Zweinstein-express

Ja, het was zover. Ik ging naar Zweinstein. Vluchtig had ik afscheid genomen van mijn ouders en liep alleen over het perron. Perron, 9 ¾ perron, 9 ¾. Waar zou dat in godnaam moeten zijn? Ik keek om me heen om te zien of er iemand was waar ik het aan kon vragen. Ik zag een groepje van twee jongen en een meisje. Het meisje had bruine krullerig haar, de ene jongen een bril en zwart haar, en de andere jongen rossig rood haar. Zeker modderbloedjes. Toch stapte ik naar hen toe. ''Uhm, zou ik wat mogen vragen weten jullie misschien waar perron 9 ¾ is?'' Alle drie hun hoofden draaide mijn kant op. ''Ja, volg mij maar'' zei de jongen met de bril en hij liep recht op een muur af. Net toen ik dacht dat hij tegen de muur op zou botsen verdween hij. Mijn mond viel spontaan open. ''Hij.. hij.. is'' stotterde ik. ''Dat is heel normaal hoor, probeer jij het maar'' zei het meisje. Ik keek haar even vaag aan maar liep toen toch op dem uur af. Ik kneep mijn ogen dicht, en dacht dat ik alsnog tegen de muur op zou botsen, alleen dat gebeurde niet, ik voelde een warme gloed om me heen en opende mijn ogen. Ik stond voor een rode trein, de Zweinstein-express. ''Ongelovelijk'' fluisterde ik tegen mezelf. ''Ja he'' zei de jongen met het rossige rode haar die achter me aan was gelopen. Ik keek hem even raar aan en ging toen de Zweinstein-express in. Ik zocht naar een lege coupé, uiteindelijk vond ik er een en laadde al mijn spullen uit, pakte mijn iPod en deed mijn muziek aan. Ik sloot mijn ogen, ik dacht even alleen te zijn maar helaas, ik had het mis. De deur van de coupé ging open en de twee jongens en het meisje stonden voor de deur. ''Mogen we erbij? Er is geen plek meer'' vroeg het meisje. Eigelijk wou ik liever alleen zijn, maar omdat ik het zo lullig vond om ze weg te sturen zei ik toch maar dat ze mochten blijven. ''Ik ben trouwens Harry Potter'' zei de jongen met het zwarte haar ''Dat is Hermelien Griffel, en Ron Wemel'' Ik staarde ze aan. ''En wie ben jij?'' Ohja natuurlijk ik moest mezelf nog voorstellen. ''Bella Collins'' zei ik. We waren na een tijdje was ik in gesprek met Hermelien terwijl Harry en Ron samen aan het praten waren. Ze waren opzich best aardig. Als ik bij Griffoendor zou komen, zou ik zeker weten met hun omgaan.