Chapter 17

Na een half uur besluiten we maar naar huis te gaan. We hebben niks meer te doen op school en aangezien Destiny zich op woensdag altijd moet haasten om op tijd te zijn voor haar werk, komt dit extra halve uurtje haar wel goed uit.
'See you tomorrow Amelia, and if he doesn't send anything back, he ain't worth it. I'll call you tonight ok?'
'Don't become too exhausted Destiny.'
'I 'wont, I will yell to the others what to do while I sit down and lay back in a chair.' Lachend vervolg ik mijn pad naar links, terwijl zij naar rechts richting haar huis loopt. Krampachtig houd ik mijn telefoon vast, zodat ik elke tril kan voelen, mocht ik het geluid niet horen. Dat zou trouwens pas wat zijn, aangezien hij op de hoogste volume staat. Misschien moet ik het maar laten doen, "... er zijn genoeg leuke mannen op de wereld, begin maar met te kijken op school..." zoals mijn moeder altijd zegt. Harry is en blijft jonger dan mij, misschien dat ik iemand moet hebben die ouder dan mij is. Ik doe mijn oordopjes in en kijk eerst om me heen, waarna ik de volume zo hoog mogelijk zet en begin mee te zingen, me niet bewust van de omgeving. Het liedje wat bovenaan staat is "Best of me" van Christina Aguilera. Echt een liedje waar ik eerst niks van moest hebben, maar als je het vaker hoort, dan is het eigenlijk best wel een leuk liedje. Zonder kijken steek ik het zebrapad over, iets wat ik beter wel had moeten doen als ik een auto precies naast me zie stoppen terwijl een luid getoeter door het geluid van mijn oordopjes te horen is. Boos kijk ik omhoog naar de chauffeur. Wie denkt hij nu niet wie hij is! Ik heb hier voorrang, hij niet. Moet hij maar beter uit zijn doppen kijken. Dat is precies wat ik tegen hem wilde zeggen, tot ik zag dat Harry de chauffeur was. Nu pas merk ik dat ik behoorlijk boos op hem ben. Niet alleen heeft hij me ontvoerd, daarna ben ik thuis gebracht, heb ik 4 dagen niks meer van hem gehoord, is hij de reden dat ik de klas uit ben gestuurd, rijdt hij me bijna aan, was luid aan het toeteren, en nu is hij mij hier vrolijk aan het aankijken alsof er niks is gebeurd. Ik. Ben. Boos.

Snel stop ik mijn oordopjes weer in mijn oor en loop het zebrapad af, de weg terug naar huis volgend. Het maakt mij niet uit of hij het snapt of niet, zolang ik het maar snap. Even later voel ik een hand om mijn pols die ik direct weer terugtrek, maar als Harry voor je gaat staan, is er weinig dat je kunt doen om weg te komen. Met opgetrokken wenkbrauwen van arrogantie staat hij voor me en ik wordt nog bozer als ik voel wat hij met me doet door alleen maar voor me te staan. Hij trok mijn oordopjes uit mijn oren en met uitgestrekte hand eis ik ze terug, iets wat hij totaal negeerde tot we allebei met over elkaar geslagen armen tegenover elkaar stonden.
'And now tell me what exactly is wrong. I received a message from you half an hour ago and apparently in the meanwhile something happened what makes you this angry on me. Well, I have no idea what, so spit it out.'
Boos en kinderachtig misschien hield ik mijn kaken stevig op elkaar en keek naar de bloemen in de tuin naast me. 'Amelia?!''
Nou dat heb ik voor een goede 10 seconden volgehouden. 'I don't like you anymore, so if you would excuse me, I'm going home.' Nog voor ik een stap heb kunnen zetten trekt hij me naar zich toe en drukt zijn mond op de mijne. Stevig hou ik mijn lippen op elkaar, maar mijn hele lichaam schreeuwt dat ik hem terug moet kussen. Iets dat ik dan ook vrij snel doe terwijl ik me dichter tegen hem aan druk. 'And now tell me why you hate me, because your kiss tells me something else.'
'Bijna direct slaat mijn humeur om en ben ik nog bozer door zijn voldane gezicht. Met mijn vinger in zijn borst zeg ik dan ook precies hoe het zit. 'You abducted me, brought me home, didn't let know anything about yourself for 4 days, I have been send out of class because of you, you almost hit me with your car, you make me want you and get that idiot smile of your face!'
Ik zag gewoon dat hij moeite moest doen om zijn lachen in te houden. 'I was quite busy the weekend and you didn't let know anything about yourself either. I couldn't take it, so I drove to here to know if you wanted to see me again or not. I have no idea what I did to let you be kicked out of class, but that ain't my fault and I'm sorry that you want me.'
Ik weet dat ik onredelijk klonk, maar dat mag. Eens in de maand mag ik zeuren om onredelijke dingen en dat is nu dus. 'What about you almost killing me?'
'You appeared out of nothing. I'm just happy I didn't actually hit you, but you looked so cute with singing your song, so I had to smile.' Gelijk werden mijn wangen rood en sloeg ik opstandig mijn armen over elkaar heen. 'I still don't like you. I have my own rules what makes me not text guys back in three days. You don't have a real reason.'
'And what if I have the same rule.'
'Then I still texted you first.'
'But I'm here to see you.' Zijn armen lagen losjes om mijn middel en ik wist dat ik zou smelten als ik hem in de ogen aankeek. Die vermeed ik dan ook expres, tot hij mijn kin optilde zodat ik hem wel recht aan moest kijken. 'Do you have your period?'
Hard sloeg ik hem op zijn schouder. 'That has nothing to do with it!' Lachend trok hij me dichter naar zich toe. 'I believe you.'
'Stop talking about my period and just kiss me.' Nog geen seconde later lagen zijn lippen op de mijne, zonder enige intentie om ze snel los te laten. Misschien vind ik hem al leuker dan ik dacht.