Exo 28.

Mellanie schuift wat onwennig heen en weer en glimlacht.
“Ja.. Kom.” Hij neemt haar aan haar pols en trekt haar voorzichtig mee, voor hij haar naast zich op het deken trekt.
“Dusss..” lacht Mel.
“Ik ben blij dat je toch nog gekomen bent.” Geeft Os toe. “Ik dacht dat je niet zou komen.”
“Sorry..” zegt ze voorzichtig. “Ik was gewoon..”
“Aan het twijfelen?” vraagt Os dan voorzichtig.
Betrapt kijkt ze weg. “Nou ja.. Ik..”
“Ik snap het wel hoor.” Glimlacht hij.
“Echt?”
Os knikt. “Natuurlijk.”
Opgelucht glimlacht ze. “Oke dan.”
Haar blik valt op het potje chips dat daar staat en ze glimlacht. Ze moet denken aan de keer dat ze op double-date gingen met Paula en Jim, en Os haar aan het voederen was. Toen was Jim jaloers geworden, omdat hij dacht dat ze verliefd was op Os. Wat ze wel ook was. Denkt ze.
“Chipje?”
Mellanie schrikt op uit haar gedachten en kijkt hem aan. “Wat?”
“Ik vroeg of je een chipje wil?” hij grijnst.
“Oh.” Mellanie opent haar mond, als teken dat Os haar moet voederen.
Hij grijnst en stopt het chipje in haar mond, waarna hij er voor zichzelf ook eentje neemt.
Ze hebben het gevoel alsof de tijd vliegt terwijl ze elkaar zitten te voederen en te plagen. Ze zitten al een hele tijd allebei met de slappe lach. Ze lachen zo hard dat hun buik pijn doet.
“Oke, oke, stop.” Mellanie gaat op haar rug liggen en probeert weer op adem te komen. “Even wachten, ik heb wel genoeg op nu.”
Os hikt nog wat na en gaat even met zijn hand door zijn haren. “Nog iets drinken?”
Mellanie knikt en gaat wat rechter zitten, door op haar ellebogen te steunen, terwijl Os twee glazen neemt.
“Rood of wit?” glimlacht hij.
“Doe maar wat jij neemt.”
Hij knikt en neemt een fles witte wijn, die hij dan ontkurkt, voor hij voorzichtig de twee glazen inschenkt. Hij bekijkt haar even voor hij haar een glas toereikt.
“Ziezo.”
Mellanie neemt het glas aan en glimlacht even, als bedankje.
“Nu moeten we toosten!” zegt Os enthousiast.
“Op?” Mellanie trekt afwachtend een wenkbrauw op.
“Op..” Os denkt even. Hij weet best waar hij op wil toosten, maar hij durft het niet te zeggen.
“Op de vriendschap?” vraagt Mel voorzichtig.
Os kijkt even teleurgesteld naar zijn glas en knikt dan, voor hij met een kleine glimlach opkijkt en zijn glas tegen het hare tikt.
“En op ons.” Zegt Mellanie dan lief.
Een beetje geschrokken kijkt hij haar aan, maar als hij de glimlach op haar gezicht ziet kan hij het ook niet laten om super breed te glimlachen.
“Op ons.” Herhaalt hij dan, voor hij weer zijn glas tegen de hare laat tikken en haar ondertussen recht in de ogen blijft kijken.
Mellanie nipt van haar glas wijn, zonder haar blik af te wenden van zijn prachtige, donkerblauwe ogen. Een glimlach siert zijn lippen terwijl hij zijn glas op de plateau zet, die hij er net heeft gelegd.
“Dansen?” vraagt hij.
“Maar er is geen muziek?” Mellanie fronst even.
Os gaat staan en klopt wat zand van zijn broek. “Dus?” voorzichtig steekt hij zijn hand uit.
Onzeker neemt Mellanie hem aan en ze wordt al snel de lucht in getrokken door Os. Ze valt tegen hem aan, omdat Os haar met zo’n kracht recht heeft geholpen, en hij houdt haar dan tegen zodat ze niet anders kan dan blijven staan. Hij kijkt in haar lichte ogen en een kleine zucht ontsnapt van tussen zijn lippen. Hij neemt haar aan haar hand en neemt haar een eindje van het deken mee, waarna hij zijn ene arm wat rond haar middel legt en met zijn andere hand haar hand neemt. Zonder muziek beginnen ze een beetje te schuifelen, terwijl ze elkaar glimlachend aankijken. Ze zouden allebei zoveel kunnen zeggen, maar alles wat ze te vertellen hebben is op dit moment overbodig. Het zou de magie enkel maar verbreken. Voorzichtig laat ze haar hoofd tegen zijn schouder vallen en ze sluit haar ogen. Dit mag eeuwen blijven duren.
Geen idee hoe lang ze daar stonden te dansen, maar als Os haar hand loslaat kijkt ze hem weer aan.
“Dank je, Os.” Zegt ze zacht.
“Waarvoor?” Hij kijkt onwennig naar zijn ene arm die nog wat rond haar middel hangt, maar kijkt haar dan weer in haar ogen.
Ze glimlacht. “Voor deze hele avond. Ik vind het echt heel.. Lief.”
“Lief? Is dat alles?” lacht hij.
“Nee, natuurlijk niet! Ik vind het ook..” ze doet even alsof ze diep nadenkt. “.. Leuk, gezellig, grappig.. en zo die dingen.”
Os port in haar zij, waardoor Mel dubbel klapt. “Seg!”
