Chapter nineteen

(Joel pov.)

Ik word wakker en denk gelijk weer aan gisteren. Hoe konden ze me dat aandoen? En dan ook nog alleen maar omdat ik met Caitlin omga. Maar ik ga haar echt niet mijden. Ze zal me zometeen wel weer vragen wat er nou was gister. Ik stap uit mijn bed en kleed me. Een broek, een t-shirt en een vest. Daarna ga ik naar beneden en maak ontbijt. We ouders zijn al weg, naar hun werk. Ik pak een kom en maak wat muesli klaar. Als ik dat op heb en ook mijn tas heb ingepakt, doe ik mijn schoenen aan en ga weer naar boven. Ik poets mijn tanden en doe mijn haar goed. Aangezien het eigenlijk nog zomer is doe ik geen jas en ga dan maar op weg naar school. Buiten zie ik dat Caitlin er al staat. Ik loop naar haar toe en glimlach dan. 'Hey,' zegt ze als ik bij haar ben. 'Hoi,' zeg ik glimlachtend terug. 'Heb jij gister na school nog iets gedaan?,' vraagt ze me na een tijdje. 'Nee, jij?' Ze kijkt me even twijfelend aan. 'Ik ben nog even naar Domino geweest,' zegt ze voorzichtig. Eigenlijk vind ik het best wel jammer dat ze me niet mee gevraagd heeft, ookal hadden we even geen contact. 'Was er nog iets gebeurt daar?,' besluit ik haar dan maar te vragen. Ze denkt even na. 'Niet echt, we hebben aleen een stuk gelopen.' Daarna zeggen we niks meer en lopen het schoolplein op. Gelukki staan Rick en Mike er niet. Maar eigenlijk ben ik nu wel het meest bang voor Hunter. Waarom is liefde soms zo onmogelijk?

Als ik in de tweede pauze naar mijn kluisje ga zie ik Hunter mijn kant op komen. Hij duwt me tegen de kluisjes aan en pakt mijn vest vast zodat ik niet weg kan. 'Je bent je belofte niet nagekomen, ik zag je lopen met haar,' zegt hij boos. 'Ze is mijn buurmeisje. Ik kan haar niet mijden,' zeg ik terug. Hij kijkt even weg maar kijkt me dan weer gemeen aan. 'Ik kan haar ook gewoon vertellen wie je echt bent, dat je helemaal geen dude bent,' zegt hij dreigend. 'Ze vind je toch niet leuk,' zeg ik bits terug. Hunter kijkt me even kort vragend aan. 'Ze vind je te opdringend.' Hij kijkt weg en duwt me dan nog een keer hard tegen de kluisjes aan. 'Ik hou je eraan,' zegt hij dreigend terwijl hij wegloopt. Ik zak neer op de grond en blijf daar zitten totdat de bel gaat.

Die middag loop ik weer samen met Caitlin naar huis. 'Ga je straks weer mee naar Domino?,' vraagt ze me. 'Is goed, is er verder echt niks gebeurt gisteren?' Ik kijk haar aan terwijl we door blijven lopen. Ze kijkt naar de grond. 'Robin heeft me meegevraagd naar het bloemenbal volgende week,' zegt ze dan. Ik knik en kijk nu ook weg. Dan hadden Sasha en Kitty toch gelijk. Nu maak ik zeker geen kans meer. En bovendien vind ze Hunter ook nog leuk.


(Sorry voor het kleine hoofdstukje, ik ben een beetje inspiratieloos... Maar wat vinden jullie ervan???)