28.

Draco:
Waarom vertelde ze het me niet gewoon? Ik deed het bijna in mijn broek van de nieuwsgierigheid. Wacht eens even.. Ik begon toch niet iets met haar, alleen om achter haar geheimen te komen? Nee. Dat was niet zo. Ik vond haar echt leuk. Ik was verliefd op haar, ik wist het zeker. Ik had haar weken moeten missen, dat was niet omdat ik nieuwschierig was. Ik wilde haar in mijn buurt hebben. Ik wilde haar in de gaten houden, stel je voor dat er weer een incident voorviel zoals onder die boom? Stel je voor dat zij in die ontspoorde trein had gezeten?! Dat had mijn hart niet aangekunt.
Stop Draco. Niet zo negatief denken. Ik heb al teveel zorgen aan m'n hoofd.

Rose:
Pffff. Met een zucht liet ik me op het bed vallen. Waarom was Draco zo nieuwschierig? Ik had geen antwoorden voor zijn vragen. Ik wist zeker dat als ik wél antwoord zou geven, ik nog meer vragen zou oproepen.
Ik was moe. Waarom was ik zo moe? Ik had pas twee uurtjes les gehad en had, niet officieel, 3 weken vakantie gehad. Misschien omdat ik gisteravond zo lang wakker was gebleven. Ik kon zijn arm nog steeds om me heen voelen. Hij zijn hand hand gespeeld met mijn vingers. Hij de zijne zachtjes tussen die van mijn doorgleden. Hij zijn zachte vingers mijn wang hadden gestreeld..
Oké. Genoeg. Ik vond hem leuk! Ik was verliefd. Zeker weten. Waarom had ik geen vriendin die me kon helpen? Misschien kon ik naar Hermelien gaan. Nee. Die zou meteen weer gaan vragen wie het was en hoe hij heette enzovoorts. Daar had ik geen zin in. Maar ik had raad nodig. Maar bij wie kon ik terecht?
Ik had weinig keuze. Eigenlijk kon ik niet zo goed over serieuse dingen praten met Draco, fo wel? Jawel. Gisteravond wel. Over mijn gevoelens voor hem.
Hermelien? Die zou meteen alles willen weten.
Harry? Nee. Die had geen ervaring met meisjes. Toch? Dat wist ik eigenlijk niet. Ik had hem er nooit naar gevraagd, De enige keer dat we een goed gesprek hadden gehad, was in de trein. Maar toen ging het over hem. Over zijn leven. Niet het mijne. Hij was het me nog verschuldigd. Misschien moest ik toch maar eens met hem gaan praten..