"Your like.. like... Snowwhites Bird!''

//Alexandra Petrovsky\\

ik kijk een beetje verlegen naar Ryan, Brooke komt met het idee om naar het dorp te gaan ''maar dat mag toch helemaal niet?'' ''inderdaad'' zegt Brooke .. ''dat is juist het leuke eraan'' zegt Anna. ik kijk verschrikt.. ''nou ehm.. ik moet trouwens naar die ene oude man.. ik weet niet meer hoe die heet ... uhmm'' ik denk goed na maar dan begint Ryan '' weetje.. je bent net als.... als... sneeuwwitjes vogeltje.. klein en bang'' zegt hij met een grijns, ik kijk kwaad en spring op en sla op de tafel ''nou en! toevallig heb ik helemaal geen zin om met jullie naar dat rot dorp te gaan.. weetje.. weetje... uhm nou.. TYF LEKKER OP!'' ik schrik van mn eigen woorden en loop met een rood opgeheven hoofd weg.. aangekomen bij mijn kamer realiseer ik me de naam van de oude man ''meneer bortniansky'' ik moet me echt snel omkleden ... snel zoek ik een setje bij elkaar en trek ik t aan ik loop de deur ui en bots tegen Brooke en Ryan op ''haaaa jou moeten we hebben succes Ryan..'' zegt Brooke ''maar uh'' t was al telaat en Brooke liep weg. Ryan keek me aan en was verstijfd en stil, hij bekeek me van top tot teen ''het kleine bange vogeltje is getransformeerd in een sexy chick'' ik kijk verdeel en loop langs Ryan op naar meneer Bortniansky ''ey waar ga je heen birdy beauty'' ik negeer hem en loop de trap op ''zeg als je nog wat hoger loopt op die hakjes en een paar treden verder gaat kan ik precies onder dat rokje van je kijken. verschrikt sta ik stil en verzamel ik al mijn moed en draai me om ''wat.. zeg je??...'' zeg ik rustig ''nou kijk als je..'' ik doe een paar stappen dichterbij ''wat! zeg je?!'' zeg ik met mijn tanden op elkaar ''wat ik dus zei je moet me laten uit pra´´ op dat moment plant ik mijn vuist op Ryan zijn wang en hij valt achterover ´´AHHH KUT WIJF DAT JE BENT´´ ik word zo kwaad en spring op hem en belanden in een worsteling ´´denk je dat je t van me gaat winnen birdy´´ en hij duwt me tegen de vloer aan, uit angst en paniek komt er zo een grote shock in mijn lichaam dat ik al mijn kracht verzamel en hem weer terg duwt opstaat en hem een trap in zijn maag geeft ´´Alex!!!´´ roept Brooke. ik maak mijn haar fatsoenlijk en sta recht op ´´hij deed achterlijk.. met zn flirterige gedoe en z´n rokjes actie..´´ ´´rokjes actie.. WAT! RYAN POTVERDOMME....'' het geluid sterft af als ik ongemerkt snel de trap op loop naar Meneer Bortniansky. aangekomen bij de deur klop ik aan ''hallo? ouchouch'' ''jah meneer bortniansky ik ben het Alexandra Petrovsky'' ikhoor gestommel en gehoest ''ouchouch, kom binnen kind'' en hij opent de deur, het lijkt wel alsof hij een tijd sprong heeft gemaakt. hij staat krom met een wandelstok en ziet zo bleek als wat. '' ik heb de griep door de kou kom snel binnen het tocht'' zegt hij rochelend ik loop naar binnen en neem plaats op een grote stoel ''goed.. zo als je nu al 45 seconden lang weet dat ik ziek ben betwijfel ik of ik nog kan dirigeren bij mijn concert.. kun jij nogsteeds zingen?'' vraagt de oude man hoopvol, ik knik ''wilt u het horen?'' hij knikt en wuift met zijn handje, en ik start de opera van Ave Maria.. eindelijk klaar begon hij te klappen en pinkte een traantje weg ''prachtig kind, je beschikt over een bijzondere gave'' ik glimlach en bedank hem ''lieverd.. ik ben al oud.. en op mijn oude dag tikt de klok ook.. en die kan elk moment ophouden.. ik wil je wat geven... kijk in die kast linker la helemaal onder in'' ik loop naar de kast en kijk onder in er zit een lang kistje.. hij is kobalt blauw ''kom...'' zegt hij lief, en ik breng het kistje naar hem en neem weer plaats in de grote stoel '' jouw vader.. was toch Vladimir Petrovsky?'' ik knikte '' hij zat in dienst met de burgeroorlog,'' ik knikte weer ''hoe weet u dat?'' meneer bortniansky glimlacht ''ik zat met hem in dienst.. '' hij opende het kistje en in het kistje zat het zwaard van mijn vader ''papa...'' Meneer bortniansky haalde de zwaard uit de kist en gaf het aan mij.. erin stond gegraffeerd ''Vladimir Petrovsky'' er glijd een traan over mijn wang ''papa... '' ''jouw papa was mijn beste vriend.. en het was mijn taak om dit jou te geven.. nu kan ik vredig rusten'' ''rusten? rusten wat rusten niet dood gaan!?!?!'' Meneer Bortniansky liet zijn stok vallen en sloot zijn ogen langzaam, ik hoorde zijn laatste adem uitblazen. ik sprong op met het zwaard ''nee wacht ! hoe was mijn papa, hoe is hij dood gedaan wie deed het ..! hoe zit het met t concert!'' ik zak door mijn knieén bij de oude man huilend ''hoe.. moet ik het redden..'' zeg ik snikkend. ik spring op en ren naar beneden ''HELP!!! HELP!!!'' Brooke komt aan rennen ''Alex wat is er en wooow dat zwaard'' ''stil! er is iemand dood op de zolder!!!'' 'wie?1?!?!'' ''meneer bortniansky'' ik trippelde de trap op met Brooke en kwam aan op zolder, de haard brandde nog de 2 stoelen stonden er nog.. de kast ook.. zelfs het kistje.. maar waar was meneer bortniansky ''maar.. Brooke geloof me.. hij is hier dood gegaan.. hij gaf me dit zwaard van papa.. kijk!'' ik liet de graffeerde naam erin zien ''vladimir petrovsky, jah inderdaad...'' Brooke sloeg een arm om me heen ''ik begrijp het doe maar rustig ik geloof je echt..''