Chapter 3.

Soraya’s perspectief

Met een verschrikkelijke haast ren ik door de gang. ‘O mijn God, kan dus niet geloven dat ik te laat kom voor Spaans.Meneer Rodriguez gaat flippen.’ Denk ik gestrest bij mijzelf.
Ik zit druk met Brooke te smsen als ik voel dat ik tegen iemand aan gelopen ben. ‘Het spijt me hoor maar ik…’ ik kijk op en ik zie dat ik tegen Tyler ben aangelopen.
‘Hallo moet je de trein halen of zo ?’ vraagt Tyler met een glimlach op z’n gezicht.
‘Nee, ik moet naar spaans. En heb jij geen les ?’ vraag ik geïrriteerd terwijl ik mijn mobieltje van de vloer op raap.
‘Ja, ik heb dus ook spaans maar ik weet dus niet waar ik dat lokaal kan vinden.’ Zegt Tyler.
‘Je kan met mij lopen hoor maar we zijn dus al te laat en meneer Rodriguez houd niet van laat komers.’

We lopen samen het lokaal binnen en meneer Rodriguez schraapt z’n keel : ‘Señorita Toress, je bent weer eens te laat neem plaats en jij ook meneer Stewart neem ik aan ?’
Ik neem plaats tussen Stacy en Brooke en Tyler gaat achterin de klas zitten. Ik krijg een briefje van Brooke.
‘Daarom ben jij te laat. Jij en Mister Hottie MCHottie waren dus met elkaar bezig en je waarschuwt Stacy en mij niet eens ? ’ xoxo Brookey
Ik kijk Brooke met een raar gezicht aan en ze begint te glimlachen.
Ik stop het briefje tussen me boek en ik staar voor me uit.
‘Señor Stewart, hoe zeg je in het spaans ‘Dankjewel voor de informatie.’’ Hoor ik de leraar vragen.
‘Gracias por la información’ hoor ik Tyler antwoorden.
‘Goed zo, señor Stewart.’
‘Wijsneus’ zeg ik zacht maar helaas de leraar heeft me gehoord.
‘Señorita Toress, jouw spaans is zo perfect, ga jij maar met het volgende project met señor Stewart werken’
Stacy en Brooke beginnen met lachen en ik denk bij mijzelf ‘O mijnGod mijn dag kan niet erger’ terwijl ik Tyler met een wanhopige blik aan kijk