Chapter 1.

Tyler’s perspectief

Vol afschuw sla ik mijn wekker uit. "Eindelijk is dat ding stil." mompel ik nog half in slaap. Ik sta op en schematisch werk ik mijn ochtend ritueel door. Douchen, aankleden, gel in mijn haar gooien, boeken in mijn tas gooien en naar beneden lopen voor het ontbijt.
Vol "enthousiasme" liep ik naar beneden met mijn boekentas op mijn rug. "GOEIEMORGEN!" riep mijn moeder die pannenkoeken voor me aan het bakken was. Ik had absoluut geen zin om een gesprek te gaan voeren met haar dus ik zette mijn boekentas bij de voordeur en ging zitten aan tafel zonder iets te zeggen. Mijn moeder draaide zich om en vroeg precies hetzelfde wat ze elke morgen vroeg. "Wat is er met jou?" vroeg ze bezorgd. "Geef me mijn pannenkoeken maar, ik wil niet te laat komen op mijn eerste school dag." zei ik wat geërgerd. Ik mag dan misschien een ochtendhumeur hebben, maar zeg nou zelf, dat mens werkt je op je zenuwen en het idee dat ik in South Plain Field, New Jersey zit helpt ook niet echt. Zodra ik mijn laatste hap pannenkoek naar binnen heb gewerkt, pak ik me tas en loop naar buiten.
‘’Doei, mam’ zeg ik zonder om te kijken. Ik hoor het geluid van snelle voetpassen mijn richting op komen. ‘Lieverd, veel plezier op school. Heb je alles? ’
‘Ja mam. Je hebt me tas gisteravond nog 3 keer gecheckt of alles erin zat’ zeg ik terwijl ik mijn helm op doe.
‘Oké schat. O mijn God mijn lieve schat gaat naar de middelbare school’ zei mijn moeder terwijl ze me overlaadde met kusjes.
‘Sorry, mam maar ik moet nu echt gaan anders kom ik te laat’ zeg ik terwijl ik snel op mijn Vespa stap.
Na een half uurtje te hebben gereden kom ik aan op Saint Michael High School. Ik doe mijn helm af en kijk om mij heen. Ik zie verschillende groepjes rond hangen. Op het basketbalveldje zit een groepje atleten te basketballen, voor de ingang zitten de skateboarders hun nieuwe stunts uit te proberen en de cheerleaders doen hun salto’s op het grasveldje.
Ik zuchtte en gooi mijn tas over mijn schouder.
‘Pas op’ hoorde ik iemand roepen en ik kon net een basketbal ontwijken.
Een jongen komt van het basketbalveldje afgerent.
‘Sorry hoor. Kevin was een beetje enthousiast.’ Vertelt de jongen
‘Geen probleem, iedereen kan wel enthousiast zijn toch?’ zeg ik terwijl ik een glimlach fake.
‘Ik ken je niet echt. Ben je nieuw hier? ’ vraagt de jongen geïnteresseerd.
‘Ja, ik ben hier net naar toe verhuist. Ik heet Tyler’ stel ik me kortaf voor.
‘Ik heet Drake. Welkom bij Saint Michael High School’ antwoord Drake vrolijk.
‘Drake.. euhm ik had een vraag hé? Waar in godsnaam is lokaal 265?’ vraag ik voorzichtig.
‘O heb je scheikunde? Ik ook. Laat mij mijn spullen maar pakken en dan loop ik wel met je mee’ stelt Drake voor.
Geduldig wacht ik totdat Drake zijn spullen gehaalt en we lopen samen naar het scheikunde lokaal.