Winter Fall

ik wiebel wat met mijn voeten door de sneeuw.. ik kon me nog goed herinneren dat ik het altijd haatte als mijn moeder een nieuwe 'scharrel' had en ze gingen gelijk al na de 1ste keer doen alsof ze al 2 maanden lang een relatie hadden.. ik kokhalsde als bij de gedachte.. liever word ik nooit verliefd.. of ga ik ooit trouwen.. ik haat relatie's gewoon echt ik krijg er spontaan kippenvel van.. op dat moment komt er een groepje aangelopen.. maar te ver om te zien wat voor soort mensen het zijn.. ze zijn met z'n 3e.. ik zucht.. ''nogsteeds heb ik geen vrienden.. achja.. ik ben hier ook pas ongeveer 1 en een halve dag.. wat verwacht je ervan'' ik adem mijn warme adem uit in de kou, er komt een rook pluim uit mijn mond.. ik wrijf nog in mijn handen en kijk om me heen, de 3 personen zijn een sneeuw ballen gevecht aan het houden.. ik staar er een beetje naar, op dat moment komt er een persoon rennend dichterbij gierend van plezier.. na mate hij dichterbij kwam zag ik uiteindelijk dat het een jongen was.. ongeveer 16 a 17 ofzo... ik kijk schuchter ''hey'' zegt de jongen ''hai..'' roep ik ''mag ik even achter je schuilen?'' ik knik en begin te lachen.. hij loopt op de rand van de fontein en springt op het ijs, hij glijd uit en knalt met zijn rug tegen de rand van de fontein. ik spring op en help hem overeind ''oh gosh gaat het?'' hij knikt ''mmh jah..'' hij staat voor me.. ik voel me echt een ukkie ... hij is zeker 1/5 kop groter dan ik! ''ik ben..'' begint hij ''Jai kom je? ik zag je val we gaan maar naar binnen'' zegt een meisje met nog een ander meisje achter haar die me lief aankijkt hij knikt en strompelt achter haar aan. ik zucht en gaat weer zitten... ik krijg kippenvel van de kou en besluit om weer naar binnen te gaan.. aangekomen bij de ingang klop ik mijn uggs uit en neem ik ze in mijn handen.. ik tippel op mijn sokken door het dikke tapijt op naar avontuur ik grinnik bij het idee.. ''held op sokken'' die term komt nu goed uit.. ik loop de marmeren trap op naar boven.. ik kijk om me heen.. geen hond te bekennen aangekomen boven zie ik een grote aula met een licht koepel op het dak.. overal zijn banken en boeken.. en een grote openhaard ... er zitten hier en daar een paar mensen.. maar thats all.. ze lezen alleen maar boeken..ik besluit om op de vloer voor de openhaard te gaan zitten mijn uggs zet ik ervoor om te drogen.. in kleermakers zit neem ik mijn rust.. ik verwarm mijn handen.. enzovoort, enzovoort ... ''hee ben jij hier nieuw?'' hoor ik een jongens stem achter me. ik draai me om met een glimlach ''jup inderdaad aangenaam ik ben Alexandra Petrovsky maar noem me maar alexa...'' hij knikt '' ik ben James Maxwell de zoon van die ene klote graaf uit Londen'' ik grinnik en haal mijn schouders op '' ik ken geen enkele graaf uit Londen ... wel iedereen uit Rusland'' hij lacht '' ik weer niemand uit Rusland, mag ik bij je zitten?'' ik knik en maak plaats, James komt naast me zitten en leunt wat naar achter.. ''waarom zijn banken ook al weer uitgevonden als de vloer netzo comfortabel is ...'' vroeg ik.. '' omdat niet iedereen Alexa naast zich heeft.. en dan is de vloer denk ik een stuk minder comfortabel'' zegt hij lachend.. ik steek mijn tong uit ''ha..ha.. flauw hoor..'' hij haalt zijn schouders op en doet zijn sjaal en leren handschoenen uit.. ''zo.. Alexandra Petrovsky.. vertel eens wat over je zelf..'' ik haal mijn schouders op '' gewoon.. mijn vader Vladimir Petrovsky was omgekomen in de burger oorlog.. toen Putin nog aan de macht was.. en mijn moeder Veronica Maria Petrovsky Grafici is nogsteeds weduwe.. najah.. weduwe ik noem haar een oude vrijster .. ze kan lief zijn.. maar t is gewoon een oneerlijk mens.. dus daarom ben ik hier..'' James knikt ... okee ik snap het..