A

Het was op het nieuws, in de krant in bladen, op de radio, op school had iedereen het er over. En met niemand kon ik mijn verdriet delen, ik was zijn geheim. Ik ging naar mijn oma zijn moeder samen hebben we gehuild, samen hebben we over papa gepraat. Maar toen mijn moeder stierf tijdens de bevalling van mij werd ik naar een weeshuis gestuurd. Toen mijn vader er na twee jaar achter kwam dat ik bestond heeft hij er alles aan moeten doen mij uit het wees huis te halen. Pas na drie jaar met DNA onderzoeken mocht ik daar weg ik was vijf en opeens had ik er een baby broertje, een zusje 2 en een Broertje van 3 bij. Iedereen kende hun maar mijn vader wou dat ik zou opgroeien zonder al ie hijsa zo als mijn moeder gewild zou hebben. Ik was altijd bij repetities van shows, achter de schermen bij shows en toen wist ik wat ik wou, worden zo als hem. Hij was mijn idool, mijn vader mijn held hij leerde mij opnieuw lopen, en praten, een nieuwe taal en die taal was dansen. Maar sinds zijn dood woon ik in een pleeggezin ik zag mijn familie nog heel vaak maar oma kon niet voor mij zorgen maar ze zocht me zo vaak op als ze kon en in de vakanties was ik vaak bij haar. Mijn pleegouders wisten wie ik was, wie mijn vader was, wie mijn familie is. Ik verleerde de taal die mijn vader en ik spraken, ik verleerde te zijn wie ik was en wat ik wou. Ik verzetten me tegen de pijn, en nu na vijf jaar had mijn oma me er toe gedwongen de taal weer te gaan spreken. Om weer mijn lichaam te laten spreken, Om weerter leven. Na vijf jaar was ik terug in de zaal waar ik met hem kwam waar we samen onze eigen taal spraken. Ik liet me vallen op de grond en ik keek naar mezelf in de spiegel. Iets wat ik zelden deed als ik in de spiegel keek, zag ik mijn ogen die het zelfde zijn als mijn ogen. Ik liet me op mijn rug vallen en sloot mijn ogen. Vroeger was ik altijd vrolijk ik was een vrolijk dertien jarig meisje dat met iedereen kon opschieten. Nu was ik een gesloten boek vorig jaar heb ik mijn examen gehaald en uk wou een tussen jaar ik werk nu in een restaurant en iedereen zegt het zelfde over mij, ik ben de grijze muis. Niet dat mij dat veel uit maakte ik verstopte me altijd achter mijn zwarte suiker haren. Ik zuchte diep en ging weer zitten sloot mijn box aan, aan mijn Iphone en hoorde de eerste noten al door de boxen galmen. Langzaam stond ik op, zijn stem gaf me de kracht om op te staan. Ik sloot mijn ogen en ik voelde hoe mijn gevoel mijn lichaam over nam en hoe de taal weer begon te spreken. Als of ik nooit was gestopt bewoog mijn lichaam op de muziek, vloeide de ene pas na de anderen en wist ik weer wie ik was. Wist ik weer wat ik wou, na al die jaar was dit eindelijk het moment waar ik mijn kracht had terug gevonden en waarvan ik wist dat ik die nooit wou verliezen. Ik deed dit niet alleen voor mezelf maar ook voor hem. Ik ging hem trots maken en dat starten hier.