De 100e Hongerspelen - 274

“Natuurlijk.” Katniss glimlachte, voor ze de kamer uit liep.

“Mam! Pap! Ian!” Glafira rende op hen af. Gale liep naar zijn familie, Vania werd bestormd door haar broertjes en zusjes.
“Glafira, eindelijk.” Katniss omhelsde haar dochter. “Ik heb je vreselijk gemist.”
“Ik mocht je nooit bellen van die mensen”, zei Glafira zacht. “Het was wel eng hoor, toen ze me plots thuis ophaalden.”
“Dat was allemaal voor de veiligheid, meisje”, zei Peeta. “Al hadden je moeder en ik liever gehad dat we op de hoogte waren geweest.” Glafira glimlachte.
“Ian, gaat het?”, wendde ze zich tot haar broer. Ian zuchtte even.
“Dat moorden… het is zo anders dan dieren. En Xandrijn… ik bedoel, de anderen ook, maar…”
“Ik begrijp het”, zei Glafira zacht. Ze besefte heel goed dat zij niet veel sterker zou zijn dan Rue in de arena, ze kon gewoon niemand iets aandoen, ze slaagde er nog niet in een dier te doden. Katniss had haar vaak verteld dat ze zoveel op Prim leek.

Odette kwam aarzelend de kamer in, gevolgd door Pattie. Ze kon haar ogen niet geloven toen ze haar moeder in een hoekje zag staan.
“Mam?” Katniss keek op en liep naar haar toe.
“Ik dacht dat jij je familie ook wel graag zou zien”, zei ze vriendelijk.
“Doet, doet u dit echt voor mij?”
“Natuurlijk”, zei Katniss. “Waarom niet? De families van Vania en Ian zijn er ook.”
“Oh.” Odette beet op haar liep ze liep naar haar moeder. “Dag mam.”
“Odette, lieverd.” Ze omhelsde haar dochter. “Ik ben trots op je.”
“Echt?” Odette kon haar oren niet geloven. “Maar…”
“Odette, denk je soms dat ik het niet zag?” Ze glimlachte. “Die Rue lijkt me echt een schat van een kind.”
“Is ze ook”, fluisterde Odette.
“Je hebt je eigen weg gevolgd, meisje. Dat kan niemand je verwijten.”
“En Bert?”, vroeg ze aarzelend, doelend op haar broer. Het gezicht van haar moeder betrok.
“Hij begrijpt het niet.”
“Ik heb Tim verraden”, fluisterde Odette.
“Je hebt hem nooit rechtstreeks iets aangedaan”, zei haar moeder zacht. “Hij had je nooit kunnen volgen, nooit voor Rue en die anderen kunnen kiezen. En jij kon Rue nu eenmaal niets aandoen. Zo ben je Odette, dat kan niemand je kwalijk nemen. En uiteindelijk verraden alle beroeps en districtgenoten elkaar, als het er op aankomt, op het einde van de Spelen.”