“Is dat alles?” Lacht hij weer, waarna hij zich extra groot maakt.
“Goh..” ze kijkt hem uitdagend aan, waardoor hij haar nu pas echt begint te kietelen.
“Dus je vindt het enkel lief, leuk, gezellig en grappig?” hij kijkt haar afwachtend, maar toch uitdagend, aan.
“Ik vind het ook..” ze maakt zich los uit zijn greep en zet een paar stapjes achteruit. “Geweldig.” Ze zet het op een lopen en rent gillend rond.
“Mel! Mel, kom hier!” Hij loopt achter haar aan en heeft haar in no time te pakken. “Denk je nu echt dat je sneller bent dan mij?” Hij slaat zijn armen langs achter rond haar middel heen, zodat ze niet weg kan.
“Nee, ik vind het gewoon leuk als je moeite voor me doet.” Grijnst ze voorzichtig.
Even weet hij niet wat te zeggen, dus hij laat haar maar los. “N-Nog iets drinken?”
Onwennig draait Mellanie haar om en ze knikt. Ze vindt het best jammer dat Os haar zo vroeg al heeft losgelaten. Zou hij haar langer hebben vastgehouden als ze dat ene niet had gezegd? Ze loopt achter hem aan en zakt weer neer op haar plekje, waar ze haar glas wijn wil nemen. Snel legt Os zijn hand op de hare, waardoor ze niet aan haar glas kan. Verbaasd kijkt ze hem aan.
“Wacht. Ik heb iets anders.” Hij neemt haar glas weg en neemt twee nieuwe glazen in de plaats, waarna hij weer iets uit de grote mand haalt.
“Wat is dat?”
“Mijn eigen cocktail.” Glimlacht Os trots.
“Oh?” Mellanie kijkt hem afwachtend aan. “Welke is het dan?”
“De Ossanie-cocktail.” Grijnst hij.
Mellanie kijkt onwennig weg en voelt haar wangen rood worden. Ossanie. Die ‘bijnaam’ hebben Femke en Paula ooit uitgevonden voor Os en zijzelf en toen had Os dat ooit toevallig eens gehoord, terwijl dat niet de bedoeling was.
“Hier.” Hij steekt haar een glas toe en glimlacht weer.
Mellanie kan wel smelten van zijn glimlach, zo betoverend.. elke keer weer. Ze neemt het glas aan en een heerlijke geur van appel en kers komt haar al tegemoet. “Wat zit er in?”
“Dat ga ik niet zeggen.. Misschien ooit wel eens.” Hij knipoogt en houdt zijn glas op.
“Op.. Ons?” vraagt Mellanie onwennig.
“Voor de tweede keer deze avond: op ons.” Hij kijkt haar aan en drinkt van zijn cocktail, terwijl hij nog wat onzeker zijn hand half op de hare legt. Ze kijkt even naar zijn vingers die half over de hare komen te liggen en ze glimlacht. Dit kan nog gezellig worden.
“Vind je het leuk?” vraagt Os voorzichtig.
Mellanie knikt. “Echt heel leuk.. En ook heel..”
“Zeg niet weer grappig of zo he.” Mompelt Os.
“Nee.. Ik vind het heel.. Je weet wel..” ze zucht.
“Wat?” glimlacht Os.
“Wel ja..” onzeker kijkt ze weg.
Hij grijnst en draait haar hoofd naar hem toe. “Zeg het maar, hoor.”
Ze rolt met haar ogen. “Ikvindhetookheelromantisch.” Zegt ze tenslotte in één adem.
Os glimlacht tevreden en laat haar gezicht los. “Zo moeilijk was dat nu toch niet?”
“Wat?”
“Om onrechtstreeks te zeggen dat je me leuk vindt.” De grijns op zijn gezicht wordt met de seconde groter, en Mel haar hoofd met de seconde roder.
“Dat heb ik h-helemaal niet gezegd!”
“Natuurlijk niet, Mel.” Grijnst Os sarcastisch. “Zal wel niet.”
“Eh.. En dan nog.” Ze draait zich wat van hem weg en kijkt naar haar handen in haar schoot.
“Ik ben je maar aan het plagen, Mellie.”
Ze zucht. “Heel grappig, hoor.”
Hij schuift iets dichter naar haar toe en neemt haar handen. “Hey.. Sorry.”
Voorzichtig draait ze haar hoofd naar hem toe en ze bestudeert zijn lieve glimlach even. “Is al goed.”
Hij kijkt haar doordringend aan en boort zijn blik recht in de hare. Mellanie krijgt het al snel benauwd, dus ze draait haar gezicht weer weg en neemt een slokje van haar cocktail. Ze voelt zich best ongemakkelijk bij deze hele situatie. Zo gezellig het daarnet was, zo ongemakkelijk is het nu.
“Ik heb nog iets.” Glimlacht Os, voor hij zich weer over de picknickmand buigt en bijna meteen haalt hij er iets uit, wat Mell niet kan zien, omdat hij het meteen achter zijn rug houdt. “Kom.”
Hij trekt haar weer recht en glimlacht ongemakkelijk. “Eh.. Ja.”
“Wat?” lacht ze terwijl Os haar een eindje van het deken meetrekt.
“Ik heb iets voor je.” Zegt hij voorzichtig. “Ogen dicht.”
Mell doet haar ogen dicht en wacht gespannen af. Wat zou hij hebben?
“Kijk maar.” Hoort ze hem, toch een beetje bang, zeggen.