Trois

Daar stond ik dan we hadden een dans gekregen die we in twee uur tijd moesten leren. Het was een simpele dans vond ik, na een uur wist ik het al en ging ik zitten terwijl naar de andere keek. Veel gestuntel zag ik, veel met verkeerde basis. Veel hadden meteen een nieuwe vrienden gemaakt, maurik hield me daar buiten ik was hier voor mezelf en mijn vader. En nu was het tijd om voor die Alfredo te dansen we zaten met zijn dertige in een groep en vijf zouden over blijven. Ik zag mensen me afkeurend aan kijken en ook Alfredo keek me raar aan hij had net ook gevraagd of ik niet meer moest oefenen maar ik dat niet echt had gedaan. Ik hoorde hoe de muziek starten en meteen zag ik niemand meer mijn lichaam bewoog op de muziek en de dans vloeide er uit, het was een leuke dans maar ik hoopte niet dat het niveau dit zou blijven ik wou uitdaging. De laatste noten klonken en ik nam de eind poze aan. Meteen kwam de omgeving om me heen weer terug en keek ik naar de mensen om me heen. Veel van de paarse barbies keken minder zelf verzekerd dan net. Alfredo keek even moeilijk en begon te praten. 'Ik ga er nu tien laten afvallen, jullie zijn de derde groep dus krijgen jullie zo pauze en ondertussen ga ik ook praten met de anderen en vallen er nog tien af. En met de laatste tien gaan we bettlen.' Iedereen knikte en begon nerveus te worden. Ook ik werd onzeker en probeerde zijn blik te ontcijferen. '113 het spijt me je kun gaan.' even schrok ik en keek naar mijn sticker 112 gelukkig. '78 , 100 en 54 jullie ook.' Na dat er tien cijfers waren gezegd liet ik me opgelucht op de grond zakken. 'Jullie kunnen gaan, 112 kun jij blijven?' Even keek ik geschrokken op en knikte. De zaal liep leeg en ik stond op en liep naar Alfredo toe. Hij drukte op een knop bij de spiegel en ik hoorde een piep. 'Wat doe je?' Vroeg ik hem angstig. Hij grinnikte en keek me aan 'Ik zet het geluid uit ik wil even met jou apart praten.' ik knikte en keek hem argwanend aan. 'Ik doe heus geen dingen voor je zo dat ik door kan.' hij schoot in de lach. 'Nee tuurlijk niet. Ik wil alleen iets zeker weten MJ.' Zo dragen hij dat zei keek ik met een ruk op. 'Je herkend me niet heh?' Ik keek hem onderzoekend aan en opeens zag ik een jonge voor me, ik was 13 en hij was 17 we dansen samen. Hij was een nieuwe danser van mijn vader en een van de jongste samen hadden we keek lol maar na papa zijn dood had ik hem niet meer gezien en nu na vijf jaar stond hij voor me. 'Fredo' Mompelde ik, ik voelde hoe een traan over mijn wang liep. Hij trok me in zijn armen en gaf me een knuffel. 'MJ ik heb je gemist, hoe is het nu met je? En wat ben je veranderd waar is je glans? Vroeger straalde je en viel je op, nu had ik je niet herkend pas toen je begon te dansen.' Ik liet hem los en keek naar beneden. 'Weetje wat wij gaan doen na de audities wij gaan de stad in het is toch koop avond, even bij praten, en jou weer wat op frissen.' Ik knikte. 'Dankje.' Mompelde ik. Hij moest lachen en gaf me nog een knuffel, en verliet ik de zaal omdat de volgende groep er aan zou komen.

Waouw 7 abo's al en zulke lieve reactie's ik was van plan morgen pas te activeren maar ik doe het gewoon nu! Dank jullie wel big kiss bij 5 reactie's ga ik verder en kado's zijn altijd welkom ^^ big hug