Hoofdstuk Vijf - Dirty

TRISTEN
“En toen zei ik, ik wil jullie alle drie wel tegelijk. En weet je wat? Ze stemden er nog mee in ook!” Brody liep naast Max en was bezig met een verhaal over zijn veroveringen van het afgelopen weekend. Hij was blijkbaar naar een of ander vaag feest geweest waar allemaal meisjes in bunny pakjes rond liepen die niets liever wilden dan naar bed met Brody. Tja, wat kon Max zeggen? Typisch Brody. Brody was de grootste magneet van de hele school wat betreft meisjes, er hing altijd een hele zwerm om hem heen en desondanks dat hij zo’n beetje al naar bed was geweest met elk knap meisje op deze school bleven ze maar strijden om zijn aandacht. Brody zou zo een Abercrombie model kunnen zijn, je zou hem er tussen zetten en je zou echt niet door hebben dat hij daar niet hoorde. Desondanks zijn wat losbandige gedrag tegenover vrouwen was hij niet respectloos, hij bracht ze altijd thuis en hij ging niet met dronken meisjes naar bed… tenzij hij zelf dronken was of het een eenmalige kans was. Blijkbaar was Brody ervan overtuigd dat Megan Fox een keer aan zijn bed zou verschijnen. Het zou Max echter niets verbazen. Op dat moment stortte er zich een magere blondine op Brody. Brody sloeg zijn arm om haar heen, “Ik zie je later, man!” En weg was Brody. Max liep een stukje door en zag toen Tristen bij haar locker staan, hij liep naar haar toe, “Morgen” zei hij en hij leunde nonchalant tegen de locker naast haar locker aan. Tristen keek op en glimlachte, “Goedemorgen! Hoe was je weekend?” “Niet veel bijzonders gebeurd, jij?” Tristen overwoog of ze Max ging vertellen over zijn psychopathische vriendin die haar had bedreigd maar ze besloot die maar te bewaren voor de volgende keer. “Ook niet echt iets, ik begin al redelijk te wennen aan deze stad.” Zei Tristen en ze lachte. “Dat is mooi! Komt dat door mijn geweldige rondleiding?” Tristen lachte, “Vast ja. Ik vroeg me af, had je zin om…” Op dat moment werd ze onderbroken door Candie, “Hee schatje, waar hebben jullie het over?” Max keek naar Tristen. “Ik ging Max net vragen of hij zin had om vanavond mee te gaan over een tentoonstelling over de standpunten uit de verlichting verwerkt in kunst in het museum aan het eind van de eerste winkelstraat.” Jezus, dacht Candie en ze onderdrukte een gaap, als dit haar idee was van een afspraakje hoefde zij ze niet eens uit elkaar te halen, dan had Max zelf snel genoeg door hoe dodelijk saai ze was, maar om te voorkomen dat Max uit aardigheid toch zou instemmen zei ze snel, “Nee. Max en ik zijn over een week drie jaar samen en vanavond is onze voorviering.” Ze draaide zich naar Max, “Hè schatje?” Max keek verward en Candie trok hem mee weg. Tristen zuchtte geïrriteerd en net toen ze weg wilde lopen hoorde ze een stem achter zich, “Tristen.” Ze draaide zich om, het was Cole, de jongen van de schoolkrant. “O, hoi!” “Ik hoorde je net tegen Max over die tentoonstelling, ik was ook van plan om daar heen te gaan, misschien kunnen we samen?” Tristen’s gezicht klaarde op, “Goed idee!” Ze deed haar tas dicht en liep met Cole richting hun lokalen. “Dan kunnen we misschien meteen wat doen voor de schoolkrant” opperde Cole. Tristen knikte instemmend, “Maak jij maar de foto’s, ik schrijf wel, de verlichting is een van mijn betere onderwerpen van de geschiedenis. En daarnaast ben ik een enorm getalenteerde schrijfster.” Zei Tristen plagend. Cole lachte, “Dat valt nog te bezien.” “Houd jij je mening nou maar voor je, je weet wat er de vorige keer gebeurde toen je met het meestertalent spotte.” “Wat gebeurde er precies?” Tristen draaide zich lachend naar hem om, “Toen werd je op je plaats gezet.”


