Monsieur Le Fay

Net op dat moment liep er een oudere man de kamer in. Vader Le Fay, wist Denise. Hij was waarschijnlijk echt gevaarlijk. Tenminste, Darrin leek nu niet zo heel gevaarlijk. Darrin wist nog niet eens dat Denise hem wel degelijk door had en dat al die poezelige praatjes van hem geen enkel effect op haar hadden. Maar nu die oudere Le Fay er bij kwam moest zij wel heel goed mee gaan spelen, wilde hij niet door gaan hebben dat zij hen doorhad. En tegelijk een plan bedenken om te ontsnappen met Falco en Rome zonder dat hij het door had. Dit ging lastig worden. Heel lastig. Maar ze kon het aan. Toch? Oh wacht, Darrin was er ook nog. Gedachtelezende Darrin. Nu heeft zij alles al verraden, of toch niet? Zou hij alles kunnen horen zelfs al ratelden haar gedachten zo snel dat zij het zelf niet bij kon houden?
'Aangenaam kennis te maken', zei meneer Le Fay met een buiging; 'De naam is Le Fay'
'Huize Le Fay?', vroeg Denise maar. Ze besefte achteraf pas hoe stompzinnig ze klonk. Darrin leek haar er niet om te veroordelen. Aarzelend keek zij omhoog. 'Eh... waarom ben ik hier?', stomme vraag, zij had zichzelf hier heen gebracht! Zo ver zo goed voor plannen maken. Kon zij ook iets wel goed doen, voor de verandering?
Meneer Le Fay begon te lachen. Niet een koude kille evil schurkenlach. Vreemd genoeg lachte meneer Le Fay een vriendelijke lach. Een lach die Denise nog minder goed kon plaatsen. Als het hun doel was om haar te verwarren, was het ze gelukt.
'Ik zie dat je even verdwaalt was in Darrins ogen. Dat is goed hoor, is goed. Het is geweldig dat jullie het zo goed met elkaar kunnen vinden'
Dus, nu dacht die meneer dat zij wat had met een vreemdeling. Geweldig, ze kon de seconden aftellen voordat Darrin haar zou verraden, die twee stonden immers aan een kant. Dan bam! Zouden zij haar opsluiten. Waarom ook al die ontvoeringen? Was het te veel om even iemand te vragen mee te lopen, of mee te helpen? Waarom al dat gedoe?
'Darrin, ik neem aan dat jullie even tijd alleen willen om elkaar beter te leren kennen?'
Darrin knikte. De man verdween. Onmiddelijk overviel een soort van opluchting het meisje. Op de een af andere manier leken haar kansen groter nu zij alleen was met Darrin. Plots herinnerde zij zich het eerdere gesprek.
'Laat Rome gaan', zei zij. Een stilte volgde.
'Goed', zei Darrin.
'Goed?', herhaalde Denise. Stond hij nu tegen haar te liegen? Bedoelde hij dat serieus?
'We hebben haar toch niet nodig'
'Waarom hebben jullie haar dan ontvoerd?', vroeg Denise zich af.
'De jongen, we konden hem maar moeilijk te pakken krijgen. We dachten dat dit misschien zou helpen'
'Ah, ja. En waarom heb je niks tegen jouw vader verteld?'
Darrin lachte. Dit maakte Denise een beetje nerveus, er was schijnbaar iets wat zij niet snapte.
'Wat moet ik hem vertellen?'
'Nou, dat ik inbrak in jullie huis. Dat ik helemaal niet jouw vriendinnetje ben'
'Oh, maar dat laatste vind ik niet erg hoor, daar kunnen wij snel genoeg verandering in brengen', zei Darrin speels.
'Toch, je kent me amper en... uhm', beschaamd keek Denise naar de grond, ze durfde haar zin niet eens af te maken.
'Dan wordt het tijd daar eens verandering in te brengen'
Denise bloosde. Ze wist niet goed wat zij er van moest vinden.
'Niet nu', realiseerde zij zich; 'We moeten hier veilig weg zien te komen, ik en Rome. Kun jij ons daarbij helpen?'
Falco kwam later wel, als zij en Rome de anderen op de hoogte konden stellen. Helaas schudde Darrin zijn hoofd. Waarom?
'Het is de bedoeling, zeg maar, dat jij blijft. We hebben jou nodig'
Denise zette een stap achteruit. Dit had zij niet aan zien komen. De rustige ogen van Darrin kregen spontaan een duistere rand.
'Ik-Ik-', ze wou zeggen dat zij niet kon blijven. Maar dat zou zwak over komen dus vroeg zij; 'Waarvoor hebben jullie mij nodig?'
Darrin wees naar zijn voeten. Alleen er waren geen voeten. Niet voor zover Denise kon zien. Ja, ze waren er wel, maar tegelijk ook niet. Als een soort ondoorzichtig droombeeld.
'Zie je dit?', vroeg hij erbij.
'Ja, uhm, nee uhm... ik bedoel ik zie ze niet', stamelde Denise.
'Wij hebben jou nodig om de poorten open te zetten.