Chapter 38 ~~ Cedric as Santa..

De gezelligheid is weer helemaal op niveau die dag, als we al melig op grond liggen en herinneringen ophalen. Ondanks dat er heel wat af gehuild wordt, merk ik dat ik het fijn vind. De herinneringen aan Cedric zijn pijnlijk, we missen hem, maar dat is natuurlijk helemaal niet zo raar. Herinneringen aan momenten dat ik nog kon zien, zijn misschien nog wel veel pijnlijker.
Summer bedenkt zich uiteindelijk ineens dat het misschien wel leuk is, om buiten te zitten rond een vuurkorf. Het is een geweldig idee, vooral omdat Alex super goed gitaar kan spelen. Helaas, hebben ze echt een miniatuur balkon, waar we nooit met zijn alle op passen. Uiteindelijk wordt hij toch aangestoken en zitten we opgepropt op het balkon, waarbij ik op de schoot van Jake zit, met marshmallows. Volgens mij zullen mensen nog eens gaan denken dat wij veel te veel eten, is misschien ook wel zo. Ik zit tevreden tegen Jake aangeleund, lachend, mijn marshmallow in het vuur. Ik haal hem uit het vuur en voel er voorzichtig aan. Hij blijkt echter helemaal gesmolten te zijn, maar ik lik tevreden mijn vingers af.
'Mjum,' giechel ik zachtjes, 'hweerlijk.'
Nog voordat ik deze op heb, prop ik al weer een nieuwe op het stukje, om hem boven de korf te houden, waarna ik de hete marshmallow door slik en ernstig richting Alex probeer te kijken.
'Jij, moet een liedje spelen,' zeg ik hem waarbij ik hem aanwijs met een bestraffend vingertje, als een kind dat nog iets moet doen. Wat ook zo is.
'En Summer moet zingen!' Roept Adam lachend. Aangezien wij allemaal weten dat ze dat heel goed kan.
'Ja! En dan jij beatboxen!' Voegt Elizabeth daaraan toe.
'Oh! En ik heb nog een kazoo!' Zeg ik lachend, waarna ik hem uit mijn vest vis.
Het wordt uiteindelijk een grote muzieksessie. De beatbox van Adam, de stemmen van Summer en Elizabeth, het gitaarspel van Alex, de drums van Jake en Jay, de mondharmonica van Scarlett en mijn kazoo. Ik merk dat het weer even zo'n relaxte sfeer is. Tevreden leun ik tegen Jake aan, knippert met mijn ogen, omdat ze prikken van vermoeidheid. Hij slaat zijn armen voorzichtig om me heen en leunt mijn zijn hoofd op het mijnen. Ik merk dat ik in slaap dreig te vallen, maar ik dwing mijn ogen zichzelf open te houden, maar het vuur maakt me sloom en ik besluit toch even mijn ogen te sluiten en te genieten van de stem van Summer, het gitaarspel van Alex, aangezien de rest ook is stil gevallen.
'Wakker blijven hè Zoey,' zegt Jake en ik kan hem bijna voelen glimlachen.
'Hmm,' mompel ik enkel.
Na een tijdje besluit iedereen zo langzaam dan toch maar naar bed te gaan, maar ik heb geen zin meer om te staan. Uiteindelijk sta ik dan toch maar zuchtend op, trek mijn pyjama aan, poets vlug mijn tanden en druppel mijn ogen. Ondanks dat ik toch af en toe een beetje schrikbarend ben op opnieuw een allergische reactie, maar die is nog niet gekomen. Daarna nestelen we ons op de matrassen in de woonkamer, zeggen Alex en Summer welterusten en nog voordat ik het goed en wel besef ben ik al onder getrokken door mijn brein, die me deze nacht mooie dromen geeft, dromen met Cedric. Waar we samen zijn en misschien nog wel het mooiste, omdat het een waar gebeurde herinnering is: Hij is verkleed als de Kerstman.