5.2

Sylvene Katherina Falleth

Aan tafel was het nog best stil. Misschien was het beter geweest als ik geen piano had gespeeld. Ik weet van mezelf dat ik als ik piano speel emoties naar boven haal. Emoties die ik liever achter me laat. En toch, die zwarte vleugel alsof ik moest spelen en ik geen keuze had. Ik stopte een stukje tortelini gevuld met kaas in mijn mond. Ik merk als sinds dat we aan tafel zitten dat Bill me aanstaart. Ik durf hem gewoon niet meer aan te kijken, ik schaam me. Ik heb mezelf daar bloot gelegd aan mensen die ik nauwelijks een week ken. Het neemt niet weg dat ik me hier op mijn gemak voel. Als of het een thuis voor me is. Maar het klopt niet, ik mag me niet meer zo snel vertrouwd voelen. Daar wordt je alleen gekwetst van. Daniëlle zou nu luid voor me staan applaudisseren als ze me daar zag, ze zou trots op me geweest zijn. Alleen, ik ben Daniëlle niet. Ik kan niet trots op mezelf zijn, ik voel me eerder verslagen door mijn eigen wilskracht voor de piano.

Bill legde een kort moment zijn hand op me knie, waarvan ik wel op moest kijken. Zou hij het nummer gekend hebben. Zijn ogen zeiden me dat hij het lied kende. Nu weet hij een deel van mij, een deel van mijn verleden.

Oké of ik blijf nu hier zo zitten mokken, of geniet van deze avond.

Ik schraapte mijn keel lichtjes. ‘Ria, hoe ken jij Tom nu eigenlijk?’ ze was verbaast door mijn spontane vraag maar daarna kreeg ze een brede grijns op zijn gezicht. Tom hoorde ik nog net proesten. Dit word goed. Ik keek even naast me en Bill leek trots op één of ander opzicht. ‘Ik heb Tom ontmoet door een vriendin van me.’ Tom nam vlug een slok van zijn glas water een keek snel terug naar zijn bord. ‘Hij was aan het daten met die vriendin, en het leek best serieus.’ ‘No, way!’ riep ik lachend. Hij keek stug op van zijn bord. ‘Dus wel.’ Ik begon te grinniken. Geweldig. Ria porde hem een keer in zijn zij. Waardoor hij zijn lach niet in kon houden. ‘Ik zag Ria, en ik was gewoon verkocht. Ze was zelfverzekerd had pit. Èn, ja ehm.. hoe zeg ik dit subtiel?’ ‘Waag het Tom’ viel Ria Tom in de reden. Tom begon breed te grijnzen. ‘Ik kon mijn handen niet van haar welgevormde kont houden.’ Ik keek naast me en zag Bill al grijzend zijn hoofd schudden en ook ik kon mijn lach niet onderdrukken.

‘Zou je de rest van het huis nog willen zien?’ vroeg Bill nadat we de vaatwasser samen hadden ingeruimd. Ik knikte lachend. ‘Ja, na de woonkamer ben ik al helemaal nieuwsgierig hoe de rest van het huis er uit ziet.’ Hij lachte even. ‘Loop maar mee dan.’ Samen liepen we de keuken uit richting een trap die zich in de woonkamer bevond. Ergens vond ik het wel raar, ze woonde hartje L.A. prachtig uitzicht en ook in de verte kon je de zee zien. Wel een stuk verder weg dan bij ons. Maar een trap in je appartement, serieus?

Hij opende een kamer deur ‘nou dit is dan de gezamenlijke badkamer.’ Mijn mond hing bewijzen van spreken nog net niet op ze grond. ‘Wauw, jullie hebben wel smaak zeg..’ Mompelde ik wat overdonderd. Ik hoorde zijn lach naast me wat ook een glimlach op mijn gezicht toverden. ‘Zou je mijn slaapkamer ook willen zien of?’ Ik schoot in de lach door zijn spontane verlegenheid. Ik draaide me tot hem en keek naar zijn iets rood gekleurde wangen. Pestend prikte ik weer een keer in zijn zij. ‘Natuurlijk wil ik dat, alleen als jij dat graag wilt.’ ‘Anders zou ik het niet vragen.’ Lachte hij terwijl hij me nu tussen mijn ribben prikte en vlug langs me heen wandelde. Ik grinnikte en liep achter de lang blond ooit zwart harige jongen aan. Zijn hand ligt op een zilver gekleurde klink en hij keek me lachend aan. ‘Nou.. ouu, nu ben ik nieuwsgierig!’ ‘Weet ik!’ met grote ogen keek ik hem aan. Een verbaast grommetje slipte over mijn lippen. Ik legde mijn hand op de zijne en drukte de klink naar beneden. Ik stak me tong uit en wandelde naar binnen. ‘Echt.. niet.’ Mijn ogen gleden over de prachtige ruimte. Het uitzicht over nachtelijk Los Angeles, het immens grote bed, bruine teinten gecombineerd met zwart. Ik voelde een kleine duw in me rug. ‘Je mag wel door lopen hoor’. Hoorde ik hem lachend zeggen. Zwijgend liep ik door de ruimte. ‘Noo..’ mijn hand gleed over de rand van het bad. Verbaast keek ik hem aan. ‘Ik gebruik heb eigenlijk niet hoor.’ Zei hij nu met een grijns. Ik keerde mijn zicht terug naar het prachtige uitzicht. ‘Ongelofelijk..’. mompelde ik verbijsterd. Ik zag zijn weerspiegeling in de glazen ramen.

Zijn lichaam had een ontspannen houding zijn blik was op mij gericht, zijn blik oprecht en vriendelijk. Dwaze dromen had ik in mijn hoofd om hem te ontmoeten, en kijk nu. Ik sta in zijn slaapkamer. Er gleed er een rilling over mijn lichaam. Angst en gespannenheid, uit het niets. Niet alweer.. waarom nu? Ik voelde me benauwd en ik wil weg. Het voelt onheilspellend. Schuldgevoelens speelde in de toppen van mijn vingers bang hem teleurstellen. En waarom? Mijn angst om emotioneel te dicht bij een persoon te staan. Ik voelde een warme hand op mijn schouder. Ik schrok. Een tinteling voelde op de plek waar zijn hand lag. ‘Gaat het wel?’ Ik slikte een keer, ik kan dit niet. Nu niet, nooit niet. ‘Ehm, zou je me naar huis kunnen brengen?’ klonk ik verslagen. ‘Ja tuurlijk..’ ik hoorde teleurstelling maar ook bezorgdheid

Bathroom

[url]http://bathroom-remodeling.info/wp-content/uploads/2013/02/bathroom-remodeling-milltown-nj.jpg
[/url]

Bedroom

http://www.swiftsorchids.com/images/2013/06/Inspiring-Master-Bedroom-Design-Ideas-WIth-Grey-Sofa-Arch-Lamp-600x399.jpg