NOLA
Nola werd wakker van een zonnestraal die door het raam van Chris’ appartement heen kwam. Wacht even… Chris’ appartement? Ze draaide zich om, ja, dat klopte, Chris lag nog vredig te slapen. Net toen ze van plan was om de rest van de ochtend naar zijn gezicht te gaan staren bedacht ze zich tot haar schrik dat het maandag was, en dat normaal als ze op tijd wakker werd de zon nog minder hoog stond. Ze keek op de klok en… o nee, de les begon al over tien minuten, dat ging ze nooit meer redden! Alleen de reis vanaf hier naar school was al tien minuten! Ze schoot in haar kleding, poetste snel haar tanden, haalde een borstel door haar haren en drukte een laatste kus op Chris mond… Ze zuchtte… wat ze er niet voor over had om dat elke ochtend te kunnen doen… Ze hield een taxi aan en reed naar school. Het viel mee, ze kwam maar tien minuten te laat de les binnen… Snel ging ze naast June zitten. “Waar was je?” siste June boos, “Ik was bijna zelf te laat doordat jij niet bij mij kwam opdagen!” “Uhmm” stamelde Nola, “Ik was…” Kom op Nola, waar blijven de goede smoesjes als je ze nodig hebt?! “Mijn tante” hoorde Nola zichzelf zeggen, “Ze is…” Nee Nola, zeg het niet, zeg het niet! “Overleden.” Shit. June wist dat Nola geen tante had en ze keek haar dan ook erg argwanend aan. Gelukkig liet ze het er verder bij. Goed gedaan Nola, zei het stemmetje in haar hoofd, dat was echt liegen op hoog niveau.


CANDIE
Candie pakte een wortel en nam een hapje. Het was lunchpauze en ze zat op de trap buiten, haar vaste plekje. Naast haar zaten Beverly en Vanessa en daaromheen zaten nog wat mensen die minder populair waren dan Candie dus er niet zo veel toe deden. “Ik heb vanavond een date met Max. Wat zal ik doen om hem te laten vergeten over Tristen?” Beverly, die niets at, zei: “Doe iets sexy’s aan.” “Ja” voegde Vanessa toe, die bezig was met haar broodje kroket, Vanessa was zo’n vervelend kind dat zoveel kon eten als ze wilde en altijd maar dun bleef, “Jarretels of zo.” “Ik weet het niet…” zei Candie twijfelend, “Ik wil dat hij haar echt voorgoed vergeet!” Beverly en Vanessa wisselden blikken. “Dan is er nog maar één oplossing” zei Vanessa. “Je moet het v-word verliezen vanavond” zei Beverly. V-word, virginity, maagdelijkheid dus. “Daar zat ik zelf ook al aan te denken” zei Candie, “Ik denk dat dat de beste oplossing is.” “Ik respecteer je echt dat je het zo lang bewaard hebt” zei Vanessa. “Ja” zei Beverly, “Het maakt je echt speciaal!” Ammehoela, dacht Candie, het betekent gewoon dat ik niet zo’n slet ben als Beverly of Vanessa die in hun eerste jaar al met Brody in bed zijn gedoken. Dat zou verschrikkelijk zijn voor haar reputatie.


NOLA
June liep naast Nola de school uit. “Ik snap hem gewoon niet” klaagde ze, het ging, zoals de hele dag al, over Chris, “Ik kleedde me zo’n beetje voor zijn neus uit en hij zei dat hij rustig aan wilde doen! Dat is toch raar! Jongens horen niet rustig aan te willen doen! Ze moeten juist zonder remmen handelen? Vindt hij me soms lelijk?” “June, houdt op” zei Nola, “Tuurlijk vindt hij je niet lelijk! Je bent prachtig! Misschien…” Nola kruisde haar vingers, “Misschien zijn er gewoon andere belangrijke dingen aan zijn hoofd… je weet wel… familie zaken of zo…” “Je bedoelt zoals jouw tante?” “Huh” vroeg Nola, “Welke tante?” June grijnsde, “Betrapt” Shit, dacht Nola. “Vertel me dan nu maar eens waar je echt uit hing vanmorgen!” Nola at nog liever haar duurste paar hakken op…


