D'importants problèmes. [3]
Lola'sPOV.
Mike kauwde door op zijn puddingbroodje en keek toen verwonderd op. "Ouders?" hij kreeg het voor elkaar om het voor de derde keer te herhalen en glimlachte toen. "Ja," zei ik, terwijl ik probeerde Craig en Mike aan te kijken, in plaats van alleen Mike. "Die betalen alles, dus het leek me wel handig voor een jaartje." Craig knikte, terwijl hij mompelde; "Dat snap ik, het wordt dan ook misschien moeilijker om jullie mee te krijgen. Mijn ouders waren ook altijd zo overbezorgd, maar toch," hij pakte een hand van mij en een hand van Stacey. "Er moet een manier zijn jullie mee te krijgen!" Mike keek even naar Craig, en sloeg toen op de hand die de mijne vasthad. "Het lijkt me handig als we jullie voorstellen, en jullie vanavond bij ons komen eten?" vroeg Stacey met een enorme glimlach, en ze haar hand samen met die van Craig onder het terrastafeltje verplaatste. Mike knikte gulzig, en Craig keek Mike even aan. "Helemaal top," zei Craig. "En hebben jullie verder nog plannen voor vandaag?" Het bleef even stil, en Stacey en ik keken elkaar aan, waarop bij ons beiden een glimlach op onze smoel verscheen. "Nee, jullie wel?" antwoordde Stacey, op een toon waarop ik toch echt wou weten wat er onder te tafel gebeurde. "Ook niet," zei Mike snel, en knipoogte naar Craig. "Misschien samen wat doen dan?" Ik giechelde, en knikte ja - proberende nog bescheiden over te komen. Stacey probeerde een stukje van haar croissantje af te breken, wat overduidelijk niet lukte met één hand. "Laat me je helpen," hoorde ik van Craig's kant, en hij pakte het croissantje en brak een stukje af. "Mond open," glimlachte hij naar Stacey, en stopte een stukje in haar mond. "Hé, maar, uit welk deel van Engeland komen jullie?" Onderbrak Mike, schaamteloos en misschien een tikkeltje jaloers. "Londen," vertelde ik aan Mike, terwijl Stacey en Craig verder gingen met waarmee ze dan ook bezig waren. "Ik ken Stacey van school, en onze ouders zijn ook best goed bevriend. Dus ze besloten samen op vakantie te gaan." Mike knikte, en keek richting Stacey en Craig. "Ik wed dat ik het beter kan," fluisterde hij mijn richting op. Ik glimlachte en probeerde het bloed dat naar mijn wangen stroomde te onderdrukken. "Zullen we maar eens gaan?" Craig keek op, en trok zijn vinger terug van Stacey's mond - die blijkbaar van plan was om te happen. Een roze blos bedekte zijn wangen. "Uh. Goed idee," zei hij, en stond op. Stacey en ik volgden, terwijl Mike een trap gaf tegen Craig's scheenbeen.
Craig'sPOV.
Ik keek naar Mike. "Je hebt beet. Zo ongelooflijk beet!" grijnsde hij. Ik lachte, en knikte. "Ja, nu jij nog," mompelde ik terug. "De eerste stappen zijn er al, geen zorgen," antwoordde Mike nonchalant, en liep sneller om Lola te bereiken. Ik schudde mijn hoofd en glimlachte, terwijl ik sneller liep om bij de groep te komen. Ik keek even rond en sloeg toen een arm om Stacey heen. "Hey, wil je even het dorpje zien?" vroeg ik, en zij knikte. "Craigafer!" riep Mike. "Ik leen haar even!" Hij wees naar Lola, die naast hem stond. Ik glimlachte en knikte. "We zien jullie zo wel op de camping, okey-dokey?" riep Mike nog, maar ik was al met mijn gedachten weg. Stacey en ik liepen samen door het oude Franse dorpje, waar van alles te zien was, maar mijn aandacht ging uit naar haar. De zon scheen op zijn hoogst, en reflecteerde in de ruiten van de winkeltjes. Ik keek net op haar kruin, en voor een paar seconden had ik gewenst dat ik korter was, zodat ik meer van haar gezicht kon zien. "Craig?" fluisterde ze. Ik voelde me rood aanlopen, op hoe zacht ze mijn naam zei. "Ja?" "Sinds wanneer ben jij zo stil?" Ik lachte. "Ik was onder de indruk," zei ik, en ik loog niet eens. "Oké," zei ze, en glimlachte. "Wat is dat?" ze wees naar een standbeeld, van een man en een vrouw. "Ik heb geen flauw idee, mijn kennis in kunst is niet zo fantastisch," antwoordde ik, terwijl ik verwonderd naar het beeld keek waarvan ik zeker wist dat het er gisteren nog niet stond. Ik liep er naar toe om het beter te bekijken, en trok Stacey aan haar hand mee. "I like it," zei ik, en floot. "Omdat er een vrouw instaat?" vroeg Stacey, en ik lachte. "Haha, nee, dat is meer Mike's type." Stacey keek me vragend aan, en ik keek even naar het standbeeld. "Naja, misschien iets te oud," Stacey stompte me op mijn arm, en ik sloeg een arm om haar heen.
