Two.

Nora Sophie Waterbrooks.

Op Schiphol aangekomen checkten de familie Waterbrooks zich meteen in, waardoor ze de vele koffers die ze als bagage meenamen kwijt waren. De tweeling was al klaarwakker, hoewel het niet veel later kon zijn dan zeven uur.
Het duurde nog zeker twee uur voordat ze konden boarden en Nick was al een half uur aan het zeuren dat hij honger had, waardoor het gezin zich snel een weg naar de douane baanden.
Toen Nora, die als laatste in de rij stond, haar paspoort afgaf aan de meneer achter de balie, keek hij haar grijnzend aan. ‘Zo Eleonora,’ sprak hij haar naam benadrukkend uit. ‘Jij gaat een lange reis maken. Kom je nog ooit terug?’ Nora, die zeker geen ochtendmens was, rolde met haar ogen en nam haar paspoort vlug terug, waarna ze haar reistas opnieuw goed over haar schouder hing. Het zware ding deed pijn aan haar schouder en zakte steeds af, waardoor Nora het ding steeds opnieuw omhoog moest hijsen. ‘Ik hoop van wel,’ bromde ze voor ze doorliep. Haar familie stond al aan de andere kant op haar te wachten. Nick, maar ook Liam zeurden beiden inmiddels over eten en hun grote donkerblauwe ogen, die buiten de kleur van hun donkerblonde haar het enige was wat de twee echt gemeen hadden, ondanks dat ze een tweeling waren, verwijdden zich toen ze het rood met gele bord van de MacDonald’s zagen. Meteen begonnen ze beiden te wijzen en te springen, smekend of het gezin daar hun laatste maal in Nederland konden gaan eten. Claire, de moeder van de drie kinderen, zuchtte lanchend haar hoofd en verzekerde de twee-eiige tweeling voor de zoveelste keer dat er ook in Australië een McDonald’s zal zijn. ‘Maar toch willen wij er eten,’ pruilde Nick, terwijl Liam beamend knikte. De acht-jarige jongens deelden vrijwel altijd dezelfde mening, waardoor ze vaak voor beiden spraken. Af en toe vond Nora het vreselijk irritant, maar ze was er inmiddels aan gewent.
‘Vooruit dan,’ sprak hun vader toen, waardoor de jongens juichend over het nu al drukke vliegveld naar het fastfood-restaurant renden. Kreunend volgde Nora haar ouders.
Anderhalf uur later stapte Nora het grote vliegtuig binnen en zocht haar stoel. Het was zeker een voordeel dat het bedrijf waar haar vader een nieuwe baan aangeboden kreeg, de reis betaalde. Hierdoor had het gezin eersteklas vliegtickets gekregen en zouden ze de lange vlucht genoeg beenruimte en privacy krijgen.
Wat Nora erg fijn vond was dat haar ouders, evenals haar broertjes meteen de eerste plaatsen voorin hadden, terwijl zij een stoel achteraan in de eersteklas sectie kreeg toegewezen. In stilte zakte ze neer in de zachte leren stoel en haalde haar iPod, tablet en een nieuwgekocht exemplaar van The Fault In Our Stars van John Green eruit.
Het vliegtuig stroomde langzaam vol en Nora stond op om haar tas in het daarvoor bestemde vak boven haar hoofd te stoppen, maar kon er niet bij.
‘Hulp nodig?’ klonk er plots een dik accent achter haar en toen ze omdraaide zag ze een jongen grijnzend achter haar staan. Zijn vasblonde haar was achter zijn oor gestreken en hij had zijn zwarte Eastpack rugzak over een schouder hangen. Nora knikte voorzichtig, waarna de jongen haar tas uit haar handen pakte en het makkelijk voor haar wegstopte. ‘Bedankt,’ mompelde Nora verlegen, waarna ze op haar stoel bij het raam ging zitten. De jongen lachte haar vrolijk toe en stopte zijn rugzak naast de hare in het vak, voor hij op de stoel naast haar zakte. ‘Nu we een hele lange reis samen door moeten brengen, wil ik me graag voorstellen,’ sprak de jongen rustig door en stak zijn grote, pezige hand naar haar uit. ‘Ik ben Jem, wie ben jij?’

---

Wauw, 1 dag online en meteen al 4 abo's! Dank jullie wel!
Ik probeer zo vaak mogelijk te posten, maar ik moet ook genoeg aandacht besteden aan school. Eva ook, hoewel haar Q account tijdelijk geschorst is. Ik zou het fijn vinden als jullie de story rond zouden willen geven, ondanks dat ik echt super blij ben dat we na 1 dag al 4 abo's hebben! De hoofdstukken zullen qua lengte vrij veel van elkaar kunnen verschillen, omdat ik graag cliffhangers op zoek. Als het echter een erg kort deel is, kan je er twee in korte tijd verwachten! Jullie comments motiveren mij echt, ga dus vooral door en geef kudo's! x