Mysteries

Je opende je ogen. Je vond het leuk dat je gewonnen had, maar er moesten meer overwinningen volgen. Vandaag was Janus aan de beurt met zijn wedstrijd, tegen Prominence, en morgen moest Diamond Dust tegen 'The Genisis' spelen. Die dag daarna... Nou ja je snapt het wel. Je sprong uit bed, en vond dat je eens wat minder na moest gaan denken. Je kleedde je aan en liep naar de kantine voor je ontbijt. Het was al best wel vroeg, maar Celia zat er ook al. Wat zou haar reden zijn? Je pakte een broodje, en smeerde hem met jam. Niet veel later zat je naast Celia. 'HEYY, YO WAZZAAAP' Jullie high-five den elkaar, maar toch vroeg je je af of er niks aan de hand was. Ze deed zo 'normaal' nouja, ze was al veel minder verlegen dan de eerste keer dat je haar ontmoette. Wat is er? Het flapte er gewoon uit. Je kon er niks aan doen. Aangezien jullie bijna alleen in de kantine zaten vond je dat ze je best wel een antwoord kon geven. Heel even keek ze ernstig, maar daarna zei ze een beetje dit, een beetje dat, weetjewel. Je gedachten dachten: =,=. Je wou nu de waarheid weten. 'Celia, ik denk... Dat die Shawn (je was het nog niet vergeten) van jou precies hetzelfde is als... Mijn Sail. Ook dat kwam gewoon uit je mond. Je lippen leefden hun eigen leven, ofzo. 'Huh?' Oh nee niks, Sail was een jongen bij mij op school, hij was tegen veel mensen irritant, maar ik voelde me goed als ik bij hem was. Hij stelde me ook altijd gerust... 'Waar heb jij het over?' Je wist het nu zeker, je zag de uitdrukking op haar gezicht, en ze dacht diep na over wat ze moest gaan zeggen. Zeggen? Liegen bedoelde je. Het was gewoon hetzelfde, dacht je. Maar nu je toch weer aan het denken was... Nee hè, daar gaan we weer. Je moet niet zo'n denk-softie worden Chaos. Ookal dacht je in jezelf, je moest er gewoon mee stoppen. Hey, ben je uit gegeten? Vroeg Celia aan je. Oh eh ja. Kom is mee. Oké. Samen liepen jullie naar Celia's kamer. Ze deed de deur opslot, en ging zitten. Er is eigenlijk wel wat... Vertelde ze je. Je wist het. Je weet wel, Janus, die jongen met het groene haar? Hij gedraagt zich vreemd, en toen ik het wou gaan onderzoeken... Vervolgde ze. Hebben wij geheimen voor elkaar? Nee toch? Ik kan je toch vertrouwen? Vroeg je haar. Ja antwoordde ze kortaf. Niet door vertellen, maar hij... Is mijn vriendje. Celia schrik hier niet van en zei oké, Maar ik wou het dus gaan onderzoeken, ik achtervolgde hem, en hij liep naar het kantoortje van de baas... Ze gingen praten over een steen... Janus reageerde niet erg blij toen hij het hoorde.... Meer weet ik niet. Nu was jij aan de beurt: ik vond dat hij zich vreemd gedroeg, maat hij zei dat er niks was. Ik heb hem wel eens horen schreeuwen WAAROM IK WAAROM IK. Je werd al treurig bij het idee. 'Laten we dit samen gaan onderzoeken in Project J (project Dsjie spreek je het uit) jegaf Celia een box, want je wist dat je haar kon vertrouwen. Maar over die Sail... Oh nee dat is niks, een jongen van mijn oude school haha. Zullen we straks anders naar Janus zijn wedstrijd gaan kijken, voor verder onderzoek, of gewoon je kunt het ook wel shoppen met vriendinnen zonder winkels en met één vriendin noemen. Daar zeg ik geen nee tegen lachte ze. Jij was blij om haar blij te zien, en ook om te weten dat er niks aan de hand was. Na een kwartiertje kletsen gingen jullie maar naar de wedstrijd toe. Iedereen was zich aan het opwarmen. Je had vertrouwen in beide teams, ze waren een soort van collega's eigenlijk. Janus bleek je alleen niet te zien, wat je vanbinnen een soort van teleurstelling gaf. Burn daar in tegendeel van bleef je aanstaren met de blik: blijf hier en kijk hoe we winnen. Die blik beviel je eigenlijk wel, omdat je winnen zelf ook fantastisch vond. Prominence had de aftrap. Burn nam hem, en zijn team-genoten speelden ook leuk mee. Zonder enige moeite speelden ze Genimi Storm voorbij, Prominence hield wel van aanvallen, had je na een kwartier al gezien. De stand stond namelijk 17-0. L-l-laten we maar weggaan zei Celia trillerig. Nee, wantsen lijken we lo.... Wat een goed idee. Snel liepen jullie weg, maar het voelde alsof je je vriendje zojuist in de steek had gelaten. Een vriendje kan ik het niet noemen fluisterde je naar Celia. Hij had minstens voor kunnen staan... Nu je je alien dingen aan had gezet, kon niks meer uit worden gezet. Weetje Celia,,,,,, ik maak het met hem uit... Zo snel mogelijk, ik hoef niks te hebben met een...... LOSER. Celia keek je vreemd aan, maar daarna knikte ze alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Je voelde je wel een beetje rot, toen je voor Janus zijn kleed kamer stond. Toen Janus uit de deur kwam gelopen was hij ook al naar jou aan het zoeken; je was niet de enige die zo dacht: het is uit, sorry zeiden jullie gelijk. Snel liep je door, maar je rotgevoel was nu in haat verandert. Hoelang had hij dit al in zijn hoofd? Gister leek hij nog zo... AAARGH. De jongen waarvan je gister nog hield, was veranderd in je grootste vijand. Niet dat het je wat uitmaakte... Je had toch genoeg mensen op wie je kan rekenen...