De 100e Hongerspelen - 270

De man glimlachte. “U heeft niets van haar te vrezen.”
“Odette deed het alleen om dat meisje…”

“In het begin misschien. Mevrouw, ze is veranderd, u heeft te weinig van de Spelen gezien om dat te begrijpen. Bovendien gaf mevrouw Everdeen ook om dat meisje.”
“Nou, ik… Graag!”
“Ik niet.” Odettes broer keek zijn moeder aan. “Ik ga niet mee.”
“Maar waarom niet?” Zijn moeder staarde hem aan. “Ze heeft de Hongerspelen gewonnen.”
“Ze heeft ons district verraden! Ze heeft zich tegen Tim gekeerd!”
“Ik dacht dat je Tim niet mocht?”
“Oh moeder, u snapt er ook niets van!”
“De enige tegen wie ze zich heeft gekeerd, is je vader. Ze heeft dat meisje geholpen, en als je dat niet begrijpt, ga je maar eens heel snel nadenken jongeman!”
“Ik wil haar niet zien.” De begeleider stond toe te kijken, niet wetend wat te zeggen of doen.
“Dat is dan jouw probleem. Odette heeft zich een doel gesteld in de Spelen en heeft daarvoor gevochten! Het is niet omdat jij voor een ander doel zou gegaan zijn, dat je zus een verkeerde keuze heeft gemaakt!”
“Ze heeft ons district verraden!”
“Nee, ze heeft alleen haar eigen keuzes gemaakt. Jij gaat morgen mee en je gaat je zus feliciteren, graag of niet!”
“Dat mag je vergeten.”
“Oh ja? Dat zullen we nog wel eens zien.”
“Ik stem op Snow.”
“Jammer toch dat jij nog te jong bent om te stemmen.”
“Alsof u wel gaat!”
“Nee, maar ik twijfel er niet aan wie er gaat winnen. En je moet goed beseffen, Snow zou ons hebben laten vermoorden als de Spotgaai ons niet beschermd had. Kies jij voor je eigen moordenaar?”
“Ik heb niets misdaan, het is alleen maar de schuld van Odette!”
“Daar zou Snow niet naar gekeken hebben, jongeman”, zei hun begeleider, die zich voor het eerst in het gesprek moeide.
“Odette wist dat even goed!”
“Odette heeft gekozen voor een goed land, waar kinderen als Rue en je zusjes veilig kunnen opgroeien. En die keuze zou ze waarschijnlijk nooit kunnen maken hebben als je vader, die jij zo ophemelt, haar niet had gemaakt tot wat ze was.”
“Bah, vrouwen! Jullie kunnen ook niets goed doen!”
“Oh nee? Wie heeft er al die jaren voor gezorgd dat jij eten en kleren had? Wie heeft al die jaren alles dat je nodig had voor je betaald?”
“Dat komt omdat pap nog zoveel geld opzij had staan!”