I hate him so much.

-Gill-

Snel liet ik me in een zetel vallen. Will zuchtte en nam me in zijn armen en mijn beste vriendin streek over mijn rug. Bill, hij was zo'n klootzak. Ik haatte hem, en niets kon dat stoppen. Ik haatte hem voor mijn hele leven, stom zangertje. 'Hij meende het niet,'probeerde Felicia me nog te sussen,' Hij zegt maar wat. Hij vond het niet leuk dat je met die sjamaan lachtte.' 'Hij meende het wel,' snikte ik en een rilling schoot over mijn hele lichaam zodar ze nog meer tranen opkwamen. Ik voelde dat Will me nog harder vastnam. 'Ik ben het beu,'zei ik en veegde vluchtig de tranen weg,' Hij moet altijd zo doen tegen mij.' O Gill,'zei Felcia en knuffelde me even,' Hij moet zijn frustratie op iemand afreageren.. Wat ik natuurlijk niet goed vind.. Maar geef hem nog een kans!''Nog een?'vroeg ik trillerig,'Waarom maak je het niet gewoon uit?' Dat flapte ik perongeluk uit. Felicia keek me verbaasd met open mond aan en Will moest zijn handen tegen zijn mond drukken om het niet uit te gieren. 'Wel euh.. Ik hou van hem,' zei ze nog altijd even verbaasd,'Kijk. Ik ga wel even met hem praten, slaapwel.. Kop op héh!' Ze glimlachte flauwtjes en ging naar de kamer van haar en Bill. 'Ze heeft wel gelijk,'zei Will en aaide over mijn hoofd. Raar, normaal waren ze het nooit eens. En dan bedoelde ik ook echt nooit,'Kop op! Laat je niet kleinkrijgen door zo'n klootzak! Hij is het echt niet waard.' Ik knikte traag en ging liggen. Will ook, met zijn armen nog altijd over mij. Hij had gelijk, wie was Bill nou eigenlijk om dat te doen? Het duurde niet lang of we vielen beide in slaap.