Mike kauwde door op zijn puddingbroodje en keek toen verwonderd op. "Ouders?" hij kreeg het voor elkaar om het voor de derde keer te herhalen en glimlachte toen. "Ja," zei ik, terwijl ik probeerde Craig en Mike aan te kijken, in plaats van alleen Mike. "Die betalen alles, dus het leek me wel handig voor een jaartje." Craig knikte, terwijl hij mompelde; "Dat snap ik, het wordt dan ook misschien moeilijker om jullie mee te krijgen. Mijn ouders waren ook altijd zo overbezorgd, maar toch," hij pakte een hand van mij en een hand van Stacey. "Er moet een manier zijn jullie mee te krijgen!" Mike keek even naar Craig, en sloeg toen op de hand die de mijne vasthad. "Het lijkt me handig als we jullie voorstellen, en jullie vanavond bij ons komen eten?" vroeg Stacey met een enorme glimlach, en ze haar hand samen met die van Craig onder het terrastafeltje verplaatste. Mike knikte gulzig, en Craig keek Mike even aan. "Helemaal top," zei Craig. "En hebben jullie verder nog plannen voor vandaag?" Het bleef even stil, en Stacey en ik keken elkaar aan, waarop bij ons beiden een glimlach op onze smoel verscheen. "Nee, jullie wel?" antwoordde Stacey, op een toon waarop ik toch echt wou weten wat er onder te tafel gebeurde. "Ook niet," zei Mike snel, en knipoogte naar Craig. "Misschien samen wat doen dan?" Ik giechelde, en knikte ja - proberende nog bescheiden over te komen. Stacey probeerde een stukje van haar croissantje af te breken, wat overduidelijk niet lukte met één hand. "Laat me je helpen," hoorde ik van Craig's kant, en hij pakte het croissantje en brak een stukje af. "Mond open," glimlachte hij naar Stacey, en stopte een stukje in haar mond. "Hé, maar, uit welk deel van Engeland komen jullie?" Onderbrak Mike, schaamteloos en misschien een tikkeltje jaloers. "Londen," vertelde ik aan Mike, terwijl Stacey en Craig verder gingen met waarmee ze dan ook bezig waren. "Ik ken Stacey van school, en onze ouders zijn ook best goed bevriend. Dus ze besloten samen op vakantie te gaan." Mike knikte, en keek richting Stacey en Craig. "Ik wed dat ik het beter kan," fluisterde hij mijn richting op. Ik glimlachte en probeerde het bloed dat naar mijn wangen stroomde te onderdrukken. "Zullen we maar eens gaan?" Craig keek op, en trok zijn vinger terug van Stacey's mond - die blijkbaar van plan was om te happen. Een roze blos bedekte zijn wangen. "Uh. Goed idee," zei hij, en stond op. Stacey en ik volgden, terwijl Mike een trap gaf tegen Craig's scheenbeen.
Craig'sPOV.
Ik keek naar Mike. "Je hebt beet. Zo ongelooflijk beet!" grijnsde hij. Ik lachte, en knikte. "Ja, nu jij nog," mompelde ik terug. "De eerste stappen zijn er al, geen zorgen," antwoordde Mike nonchalant, en liep sneller om Lola te bereiken. Ik schudde mijn hoofd en glimlachte, terwijl ik sneller liep om bij de groep te komen. Ik keek even rond en sloeg toen een arm om Stacey heen. "Hey, wil je even het dorpje zien?" vroeg ik, en zij knikte. "Craigafer!" riep Mike. "Ik leen haar even!" Hij wees naar Lola, die naast hem stond. Ik glimlachte en knikte. "We zien jullie zo wel op de camping, okey-dokey?" riep Mike nog, maar ik was al met mijn gedachten weg. Stacey en ik liepen samen door het oude Franse dorpje, waar van alles te zien was, maar mijn aandacht ging uit naar haar. De zon scheen op zijn hoogst, en reflecteerde in de ruiten van de winkeltjes. Ik keek net op haar kruin, en voor een paar seconden had ik gewenst dat ik korter was, zodat ik meer van haar gezicht kon zien. "Craig?" fluisterde ze. Ik voelde me rood aanlopen, op hoe zacht ze mijn naam zei. "Ja?" "Sinds wanneer ben jij zo stil?" Ik lachte. "Ik was onder de indruk," zei ik, en ik loog niet eens. "Oké," zei ze, en glimlachte. "Wat is dat?" ze wees naar een standbeeld, van een man en een vrouw. "Ik heb geen flauw idee, mijn kennis in kunst is niet zo fantastisch," antwoordde ik, terwijl ik verwonderd naar het beeld keek waarvan ik zeker wist dat het er gisteren nog niet stond. Ik liep er naar toe om het beter te bekijken, en trok Stacey aan haar hand mee. "I like it," zei ik, en floot. "Omdat er een vrouw instaat?" vroeg Stacey, en ik lachte. "Haha, nee, dat is meer Mike's type." Stacey keek me vragend aan, en ik keek even naar het standbeeld. "Naja, misschien iets te oud," Stacey stompte me op mijn arm, en ik sloeg een arm om haar heen.
Er zijn nog geen reacties.