Chapter 16

Het is inmiddels alweer woensdag en ik heb sinds zaterdag niks meer van Harry gehoord. Misschien had ik in eerste instantie wel gelijk en was hij helemaal niet klaar voor een relatie. Was ik wel klaar voor een relatie met Harry?
'McCarter, this is your last warning. The next time you get a personal note and an appointment with the director, so pay attention!'
Ik schrik bijna van haar harde en schelle stem en mijn hoofd schiet omhoog, waarbij ik oog in oog kom te staan met mevrouw Vogelnest. Ik heb nooit haar echte achternaam geweten, maar haar haar lijkt op een vogelnest. 'Yes ma'am.' Ik moet me proberen te concentreren op de lessen, maar mijn blik wordt toch telkens naar buiten getrokken. Geen idee wat daar voor bijzonders te zien is, het uitzicht ziet er na jaren nog steeds hetzelfde uit.
'Ames, try to get Harry out of your mind. I hate saying this, but he's a jerk if he doesn't let anything know. I may be obsessed with them, but you are the most important friend in my life.... and my only friend... anyways, stop letting your mind be dominated by him, ok? Do it f-'
'Woods, McCartner! Out! Now!'
Met een chagrijnige blik keek ik haar aan en Destiny zag ik in mijn ooghoek mevrouw Vogelnest na doen, wat ervoor zorgde dat de mensen die haar zagen zachtjes begonnen te lachen. Snel draaiden Des en ik ons om zodat ze niet door zou hebben dat wij de reden waren voor het gelach. 'Hurry up you two. The others are now the duped, because of you!'
Snel liepen we naar haar toe om de mooie oranje papiertjes op te halen. 'No worries ma'am, these two birds has left the nest.' Mevrouw Gilliam! Dat is haar achternaam. Nu, haar gezicht begint nogal rood te worden en als wij hier langer zouden blijven zou ze ontploffen, vooral omdat de rest van de klas in de lach is geschoten. 'Out! Now!' Een hard gelach blijft ons volgen tot het geluid gedempt wordt door de deur die met een klap wordt dichtgedaan en doordat wij een steeds grotere afstand creëren tussen de deur en ons.

'No suprise I see you here Destiny, but what ís interesting is that you brought Amelia with you this time.' Zowel Destiny als ik zitten op de stoel recht tegenover de directeur en hij kijkt vooral mij zeer serieus aan. Gelukkig werden we onderbroken door een geklop op de deur waarbij mijn broer en een klasgenoot van hem genaamd Kevin werden binnen gebracht door Mr. Medes. Mijn favoriete leraar, maar schijnbaar niet die van mijn broer.
'Ah, a family reunion.' Vragend staarden mijn broer Dean en ik elkaar aan tot hij met een speelse blik naar me toe schoot en me in een omhelzing trok. 'I am so proud of you. I never thought I'd see this day. My little sister finally did something bad.' Niemand verwacht het, maar eigenlijk zijn mijn broer en ik heel hecht. Op school laten we het niet zien, maar ik zou niet zonder hem kunnen en stiekem kan hij ook niet zonder mij. 'Amelia, I can't believe you did something, at all!' Mr. Medes staart me verbaasd aan en ook de rest keek me vragend aan. 'I just couldn't concentrate, and if Mrs. uhhmmm Mrs. I forgot her name. The one with her hair like a bird nest-'
'Amelia! I don't tolerate this kind of talk about anyone!' Zelfs hij kon zijn lach niet inhouden en dat is pas echt slecht als directeur zijnde. De aanstekelijke lach van mijn broer helpt daar ook niet bepaald in mee. 'Dean, stop laughing! I just don't remember her name. She hates me! She simply does while I hardly did anything.'
'Maybe that was the problem?'
'Well, maybe it was! But she creates such a distance between her and her students. She calls everyone by his or her last name. Not even Mr. or Ms. It is like "Woods, McCarter! Out! Now!" She only knows how to shout and that simply doesn't works with me.' Zelfs Mr. Medes stemde er ditmaal mee in wat ervoor zorgde dat Destiny en ik klaar waren. Vrolijk stonden Dean en Kevin ook op, schudde de handen van de directeur en Mr. Medes en hadden het bijna tot de deur gered. 'And where do you think you're going?' Zielig keek mijn broer me aan en snel gaf ik nog een kus op zijn wang. 'You will get through this, you always do.' Lachend liepen Destiny en ik naar de kantine toe. Een extra uur vrij nu is mooi meegenomen en met een zucht nam ik plaats op een van de stoelen in de bijna lege kantine, alleen zodat ik het naar-huis-gaan nog even kon uitstellen. 'Just text him Ames. We both know you want to, so put your ego on the side and text him!' Misschien had Destiny gelijk en misschien moest ik maar gewoon een berichtje naar hem sturen.

14:13 You: Hi You. I want to thank you for the fun weekend.
Another thing I can say that's happened to me.
What have you been up to lately?
x Abducted Girl

Tevreden verstuur ik het berichtje en pas na het verzenden begin ik me allerlei dingen in mijn hoofd aan het halen. Was het wel zo verstandig?

Hope you enjoyed it . Ik probeer morgen nog wat te schrijven voor ik moet werken .
Cheers big ears and enjoy the Sunday!!