Chapter 7

Ik stap de douche uit en droog mezelf af. Fijn zo'n lekkere warme douche. De hele tijd heb ik nagedacht over Mason. Die ogen die je duister maar ook lief aan kunnen kijken. Zijn karakter. Erg mysterieus en verdacht. En dat plekje in zijn hals... Meteen schieten er nog veel meer dingen door mijn hoofd. Hij is anders dan een normaal mens. Misschien is hij niet eens een mens... Zijn ogen hebben geen menselijke kleur... En zo'n litteken heb ik nog nooit eerder gezien. Het zag er niet pijnlijk uit of zo. Het zag er niet uit alsof het een wondje was geweest. Het zag er helemaal niet zo lelijk uit, eigenlijk. Het lijkt wel bij hem te horen... Alsof hij er mee geboren is.
Ik slaak een zucht. Waarom heb ik zijn nummer niet gevraagd? Of zijn achternaam? Dan had ik nu veel meer informatie van hem kunnen vinden. Dan was ik al een grote stap verder geweest.
Als ik eindelijk klaar ben met alles loop ik de badkamer uit en ga ik de trap af naar beneden. Ik start de laptop op en neem ondertussen een stroopwafel. Dat kan wel even naar binnen. Ik ga aan de keukentafel zitten en tik dan in Google Mason. Ik wacht tot de afbeeldingen zijn geladen. Ik begin wat te scrollen door de pagina maar kan geen een afbeelding van hem vinden. Gaat lastig als je zijn achternaam niet weet. Misschien heeft hij een Facebook account? Ik open een nieuw tabblad en log in op Facebook. Daarna tik ik weer zijn naam in en zoek ik naar zijn account. Geen account? Misschien wel Twitter.
Ik zoek naar zijn Twitteraccount. Dan zie ik ineens een foto die sprekend op hem lijkt. Mijn hart maakt even een vreugde sprongetje. Ik klik op zijn foto en wacht tot zijn profiel is geladen.
O god... Hij heeft echt een Twitteraccount! Er staat een glimlach op mijn gezicht. En hij heeft nog best wel veel volgers! Hij is dus best wel bekend in deze stad... Ik klik op zijn profielfoto en wacht tot de foto is geladen. Wauw, wat ziet hij er knap uit zeg! Hij heeft echt zo'n profielfoto dat andere jongens ook altijd hebben. Vooral de coolste jongens. Die hebben altijd hun wenkbrauwen een klein beetje opgetrokken en hebben een mondhoek omhoog. So cute.
Ik druk op het volg-tekentje. Hij heeft wel een slotje op zijn account. Dat wil zeggen dat hij volgverzoeken krijgt en hij ze kan accepteren of weigeren. En unfollowers kunnen niet zijn tweets lezen. Jammer, ik kan dus nog niet zijn tweets of foto's zien. Ik sluit alle pagina's.
Ineens begint mijn mobiel te trillen in mijn broekzak en haal ik het tevoorschijn. Ik zie dat ik een berichtje van Alicia heb.
Ik lees het meteen...

Hey! Ik mis je zo erg!): Je wil niet weten hoe down ik ben sinds jij bent vertrokken. Ik verveel me dood en met de andere meiden wordt het ook steeds saaier zonder jou. In de pauzes hebben we wel eens ongemakkelijke stiltes en kijken we maar een beetje rond en zeggen af en toe iets. Ik zie ze niet als vriendinnen eigenlijk... Er ontbreekt iets in de klas... Jou! De hele klas mist je namelijk! En het blijkt ook nog dat eh... Niet schrikken hoor! Een jongen uit onze klas vertelde zojuist dat hij al een tijdje verliefd op je is. Je weet wel... Die gast waar jij vroeger altijd zo'n crush op had. Bryan... Hij wilde het je nog vertellen voordat je vertrok. Maar hij twijfelde en was bang dat hij zou worden afgewezen door je... Nu heeft hij ontzettend veel spijt dat hij het je niet heeft verteld. Ik was namelijk ook ffe in shock toen hij dat vertelde! Maar goed...
Is het een beetje gezellig daar in Nederland? Het lijkt me er super gezellig! Of nie?? Maar wanneer wil je dat ik bij je kom logeren? En trouwens... Heb je al een leuke Boy gespot? Ik denk het wel... Ghihi(: Meid, ik hou zo zo zo zo zooo veel van je! Best Friend For Evahh!
Kissess Ali!<3