Chapter 40 ~~ Fred, George, what did I said?

Ze moeten beneden iets gehoord hebben, want voor we weten zijn ze er allemaal. Ik negeer het echter, totdat iemand me omdraait. Ik bereid me voor op een tirade, maar die komt niet. Ik frons even, maar trek mijn gezicht dan weer vlug in de plooi.
'Fred, George, wat had ik gezegd?' Begint mevrouw Weasley kalm.
'Dat Zoey bij Ginny zou slapen,' zeggen ze teleurgesteld in koor. Ik moet heel erg veel moeite doen niet vol in lachen uit te barsten. Ik kan me hun sippe gezichtjes al voor me zien en ik hou me in omdat het niet gepast is.
'Precies ja, en waarom is ze dan hier bij jullie?' Ik merk dat haar stem al een beetje de hoogte in schiet.
'Omdat wij,' begint de een.
'Heel graag willen dat ze bij ons slaapt.'
'Zoey wilt dat ook, toch Zoey?' Eindigen ze in koor. Ik sla mezelf voor mijn voorhoofd.
'Tweelingen,' mompel ik. 'En ik vind het ook wel gezellig bij Fred en George hoor, maar ook bij Ginny.'
Ik por een van de tweeling even in hun zij. Ik heb geen idee wie, donkerheid. Best irritant eigenlijk.
'Ach, wat zal het ook,' mompelt mevouw Weasley, 'maar als het niet goed verhuist ze lina recta naar de kamer van Ginny!'
'Deal!' Roepen we alle drie in koor, waarna we elkaar high-fives geven.

Mevrouw Weasley laat ons vandaag geen klusjes doen, al heeft ze tijdens het avondeten -wat over heerlijk is trouwens- wel duidelijk gemaakt dat de tuin, tuinkabouter vrij gemaakt zou moeten worden. Verschillende zuchten weerklinken al van de familie, terwijl ik dat klusjes altijd hilarisch heb gevonden. Tuinkabouters rondslingeren, om ze vervolgens over het erf heen te smijten. Fred, George en ik hebben er vaak een wedstrijdje van gemaakt, kijkend wie hem het verste kan gooien. In de avond, na het avond eten, zitten we rond de open haard met chocolademelk en koekjes. Voor de verandering. In onze super blije bui, tellen we de keren dat ik al over een trap ben gevallen, of alle andere keren dat er iets mis is gegaan. We komen tot een indruk makend hoog getal. Ik weet dat ik redelijk klunzig ben, overdreven onhandig, maar ik moet toegeven dat ik niet verwacht had dat het zo hoog zou zijn. Over de honderd, oei, dat is ernstig. Ik weet het. Rond elf uur stuurt meneer Weasley ons naar bed. Nadat hij me heeft uitgehoord, over wat ik denk dat de functie van een rubber eendje is. Ik heb hem uitgebreid verteld dat, in hoeverre ik weet, ze er mee in bad gaan en dat ze daarom ook wel een een bad eendje worden genoemd. Meneer Weasley is gelijk enthousiast en kan dat ook niet onderdrukken, waarin hij me blij vertelt dat hij het graag uit wil proberen, maar dat hij spijtig genoeg geen bad eendje heeft. Ik neem me gelijk voor om met Fred en George de stad in te gaan en een bad eendje voor hem te gaan kopen. Vandaar dat als we eenmaal boven op bed liggen, helaas ben ik de pineut en lig ik tussen Fred en George in, hen het plan voorleg. Nadat ze me voor gek hebben verklaard dat ik voor hun vader een rubber eendje wil kopen, stemmen ze er mee in en besluiten we mevrouw Weasley morgen lief aan te kijken. We besluiten uiteindelijk dan toch maar te gaan slapen, in de wetenschap dat ik van mevrouw Weasley anders niet meer bij de tweeling zou mag slapen. Ik wens de twee welterusten, waarna ik hoor hoe het lampje wordt uitgeknipt. Ze zeggen me nog een laatste keer welterusten, waarna ik mijn ogen sluit en me laat meenemen in mooie dromen. Dromen over Cedric, de mooie tijd die we samen gehad hebben. Ik ben blij dat ik ze heb, om het gevoel van mijn beste vriend, de mooie tijden die we hebben gehad, nog niet te hoeven verliezen. Om ze nog heel even vast te kunnen houden.