Chapter 24

Ik zit op de bank, bij Joseph thuis. Joseph ligt op de bank. Hij ligt bijna te slapen. Zijn situatie is verslechterd. Ik weet niet, of het wel verstandig is, om met hem naar het bal te gaan. Misschien is hij er dan niet eens meer. 'Ik weet niet, of het wel slim is, om naar het bal te gaan. Je bent flink achteruit gegaan.' Hij gaat recht zitten. 'Het gaat wel. Ik heb gewoon niet zo goed geslapen. Ik heb je beloofd, dat we samen naar het bal zouden gaan.' 'Maar ik wil niet dat je je gezondheid nog verder in gevaar brengt!' 'Maak je maar geen zorgen, stresskip. Met mij gaat het goed. Vandaag heb ik alleen een wat mindere dag.' Ik zucht. 'Oké. Maar beloof me, dat je het op tijd aangeeft!' 'Wat op tijd aangeeft?' 'Als je je niet meer lekker voelt.' 'Maak je geen zorgen over mij.'
Ik ben weer thuis, en ik zit achter de tv. Pap zit naast me. 'Hoe was het bij Joseph?' vraagt hij. 'Raar. Zijn gezondheid gaat overduidelijk achteruit, maar hij trekt zich er niet echt iets van aan. En ik weer wel. Ik weet het niet...' 'Je maakt je teveel zorgen. Ik snap het wel. Maar je moet erop vertrouwen, dat Joseph weet wat hij doet.' Ik kruip tegen pap aan. 'Je zal wel gelijk hebben. Nog iets van Violet en Bella gehoord? Hoe is het vandaag gegaan? Ze kwamen toch spullen ophalen?' Pap knikt. 'Ja, nou. Wees maar blij dat je niet hier was.' 'Wat was er dan?' vraag ik hem. 'Veel drama. Verder kan ik er niet veel over zeggen. Ze heeft nu een ander. Ik weet bijna zeker dat ze ook met hem was, toen we nog samen waren. Ik herkende hem. Het was haar yogaleraar.' Verbaasd kijk ik hem aan. 'Serieus? Meen je dat nou? Dat is wel heel laag. Zelfs voor haar. Dat had ik niet achter haar gezocht.' 'Nee? Ik helaas wel. Maar ja, dat zijn niet meer onze zaken. Heb je al een jurk voor het gala?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, helemaal niet. God, daar heb ik niet meer aan gedacht. Al dat gedoe wat bezig was. Ik denk dat ik van het weekend voor een jurk ga, want eerder heb ik er geen tijd voor.' 'Zal ik met je meegaan?' Ik knik. 'Ja, is goed.' Beter dat, dan dat ik met iets thuis kom, en ik kan weer terug om het te ruilen. 'Dan kunnen we meteen daar lunchen.' Fijn, ook nog vroeg opstaan. Nou ja, niks mis mee, toch? Een leuke familiedag. Zeker nu die twee debielen hier niet meer wonen. Het is in ieder geval een stuk rustiger. Daar houd ik wel van. Ik ben geen mens van drukte. Pap zijn telefoon gaat af. Hij pakt hem, en kijkt. 'Oh, dat is nu niet zo gunstig.' 'Wie is het?' vraag ik hem. 'Het is niks.' Hij staat op, en neemt op. Hij loopt naar de keuken. 'Met Frank...' Wat doet hij opeens raar. Ik wil er meer over weten. Ik sluip naar de keuken toe. Bij de deur blijf ik luisteren. Hier moet ik het fijne van weten. 'Luister, dat gaat nog niet. Ik weet dat je wilt. Ik wil het ook. Maar ze zijn net een dag weg. Ik zit met Haley. Eerst moet zij eens goed op adem komen van al dat gedoe....Ja, natuurlijk...Fijn dat je het begrijpt....Ja....Ja....Luister, daar hebben we het in de pauze over....Ik moet het nog vertellen.....Nee, ik ben nog niet eruit gekomen...Dat is fijn...Oké. Maar ik moet langzaam eens gaan ophangen, oké? Ik zie je morgen, op werk. Dan hebben we het er nog eens over...Ik ook van jou...Dag.' Ik draai me snel om, en wil naar de bank rennen. Ik struikel over mijn eigen voeten, en val op de grond. Fijn...Hele slimme actie, Haley. Pap komt aangelopen. 'Haley? Wat ben je....Wat doe je hier? Je zat toch tv te kijken? Wat zat je hier te doen?' Ik kan doen alsof gek ben. 'Hoe bedoel je? Ik ben gewoon gevallen.' 'Dan ben je wel heel ver gevallen.' Shit! Hoe ga ik me hier uit redden? 'Nou ja...Eh...Ik...' 'Heb je me zitten af te luisteren?' Ik schud zijn mijn hoofd. Volgens mij is het al te laat. 'Je zat me af te luisteren. Ik ben niet gek.' 'Dat zei ik ook niet.' Ik sta op, en sla mijn armen over elkaar. Misschien als ik bot ga doen, verliest hij interesse. 'Je hoeft niet zo'n gezicht op te zetten, jongedame. Waar denk je dat je mee bezig bent?' Nope, helpt ook niet. 'Maar pap, je deed zo raar! Wie was dat aan de telefoon? Heb jij ook iemand anders? Je houdt iets achter!' Ik laat me niet meer van mijn stuk slaan. Pap zucht. 'Het is...' 'Zeg niet dat het "niets" is! Ik weet dat het dat niet is. Wat is het, pap? Je hoeft niks voor me te verbergen, dat weet je.' Pap zucht. 'Het is niet makkelijk om uit te leggen.' 'Probeer maar.' 'Oké dan. Ik ben niet helemaal eerlijk geweest. Ik ging ook vreemd. Zelfs eerder dan Violet.' 'Wat? Met wie?' 'Met een collega van kantoor.' 'Je secretaresse?' Pap schudt zijn hoofd. 'Nee, niet met haar. Denk je dat ik zo'n goedkope smaak heb? Nee, met iemand anders. De naam is Gregory.'