[4] L'antisocial.

Mike’sPOV.
De tijd vloog voorbij met Lola in mijn buurt. Ik betrapte mezelf erop nogal vaak naar haar te kijken, en ik besloot er meer op te gaan letten zodra we weer op de camping waren. We hadden zo langzamerhand half Frankrijk bezichtigd en liepen dan ook gelijk door. Ik met een arm om Lola’s nek, haar hand die de mijne vasthield. Glimlachend luisterde ik naar het verhaal dat ze te vertellen had, hoe het kwam dat zij en Stacey zo goed bevriend waren. En nu met elkaar opgescheept in het land dat ze het meest van allen haten. Best een komisch verhaal eigenlijk. Lola stopt met lopen en kijkt me serieus aan. “Luister je überhaupt wel naar wat ik je allemaal sta te vertellen?” Ze laat mijn hand los en port me in mijn zij. Ik wrijf er even langs en kijk haar met een pruillipje aan. “Jawel, ik ben een goed luisterend oor, voor het geval je aan me twijfelt,” pruil ik. Ze trekt een bedenken gezicht en bekijkt me van top tot teen. “Dat betwijfel ik inderdaad,” mompelt ze. Mijn mond valt open. “Wat zei ik net?” vraagt ze me. Ik voel mijn wangen schaamrood aanlopen en stap gauw op haar af. Ik sla mijn arm weer om haar heen en loop het campingterrein op, waar ik Craig en Stacey al zie zitten. Ze hebben beide een blikje red bull in hun handen. Ik bedenk me niet en storm op Craig af, trap tegen zijn been en ruk het blikje uit zijn handen. Ik neem een paar grote slokken en sla het blikje plat tegen mijn hoofd, waarna het de prullenbak bereikt. “Ik had me toch een dorst!” Craig kijkt me vuil aan terwijl Stacey en Lola grinnikende blikken met elkaar delen. Als ik mijn mond open wil doen ontsnapt er een grote boer. De meiden schieten nu in de lach terwijl Craig zijn hoofd schud. “Wat zijn dat voor manieren,” vraagt Craig zich hardop af. “Ik heb het idee dat hij niet helemaal snapt wat manieren zijn,” valt Stacey hem bij. Lola schud haar hoofd en komt aan mijn kant staan. “Dat is nou puur mannelijk gedrag,” doet ze het woord. Ik druk als bedankje een kus op haar wang. “Gatver, je ruikt naar red bull,” zegt Lola met opgetrokken neus.

Stacey’sPOV.
Craig schud zijn hoofd en kijkt mij dan bedenkelijk aan. “Gek hé,” fluistert hij naar me. Ik glimlach even naar hem en sta dan op, gooi mijn blikje red bull de prullenbak in. “Ik denk dat ze op ons wachten Lola, we kunnen beter gaan,” vertel ik haar. Ze knikt en pakt Mike bij zijn hand en sleurt hem achter zich aan. Ik wenk even naar Craig die gelijk achter mij aan komt. Eenmaal bij de tenten zie ik m’n moeder al van ver naar ons staren. Ze heeft mijn type jongens nooit gemogen, dus waarschijnlijk krijg ik vanavond nog een behoorlijke preek te horen van haar. Dat er genoeg ‘normale’ types rondlopen, zonder dat vieze lange haar, piercings en tattoo’s, en vanaf nu de naam Craig. Tot nu toe vind ik hem gewoon perfect. Ik draai mijn hoofd naar hem en glimlach even als aanmoediging. Ik moet zeggen dat de gezichten van Mike en Craig weer een stuk bleker zijn. Of het komt door de vette geur van hamburgers, worstjes en verbrande kolen van de barbecue van Lola’s vader. Hij komt lachend op ons afgelopen en kijkt vragend naar Mike en Craig. “Jullie zijn net op tijd, mijn overheerlijke worstjes zijn net klaar! En jullie hebben wat mee eters weten te vinden, zie ik?” hij richt zijn blik op de beide jongens die niet weten waar ze moeten kijken. Ik zie een dodelijke blik bij mijn moeder vandaan komen. “Ja, als u het niet erg vind? Aangenaam, ik ben Mike. En dat is Craig,” doet Mike het woord. Lola’s vader kijkt raar als hij Amerikaanse woorden uit de hoogblonde jongen hoort komen. Mike steekt zijn hand uit en schud die van Lola’s vader, waarna Craig volgt. “Nou, kom er gezellig bij!” De kok wijst twee plaatsen aan en richt zich tot Lola en mij. “Ze zijn niet frans?” vraagt hij. Lola schud haar hoofd. “Beter zijn ze dat inderdaad niet, nee,” zeg ik met een schijnheilige lach. Ik verplaats me snel naar de stoel naast die van Craig en steek mijn tong uit naar m’n moeder. Lola steekt nog snel haar duim naar me op.