De tijd is aangebroken

Harry, ben je klaar?' hoorde ik mijn moeder's stem klinken. Ik knikte, maar toen ik besefte dat ze dat niet kon zien, aangezien ik in mijn kamer was, riep ik snel dat ik klaar was. Ik liep naar de woonkamer waar mijn ouders en zus al stonden te wachten. 'Let's go,' zei Gemma en ik knikte. Met z'n vieren liepen we het plein op, waar al best veel mensen stonden. Ik voelde de zenuwen in mijn onderbuik, ze werden met de seconde erger. Ik kon merken dat mijn zus ook aardig nerveus was, zij had natuurlijk ook de kans om getrokken te worden. Vooral omdat ze een aantal keer voedselbonnen had gekocht in ruil voor dat haar naam vaker in de pot voorkwam. Gelukkig was dit haar laatste jaar - ze is 20 - dus als ze dit keer niet getrokken wordt, dan ben ik zo vreselijk blij. Het zou wat zijn als we beide getrokken worden...
Mijn ouders wilde perse dat ik geen voedselbonnen zou nemen, mijn kans was namelijk al veel en veel te groot.
Er werd omgeroepen dat we op onze plek moesten gaan staan, wat betekende dat alle ouders zich aan de zijkanten moesten verzamelen en de jongens en meisjes apart. Ik kruiste mijn blikken met mijn ouders en liep daarna achter de andere jongens aan. Er waren een paar twaalfjarigen, maar ook van mijn leeftijd of wat ouder. Ikzelf was achttien, nog twee jaar en dan zou ik hier vanaf zijn, dacht ik. Ik zocht mijn zus met mijn ogen tussen de menigte en toen ik haar uiteindelijk gevonden had keken we elkaar glimlachend aan. Ze mimede met haar lippen 'good luck' en ik stak mijn duim omhoog, daarna kwam Effie Prul het podium op.
Eerst hield de burgemeester een hele toespraak en werd de film die ze elk jaar laten zien afgespeeld. Daarna begon Effie met haar praatje en zei ze 'may the odds be ever in your favor' voordat ze in de pot met jongensnamen graaide. Maar ze hield abrupt haar hand eruit toen de burgemeester wat in haar oor fluisterde.
'Ja, dat is waar ook. Alle jongens hebben geluk,' begon ze en ik keek haar verbaasd aan. '... want de bekende regel luidt nog steeds: "zolang er een bandlid van One Direction leeft, zou diegene worden gekozen als tribuut uit zijn District." En dat betekend dat de jongenstribuut voor District 12 dit jaar is... Harry Styles!'
Ik sloeg met mijn ogen naar de grond, terwijl er om mij heen luid geklapt werd. De jongens die naast me stonden deden een stap opzij, zodat de weg naar het podium vrij kwam. Ik keek om mij heen, zoekend naar de ogen van mijn moeder. Toen ik die gevonden had zag ik haar verdrietig kijken. Ik beet op mijn lip en liep dan langzaam naar het podium, waar Effie Prul me feliciteerde. Serieus, feliciteert? Voor wat? Om te ervaren hoe het is om vermoord te worden terwijl heel Panem kan toekijken?
Ik besloot maar om een nep glimlach op te zetten, want uiteindelijk zou ik op tv komen en ja...
'En dan nu het meisje dat ons District gaat vertegenwoordigen!' ging Effie verder. Ik staarde naar de grond en duimde dat Gemma niet gekozen wordt. Effie zei weer haar Engelse, bekende zinnetje en las daarna de naam voor.
'Rose Hampton,' zei ze en ze keek rond in de menigte. Ik zag dat er ruimte ontstond rondom een blondharig meisje van rond de vijftien en ze mij verschrikt aankeek. Ik beet op mijn lip en keek haar bezorgd aan. Ze kwam het podium oplopen en frummelde aan haar nagels. Ze nam, net als ik, plaats op de kruk op het podium en onze blikken kruisten even. Daarna ging Effie verder met haar toespraak en was het afgelopen.
Ik moest eerlijk zijn, ik hield ervan om in het middelpunt te staan. Dat was al zo met One Direction, maar de laatste tijd was dat nogal negatief. Met The Direction Games moest ik District 12 gaan vertegenwoordigen, geen haar uit mijn krullende bos die daaraan dacht. Ik zou proberen te overleven voor mijn familie en mijn beste vrienden; Louis, Niall, Zayn, Liam en James. Heel mijn District haatte mij, dus waarom zou ik uberhaupt de eer aan hen schenken? Ik schudde snel die gedachten weg, waar dacht ik in godsnaam over na? Ik zou het toch niet overleven. Waarschijnlijk zou ik sterven van de honger of de kou of misschien wel worden vermoord door de Beroeps...