Chapter 2.
Tyler’s perspectief
Ik volg Drake het lokaal in. De les is al begonnen. Dat merk ik aan de leraar die uitbundig de periodieke systeem aan het uitleggen is op het bord.
‘Meneer Delgado, u bent weer eens te laat.’ Zegt de leraar streng.
‘Sorry, meneer Dumberstein maar er was een nieuwe die geholpen moest worden met het vinden van dit lokaal.’ Vertelt Drake terwijl hij plaats neemt achter zijn tafel. Ik voel alle ogen op mij branden.
‘Jij bent vast Tyler Stewart. Neemt u plaats naast Soraya en probeer maar mee te doen.’
Ik ga achter het tafeltje zitten die mij word aangewezen en ik kijk naar het meisje die naast me zit.
Het was een meisje met een prachtige gladde huid, fel blauwe ogen en haar zo zwart als houtskool. Ze kladde haar notities over het periodieke systeem, zonder op te kijken, in haar schrift. Ik zucht en pak mijn schrift om de notities over te nemen.
Het is lunchtijd. Met mijn dienblad in mijn handen zoek ik naar een plekje om te zitten.
Ik zie Drake zitten en ik besluit aan te schuiven.
‘Hey Tyler. Laat me je gelijk voorstellen. Dit is Demi, mijn allerbeste vriendin.’
‘Wat een slijmbal ben je toch.’ zegt Demi lachend.
‘Aangenaam. Ik had een vraagje voor jullie. Soraya he ? Wat voor een soort meisje is zij ?’
‘Soraya Torres is de rijkste meisje van South Plain Field en geloof me als je van plan bent een poging te wagen met haar doe maar niet.’
‘Hoezo niet ? ’ vraag ik.
‘Haar vader, John Torres, heeft haar nooit laten daten en ondervraagt elke jongen die ze naar huis neemt alsof het een crimineel is.’ Vertelt Drake
Ik zie dat Soraya en haar groepje vriendinnen de kantine binnen lopen.
‘Als je het over de duivel hebt’ zegt Drake lachend tegen Demi. Ik blijf maar naar Soraya kijken. Ze heeft iets wat mij aangetrokken laat voelen tot haar. ‘Yo Stewart luister dan. Je kwijlt haar wel leuk onder maar vergeet het. Soraya Torres is niet voor jouw bestemt.’ Zegt Drake ferm.
Ik volg Drake het lokaal in. De les is al begonnen. Dat merk ik aan de leraar die uitbundig de periodieke systeem aan het uitleggen is op het bord.
‘Meneer Delgado, u bent weer eens te laat.’ Zegt de leraar streng.
‘Sorry, meneer Dumberstein maar er was een nieuwe die geholpen moest worden met het vinden van dit lokaal.’ Vertelt Drake terwijl hij plaats neemt achter zijn tafel. Ik voel alle ogen op mij branden.
‘Jij bent vast Tyler Stewart. Neemt u plaats naast Soraya en probeer maar mee te doen.’
Ik ga achter het tafeltje zitten die mij word aangewezen en ik kijk naar het meisje die naast me zit.
Het was een meisje met een prachtige gladde huid, fel blauwe ogen en haar zo zwart als houtskool. Ze kladde haar notities over het periodieke systeem, zonder op te kijken, in haar schrift. Ik zucht en pak mijn schrift om de notities over te nemen.
Het is lunchtijd. Met mijn dienblad in mijn handen zoek ik naar een plekje om te zitten.
Ik zie Drake zitten en ik besluit aan te schuiven.
‘Hey Tyler. Laat me je gelijk voorstellen. Dit is Demi, mijn allerbeste vriendin.’
‘Wat een slijmbal ben je toch.’ zegt Demi lachend.
‘Aangenaam. Ik had een vraagje voor jullie. Soraya he ? Wat voor een soort meisje is zij ?’
‘Soraya Torres is de rijkste meisje van South Plain Field en geloof me als je van plan bent een poging te wagen met haar doe maar niet.’
‘Hoezo niet ? ’ vraag ik.
‘Haar vader, John Torres, heeft haar nooit laten daten en ondervraagt elke jongen die ze naar huis neemt alsof het een crimineel is.’ Vertelt Drake
Ik zie dat Soraya en haar groepje vriendinnen de kantine binnen lopen.
‘Als je het over de duivel hebt’ zegt Drake lachend tegen Demi. Ik blijf maar naar Soraya kijken. Ze heeft iets wat mij aangetrokken laat voelen tot haar. ‘Yo Stewart luister dan. Je kwijlt haar wel leuk onder maar vergeet het. Soraya Torres is niet voor jouw bestemt.’ Zegt Drake ferm.
Er zijn nog geen reacties.