Three.

Nora Sophie Waterbrooks.
Ze waren ongeveer een half uur aan het vliegen toen Nora zich begon te vervelen. Slapen lukte niet meer, ze had ongeveer vijf minuten geslapen voor ze weer wakker werd. Het was stil in het vliegtuig, op een paar stemmen na. Iedereen sliep of was met iets bezig. Zelfs Jem, waar Nora mee had gepraat tot het vliegtuig op steeg, was in slaap gevallen. In die twintig minuten waarin ze tegen hem praatte was ze te weten gekomen dat hij ontzettend druk was en waarschijnlijk ADHD had, maar ook dat hij uit een dorpje vlak bij Londen kwam. Het was daar, net zoals thuis in Nederland, vrijwel altijd slecht weer en de zee was niet ruig genoeg om in te surfen. Omdat Jem nu een half jaar vrij was van zijn studie, wat trouwens fotografie was, had hij trots aan Nora verteld, had hij zonder er twee keer over na te denken vliegtickets gekocht naar Australië, waar hij een half jaar lang bij een vriend zou blijven wonen om te surfen.
Nora had aandachtig naar zijn verhaal geluisterd. Ze vond dat zijn leven veel spanning bezat en was stiekem erg jaloers op de Britse jongen. Het enige spannende in haar leven was de grote verhuizing van Nederland naar Australië. Ze verachte het land nu al, ondanks dat ze het altijd geweldig gevonden had als ze op vakantie ging naar haar grootouders, die in Australië wonen. Een belangrijke reden voor Nora’s vader om de nieuwe baan in Australië aan te nemen, was namelijk dat deze vlak bij zijn ouders (en zijn geboorteland) bevond. Nora’s moeder was er niet erg enthousiast over geweest, maar Peter had zijn vrouw makkelijk over kunnen halen. Claire had het namelijk al erg lang over een ‘nieuwe start.’
Ze wilde weg uit hun saaie, natte, Nederlandse leventje en een dierenartspraktijk beginnen in een ander, warmer land. Ze had alleen nooit de eerste stap durven zetten. Toen ze over de mogelijkheden in Australië hoorde, nam ze deze met beide handen aan. Nora en haar kleinere broertjes van acht hadden hier niets aan op te merken.
Dromerig staarde Nora voor zich uit, terwijl de vrolijke liedjes van de Top 40 door haar koptelefoon dreunde. Net toen Applause, het nieuwe liedje van Lady Gaga, door haar hoofd weergalmde, kwam er leven in de persoon naast haar. Jem rekte zich uit en wreef de slaap uit zijn ogen, waarna de zachtblauwe ogen de felblauwe van Nora vonden. ‘Goedemorgen,’ glimlachte hij schaapachtig naar haar, waarna hij zijn hand naar haar uitstrekte en een oortje uit haar oor plukte, om die vervolgens in zijn eigen oor te stoppen. Hij knikte goedkeurend en zakte weer onderuit in zijn stoel. Nora keek hem verbaasd aan. Jem was erg spontaan en gedroeg zich rond vreemden alsof hij ze al jaren kende. De jongen had echter geen greintje kwaad in zich en Nora ontspande zich vrijwel meteen weer. ‘Niet slecht, ik had alleen gehoopt dat je naar Indie muziek luisterde,’ merkte hij op en tikte met zijn hand op zijn donkere skinnyjeans mee met de maat. Een kort gelach verliet Nora’s mond en ze haalde haar schouders op. ‘Sorry.’
Even was het weer stil tussen de twee en Nora voelde hoe haar ogen toch langzaam weer zwaarder warden. Ze zakte wat onderuit en leunde met haar hoofd tegen de leuning van de stoel, terwijl ze haar muziek wat zachter zette en op het scherm van haar iPad keek, die plots oplichtte. Documenten met verschillende mythes stonden open, zoals die van Elven, zeemeerminnen en heksen. Nora was altijd al erg geïnteresseerd geweest in dat soort fantasie verhalen en sprookjes, waardoor ze urenlang achter haar laptop te vinden was, terwijl ze verhalen opzocht en deze met elkaar vergeleek. Haar ogen gleden over de tekst en plaatjes die erbij hoorden, toen ze plots Jem hoorde spreken. ‘Mythes? Wat cool!’ Voorzichtig pakte hij de tablet uit Nora’s handen en bekeek de tekst voor enkele seconden, voor hij deze weer aan haar terug gaf. ‘Weet je, ik denk dat alle verhalen een kern van waarheid hebben,’ begon hij zijn verhaal. ‘Sowieso meerminnen. Ik ben ooit door één gered weet je,’ sprak hij enthousiast. Nora keek hem verbijsterd aan. Haar ogen verwijdden zich en leken bijna uit hun kassen te rollen. ‘Wat? Meen je dat nou?’ Jem knikte plechtig. ‘Ja! Ik was ongeveer vijf jaar oud, maar ik herinner het me nog goed. Ik was in een baai, ook in Australië, op vakantie met mijn ouders, toen ik een mooie steen in het water zag liggen en deze wilde pakken. Mijn moeder was even naar het toilet en mijn vader lag te slapen, dus ze had me verboden het water in te gaan. Ik ben toen toch gegaan, maar kon de steen net niet aan. Toen ben ik onder water gedoken, maar toen ik weer omhoog wilde komen werd ik overspoeld door een golf. Ik wist niet meer wat onder of boven was en werd al snel het diepe mee in gesleurd. Ik herinner me de paniek nog, maar ook het mooie, melodisch gezang en de koele afdrukken van handen op mijn armen. Ik voel ze soms nog, weet je.’ Jem pauzeerde even en likte zijn lippen vochtig. ‘Toen mijn moeder terug kwam zat ik op een grote kei die uit het water stak en hoestte ik water uit, maar ik was wel oké. Sinds dien geloof ik in elk soort mythisch wezen en sprookje,’ legde hij uit. Met open mond staarde ik hem aan. ‘Wat cool,’ fluisterde ik, nog steeds verbijsterd. Mijn ogen gleden over zijn gezicht naar het scherm van mijn tablet, die ik vergrendelde. Jem was alweer een ander verhaal begonnen, maar ik liet mijn hoofd tegen zijn schouder zakken en sloot mijn ogen, die te zwaar waren geworden om open te houden. Het laatste wat ik echt goed verstond was dat het verhaal van Jem over eenhoorns ging.


---

XXL hoofdstuk
Wow, 15 abo's! Dank jullie wel! Ik ben er echt heel blij mee! Wat vinden jullie van Jem trouwens?
Reacties? x