Six

'Kijk jou toch eens.' Zei mijn pleegmoeder, Alfredo had me net afgezet met al mijn tassen. 'Dit is hoe je bij ons kwam, een vrolijk meisje nergens kleur. Ik ben blij dat je verder gaat met je leven.' Ik keek haar dankbaar aan. Ik liep naar boven en keek rond in mijn kamer, pakte onder mijn bed vandaan mijn koffer en een grote tas. Ik haalde mijn nieuwe kleding uit de tasjes en verdeelde ze over de tas en de koffer. Ik had vijf paar nieuwe sneakers en drie paar pumps die deed ik in de koffer en toen deed ik die dicht, mijn tas was half vol en ik keek om me heen, ik haalde foto's van mijn nacht kastje en stopte die er in. Pakte mijn laptop in mijn laptoptas en nog wat rondom spullen, keek nog een paar keer om me heen om te kijken of ik alles had en liet me op bed vallen. Ik staande niets ziend naar het plafon tot ik mijn Iphone voelde trillen en pakte hem op. Ik had een whap van een onbekend nummer: Hooi, ik heb heel veel zin in morgen! Hoe laat ben jikb ongeveer in het huis? X C Even was ik verbaasd maar toen bedacht ik me dat het Chloe was. Ik antwoorden terug dat ik er rond een uur of een zou zijn, ik moest eerst nog langs mijn ouden werk. Ik stond op en liep naar de spiegel in dit topje en leggin leek ik veel vrouwlijker ik keek naar mijn haar en streek er met mijn hand over, het is zo mooi geverft, en het voelde zo zacht. Mijn huid was ook weer glad en alles was weer bij gewerkt, ik was mijn bij naam MJ weer waardig. Ik vroeg me af wat Justin hier van zou denken, zou ik nu beter als een van zijn dansers door kunnen. Eigenlijk wou ik dat het me niks uitmaakte hij was een arrogante negentien jarige popsensatie die naast zijn schoenen loopt, maar toch ook de genen die mij zo kon ontslaan. Ik zuchte diep en ging op de bad rand zitten terwijl ik mijn hoofd in mijn handen legden 'Dankje pap, jij geeft mij de kracht om door te gaan ik mis je maar ik ga dit doen voor ons, ik mag mijn droom niet opgeven en onze taal al helemaal niet.' Ik hoopte dat papa mijn gemompel zou horen, ik stond op en liep terug naar mijn kamer. Na vijf jaar hier gewoond te hebben ging ik eindelijk weg, niet dat ik het niet fijn had hier, in tegenstelling het was hier heel fijn! Maar nu kon ik eindelijk weer mezelf zijn bij mijn kamer aan gekomen dacht ik terug aan de afgelopen jaren hoe ik van school werd verwisseld hoe ze me het eerste jaar hadden gepest hoe ze me, toen ze door kregen dat ik me er niks van aantrok gewoon straal negeerde. Toen had ik tegen mezelf gezegt dat het me niks uit maakte dat ik toch geen behoefte ja aan mensen,aar nu wist ik donders goed dat dat niet waar was, maar dat ik die pijn niet voelde door de pijn die ik al had. Blaire was een plus punt de afgelopen twee jaar ze wist niet alles maar wel veel . Het was fijn om een vriendin te hebben. Mijn mobiel trillen en ik zag dat ik een bericht van oma had, ze vroeg of ik haar morgen wou bellen als ik veilig was aan gekomen, en dat ik moest door geven wanneer er in de duurt een concert is dan zou ze met de familie langs komen. Ik antwoorden snel terug en ging op bed liggen om vredig in slaap te vallen, met alleen maar leuke vooruit blikken.