I wass with Jasper.

De rit naar school verliep moeizaam. Iedere keer ik geheimelijk naar hem keek hoorde ik de stem weer in men hoofd. Het was frustrerend, bijna gek makend. Z’n ene hand lag op het stuur en de andere geen 2centimter van me verwijdert. Ik moest iedere keer weer men gevoelens ondrukken, zodat ik niet naar z’n hand zou grijpen. Zijn koude hand… ik dacht terug aan onze ontmoeting. Het was men link geweest naar Jacob, naar vampieren, naar men leven nu.
“Welke les heb je als eerste?”
Ik schrok wakker uit men gedachten spinsel. We waren al aan school. Had ik de hele rit gemist.
“Euhm, Algebra. Met Jakey en Leyna…” mompelde ik.
“Oh, die hond” mompelde hij op z’n boord.
Ik keek hem kwaad aan. Waarom moest hij alles weer verpesten.
“Ik zie je straks…” siste ik en stapte uit. Ik ging er me niet meer druk in maken. Jasper had al even veel woedetherapie nodig als Jake. Ze waren aan elkaar gewaagd. Even erg…
Ik zuchtte en wandelde richting school. In nog geen seconde wandelde hij naar me.
“Kun je misschien doen alsof je mens bent…er zijn hier mensen” fluisterde ik zijn richting uit. Hij haalde willekeurig zijn schouders op en fluisterde terug:”daar zijn ze niet slim genoeg voor…”
Ik schudde men hoofd;
“Charlotte?”
Ik draaide me abrupt om en staarde in de ogen van Leyna.
“Hoi…” zei ik subtiel en gaf een flauw lachje.
“We maakte ons zorgen om je, je ging zo maar weg…” gromde Jake.
“Ohja, ik was bij Jazz…”
“Hallo,” lachte Jasper vriendelijk, niets te lezen op z’n gezicht over de geur.
Leyna’s ogen bleven bij de zijne hangen. Ze lachte lief en streelde haar haar naar achteren. Iets welde in me op… Kwaad, Verveeld, Jaloezie…
Ik keek vanuit men ooghoeken naar Jasper wiens lach alleen maar groter werd. Hij wist hoe ik me voelde. Ik maakte me kwaad, erg genoeg zodat hij het zou voelen.
“Kom, ik wandel je wel naar de les.”
Hij nam men hand in de zijne en nam me mee. Ik voelde alle ogen op me gerust, vooral die van Jacob en Leyna… Ik wist wat ze dachten. Eerst Bella en nu die nieuwe. Gaan ze nog een meisje overlaten of wat…Ik probeerde men gedachten bij me te houden maar de aanraking van z’n hand bracht me in de war.
Iedereen kon het zien, Jasper aan MIJN hand. Alleen aan de mijne. Hij stopte aan het lokaal en liet men hand los. Ik wou het niet… Ik wou hem in de mijne houden.
“Ik zie je na de les…” hij streelde met zijn hand langs men wang en kuste men haar, wat niet moeilijk was omdat hij veel groter was.
Hij verdween om de hoek me achterlatend. Ik stromelde naar binnen en ging achteraan zitten, wetend dat ik straks een ondervraging zou krijgen van Leyna of Jake. En ik had gelijk. Niet veel later kwamen ze binnen en gingen elk aan een zijde van me zitten.
“Vertel op dan…” kakelde ze, met een jaloerse ondertoon in haar stem.
“Euhm, wel… Ik en Jasper… zijn terug vrienden.”
“Vrienden? Vrienden houden niet elkaars hand vast als ze naar de les lopen…” spotte ze.
Ik veranderde van onderwerp:”Jake, kom je na school bij me?”
Jake’s humeur leek op te beuren alleen dat van Leyna werd erger.
“Oké, misschien zijn we iets meer” siste ik in haar oor.

Jasper’s POV:
“Oke, misschien zijn we iets meer…” fluisterde Edward.
“Zei ze dat echt?”
“Ja, Jazz… Man, hier ik schrijf wel alles voor je neer.”
Hij nam een pen en begon alles neer te schrijven van het gesprek dat hij volgde, 8lokalen hier vandaan. Men ogen gingen over de woorden. Deze had ik allemaal al gehoord.
Hij schreef verder:

*Leyna: - Maar wil je dat er meer is?
Charlotte: - Misschien wel ja. Maar hij is nu niet van mij. Ik moet me ook helemaal niets in men hoofd halen. Dat is niet gezond voor me. Dat hij me misschien maar eerst eens vraagt dan… *
Hij legde z’n pen neer en staarde naar het bord…
Is dat alles?JA krabbelde hij neer met grote letters onder het gesprek.
Spijt me…