Chapter 3 - Broken

“Naar je kamer Jamie.” Zei haar moeder luchtig. “Zo praat je niet over die arme mevrouw Hanfigger die haar man is verloren. Ze heeft het moeilijk.”
“Ja moeder.” Zei Jamie mompelend.
Met hangende schouders liep ze naar haar kamer toe. De deur sloeg ze hard achter zich dicht.
“En wij gooien niet mer deuren, Jamie Lee Rodriquez.”
“Sorry moeder.” Riep ze door de dichte deur. Ze plofte op haar bed neer en ging liggen.
Kort sloot ze haar ogen en dacht na. Sinds wanneer was meneer Hanfigger dood? Of was hij ook een van mensen die in het bos is omgekomen?
Op Jamie’s deur werd geklopt. “Kom binnen.” Zei ze.
Haar broer Juarez kwam binnenlopen. Zachtjes deed hij de deur achter zich dicht.
“Hey zusje.” Zei hij met zijn zware stem. Hij ging naast haar op bed liggen en trok haar in een omhelzing. Jamie barstte ongegeneerd in tranen uit.

Kristan keek door de pottenbakkerij. Zijn vader verkocht iedere marktdag voor op het marktplein zijn potten, in plaats van dat hij ze binnen verkocht.
De verkoop ging goed, en ze maakten mooie potten. Soms waren ze duur, maar vaak hadden ze een mooi prijsje. Ook onderhielden ze de zaak goed.
Bronzen, zilveren en zelfs gouden munten stroomden binnen.
“Kristan, help je even met alles binnen halen?” zei zijn vader om half zes.
Kristan liep naar buiten en keek naar de tafel.”Ja hoor vader, en heeft u veel verkocht?” vroeg hij terwijl hij naar de tafel liep. Voorzichtig pakte hij drie potten en liep weer naar binnen toe.
De plank waar ze normaal opstonden lag op de grond. Een rode kat met een wit pootje liep zachtjes weg. “Frederique!” riep Kristan. Hij zette de drie potten op de toonbank en hing de plank met gemak weer op.
Toen hij terugliep naar de potten zag hij de kat ernaast zitten. “Frederique, weg hier. Je hebt hier niks te zoeken. Ga maar naar mevrouw Hanfigger ofzo.” De kat blies en gooide met zijn staart een pot om.
“Frederique!” Kristan pakte voorzichtig alle stukken op. Onder de stukken pot lag een briefje.
“Wat is..”mompelde hij terwijl hij de stukken op de toonbank legde.
Het briefje pakte hij weer rustig op.
“Is alles ok daar, Kristan?” riep de pottenbakker.
“Ja vader. Alles is goed hier.” Riep Kristan terug. Zijn blik week niet af van het briefje. Het trok zijn aandacht. Vanavond zou hij het lezen. Als hij helemaal alleen op zijn kamer was.