Psychotic

//Alexandra Petrovsky\\

Brooke vertelde dat het leuk was in de stad, Ryan nogal pijnzend over dat hij een blauw oog had..
uiteindelijk had hij z'n excuus aangeboden en was alles weer goed... nog zat ik in dubio met Meneer Bortniansky.. hoe kan hij ineens weg zijn.. hij was toch dood? ''hey.. ik ga uhm.. naar mijn kamer oke??'' Brooke en Alex geven me een knuffel en Jai en Ryan geven een vriendschappelijk knikje.
ik loop naar mijn kamer en sluit de deur achter me... ik kleed me uit en trek mijn Pyjama aan en steek mijn haren op.. ik zucht en plof op bed neer ''gosh... '' zo blijf ik daar 10 minuten zitten voor mijn gevoel... uiteindelijk merk ik dat het donker is ik kijk op de klok 10 uur???? ik sta op ''het moet een psychose hebben ofzo van deze shock'' ik open mijn kamer deur en stap het dikke tapijt op de koude wind slaat me te gemoed.. ik sla mijn dikke grijze wollen vest om me heen en loop naar de tuin deur en kijk naar buiten.. ''het sneeuwt'' fluister ik tegen me zelf, langzaam loop ik de marmeren trap op naar zolder, ik open de deur een koude wind blaast me tegemoet. ''balkon?'' ik loop naar de deuren met een zwiep zwaai ik ze open. ik adem zwaar alsof ik bezeten ben, de dampen vliegen door de lucht ik druk mezelf tegen de dikke stenen balustrade.
ik klim op de rand een ga erop staan met mijn armen weid ''ik wil het leven gewoon opgeven ik wil naar papa toe!'' ik neem de aanstalte om te springen tot ik geschreeuw hoor ''ALEXANDRA!! NEE!!!'' Het is James ik draai me om en spring James rent op me af en grijpt me nog net mij mijn Grijze trui ''Alexandra pak me vast!'' roept hij half huilend ''LAAT ME GAAN IK WIL NAAR PAPA TOE!'' ik merk dat ik weg glij ''Nee Alexandra!'' ik glij weg het is te laat ik hoor in de verte James nog schreeuwen. de rest glipt langs me heen en voel niet eens meer de knal op de vloer...

~

''dokter komt het nog goed met haar'' zegt een vrouwen stem
'' ik heb geen idee.. als ze uit haar coma komt kunnen we pas dingen vast stellen''
ik hoor voetstappen en gerommel, langzaam sterft het geluid weg en val ik weer in een diepe slaap..
Uiteindelijk met een grote shock word ik wakker ''PAPA!?!?! BEN JE DAAR!!?!??" ik schiet omhoog en kruip weer terug door een steek bij mijn ribben en voet ''Alex.. doe maar rustig'' zegt Brooke Ze geeft mijn mobiel ''Heb.. ah! Heb je koptelefoontjes?'' vraag ik zacht Brooke knikt en geeft koptelefoontjes aan me ''ik heb een liedje erop gezet.. omdat je Justin Bieber best wel leuk vond'' ik glimlach moeilijk en stop de koptelefoontjes in mijn oren ''Ga maar slapen... Enjoy the music baby tot morgen...'' ik sluit mijn ogen en speel het liedje af '' Justin Bieber~Fa La La? okee laten we het proberen'' ik luister rustig ernaar. Langzaam begint mijn 'nog goede voet' te bewegen op het ritme samen met mijn hoofd nogaltijd mijn ogen gesloten .. als ik het liedje voor de 6de keer luister zing ik het een beetje mee.. na de 10de keer vol op uit, ik geniet altijd zo van muziek het is een uitweg voor het leven Uiteindelijk klaar met zingen open ik mijn ogen, ik voel een aanwezigheid voor het raam staan een paar kindjes met een infuus ze schrikken, ik glimlach en wuif dat ze binnen moeten komen, ze komen binnen.. een afro amerikaans jongetje en 2 meisjes met kale hoofdjes ''Hallo mevrouw, sorry dat we u stoorden maar we hoorden u zingen en dat klonk zo fijn'' ik glimlach ''jullie mogen zolang ik ben altijd luisteren, zeker nu het is tenslotte bijna kerst he !'' de kindjes knikken ''zo wat is er met u gebeurt!'' zegt het kleinste meisje van de 2 ''Nou, ik uhm... ben heel hard gevallen... '' natuurlijk ga ik ze niet vertellen van mijn zelfmoord poging.. dat zou ze afschrikken ''Wat zijn jullie namen en waarom zijn jullie hier?'' Het afro amerikaanse jongetje begint ''ik ben Alvin en ik ben 9 ik ben hier want ik heb erge nier problemen.. ze zijn opzoek naar een vervanging..'' ik knik en kijk naar het grootste meisje van de 2 '' ik ben Ashley en ik ben 13 ik heb kanker.. '' zegt ze statig '' jup en ik ben Taylor en ik ben 6 en ik heb het zelfde wat zij heeft alleen ik heb geen kapsones'' ik begin te lachen de meisjes beginnen te bekvechten ''hohoho! rustig aan... lieverds ik moet slapen.. ik word morgen ontslagen uit het ziekenhuis'' ze knikken en geven me voorzichtig een knuffel en lopen weg.. langzaam sluit ik mijn ogen en val inslaap..