TRISTEN
Tristen was net klaar met haar haren te föhnen toen de bel ging. Ze rende naar beneden en Cole stond voor haar deur. “Hoi Cole, wacht een momentje, ik moet nog heel even mijn tas pakken.” Nadat Tristen drie keer heen en weer de trap op was gerend omdat ze de halve inhoud van haar tas nog was vergeten konden ze vertrekken. Tristen ging zitten op de passagiersstoel van Cole’s convertible. Tristen had geen verstand van auto’s maar deze auto had een open dak dus dan was het een convertible… toch? Nou ja, het boeide niet. “Dus je bent bevriend met Max?” vroeg Cole. “Klopt” zei Tristen, “Alleen Candie vindt het maar niks, ze heeft me al een aantal keer bedreigd en ze kijkt me aan alsof ze zin heeft om me van een berg af te gooien.” “Typisch Candie” zei Cole, “Je moet maar oppassen met haar! Ze heeft een keer meisje zo kapot gemaakt dat ze binnen een week naar zo ver weg als mogelijk is verhuisd.” Tristen begon te lachen, “Ik ben niet bang voor haar hoor” zei ze luchtig, “Dat zal mij niet zo snel gebeuren.” Cole keek haar grijnzend aan, “Mooi, want ik heb je nodig voor de schoolkrant.” Tristen lachte en op dat moment waren ze aangekomen. Cole parkeerde de auto en ze liepen het museum in. Zo nu en dan maakte Tristen wat aantekeningen voor een artikel maar ze was vooral met Cole aan het kletsen over van alles en nog wat. Ze begon Cole steeds aardiger te vinden, hij had scherpe humor en hij was slim. Hij deed haar een beetje denken aan haar beste vriend op haar vorige school in Texas, Matt. Ze dacht terug aan Texas, het was pas een paar weken geleden dat ze daar voor het laatst was maar het leek alweer jaren terug. Ach ja, ze had al lang geleden geleerd om niet terug, maar vooruit te kijken.


CANDIE
“Wil je nog wat prosecco, liefje?” Vroeg Candie met haar zoetste stem. Geen idee waarom, maar het leek haar een beter idee om Max eerst wat minder nuchter te maken voordat ze het bed met hem indook. Ze zaten in een van de woonkamers van Max’ gigantische villa en Candie probeerde er niet aan te denken dat Tristen op dit moment in het huis ernaast zat. “Huh, wat?” vroeg Max. “Waar zit je toch met je hoofd?” mopperde Candie, “Vind je het eten niet lekker?” “Nee, daar is niks mis mee” Max wilde Candie niet beledigen, want ze had speciaal haar Poolse werkster laten overkomen naar zijn huis om het eten voor hen klaar te maken, “Nee, ik ben gewoon een beetje moe” ging hij verder. Candie kneep hard om de rand van haar mes; ja hoor, van aan Tristen denken zeker, dacht ze verbitterd. Ze stopte het laatste stukje vlees in haar mond en maakte haar mondhoeken schoon. “Laten we naar jouw kamer gaan” zei Candie en ze zette haar mooiste glimlach op. Nu was het moment. Ze liep met Max naar zijn kamer en in zijn kamer aangekomen draaide ze zijn deur op slot. Ze gooide hem op het bed en ging boven op hem zitten. Ze zoende hem wild en begon het bovenste knoopje van haar blouse open te maken. Net toen ze aan het tweede knoopje begon duwde Max haar van zich af, “Sorry, ik ben hier nog niet klaar voor.” Wacht… WAT?! Candie staarde hem verbijsterd aan. “Misschien moeten we even rustig aan doen” ging Max verder, “Ik denk dat het beter is als je nu gaat…” Na nog een paar seconden verbijsterd te hebben gestaard stond Candie op en liep ze zonder iets te zeggen Max’ kamer uit om de deur daarna met honderd kilometer per uur dicht te smijten. Klootzak.