- 14 -
Zenuwachtig liep ik door m'n huis. Ik had de hele nacht niet geslapn, na hetgeen dat gebeurd was met Yael. En dan nog eens de schokkende ontdekking dat ik aan het flirten was met een leerling, diezelfde leerling die me gered had van Yael. Mason wist al langer dat hij met mij chatte, waarom had hij doorgezet? Waarom had hij niet eerlijk opgebiecht hoe alles zat? Het was dan ook puur toeval, hij kon er niets aan doen. Ik las onze gesprekken opnieuw, en voelde me best wel goed. Het was toeval geweest, het was niet mijn schuld, en zeker niet zijn schuld. Ik snapte uiteindelijk waarom hij niet had opgebiecht wat er aan de hand was, hij was bang, hij was onzeker, en hij wou me gewoon leren kennen. Ergens was het fout, maar zo voelde het niet aan. Ik dacht aan Mason, maar op een andere manier dan ik wou. Ik zuchtte en sloot mijn computer af. Donderdag, 8u. Ik was vastberaden, ik zou gaan.
- donderdag -
Ik stond voor m'n spiegel. Ik had me best casual gekleed, maar toch met een 'date' tintje. Ik wist eigenlijk helemaal niet wat ik van deze avond kon verwachten. Ik wist niet wat ik wou bereiken. Ik keek op m'n uurwerk, 7u55. Ik was al bijna te laat. Ik snelde naar m'n auto en reed naar het park. Ik was er net op tijd. Zittend wachtte ik op Mason.
8u47. Hij was er nog steeds niet. Hij was bang geworden, of had zich gewoon bedacht. In die 47 minuten had ik heel wat nagedacht. Ik wou een gesprek, ik had recht op een gesprek! Dat was al een begin, vond ik. Ik stapte in m'n auto en reed naar Mason's huis. Ik wist eigenlijk niet goed wat ik deed, toen ik aanbelde. Het was Kayla die open deed. 'Melody?' 'Hallo Kayla, is Mason hier?' 'Ja. Hij is op z'n kamer.' 'Kan je hem misschien halen?' ze knikte en liep de trap op zonder vragen te stellen. Ik hoorde wat geroep, en toen kwam Kayla terug naar beneden. Alleen 'Hij wil niet naar beneden komen.' zei ze met een stille stem. 'Zijn je ouders thuis, Kayla?' ze schudde haar hoofd. 'Is het goed als ik naar binnen ga?' ze keek me verward aan. 'Kay, ik beloof je dat ik je alles zal uitleggen. Maar het is nu belangrijk dat ik met Mason praat. Of hij nu wil of niet. En het is ook belangrijk dat je niet hoort wat we zullen zeggen.' 'Ik blijf beneden, voor de tv. Je hoeft het me niet uit te leggen.' 'Bedankt. Je bent echt fantastisch' ik glimlachte naar haar toen ze me binnenliet. Ik liep de trap op, Kayla ging zoals beloofd voor de tv zitten. Ik klopte op de deur waar 'MASON' op stond. 'Kayla godverdomme ik ben bezig!' ik klopte nog een keer. Ik hoorde voetstappen. 'Kayla tr...' hij trok de deur met een ruk open en zweeg toen hij me zag staan. 'Ik wil praten met jou.' zei ik. Hij keek me aan. 'Mel...' zei hij. Ik liep hem voorbij en stond in z'n kamer. Hij deed de deur dicht en probeerde snel wat op te ruimen. 'Laat het maar. Ik wil gewoon even met je praten.' 'Daar vreesde ik al voor. Gaat alles goed met je?' zei hij. Ik knikte. 'Waarom ben je niet gekomen naar het park?' vroeg ik. 'Je was daar?' vroeg hij. 'Denk je dat ik er op elke donderdag avond zo opgetut uitzie?' hij keek me helemaal aan. 'Je ziet er mooi uit.' zei hij. 'Mason... Het was toeval, ok? Ik wist niet dat jij het was, en jij wist niet dat ik het was.' 'Maar je stuurde me een foto, ik had toen moeten stoppen.' ik knikte. 'Misschien wel. Maar je deed het niet, en ik wil graag weten waarom.' Ik vond dat ik kordaat klonk, maar toch vriendelijk. Ik was ook helemaal niet kwaad op hem, maar ik wou wel de waarheid weten. Hij zuchtte. 'Het was leuk, met jou praten. Ik voelde me altijd blij als ik je online zag, en ik vond het zonde om dat zomaar weg te gooien omdat je mijn leerkracht bent.' ik slikte. Ik vond het ook leuk, en ik voelde me altijd gelukkig als ik met hem sprak. 'Vond jij het niet leuk dan?' zei hij stil. Ik ging op z'n bed zitten met m'n handen in m'n haar. 'Mason.. Ik ben jou leerkracht.' zuchtte ik. Hij ging ook op z'n bed zitten, aan de andere kant. Ik keek hem aan, hij was knap. Echt knap, zo had ik hem nog nooit gezien. Ik voelde mijn buik tintelen, probeerde het tegen te houden. Maar het hielp niet. Hij keek recht in m'n ogen. Hij kwam dichterbij, kijkend naar mijn lippen. Ik sprong op en schudde m'n hoofd. 'Ik kan niet.' zei ik stil. Hij stond op en wandelde naar me toe. Hij leek helemaal niet meer gestresst, hij leek ontspannen en vastberaden. 'Je kan niet, of je wil niet?' zei hij. Hij stond heel dicht bij me. Ik keek hem aan. Ik wou eerlijk zijn, maar was bang voor de gevolgen. 'Ik kan niet. Maar ik wil wel, en dat is verkeerd.' fluisterde ik. Ik stapte achteruit, hij stapte met me mee. 'Mason, je.. We moeten alles vergeten. Het is verkeerd, het kan niet.' 'Ik ben verliefd op je geworden.' ik keek hem geschrokken aan. Ik had nooit verwacht dat hij het zo serieus meende. Mijn mond viel open. Hij keek naar beneden. Mijn hartslag ging sneller. Hij keek me even aan, en zonder erover na te denken duwde ik mijn lippen op de zijne. Ik nam z'n hoofd in m'n handen en kuste hem innig, hij deed mee en sloeg z'n armen rond m'n middel. Hij duwde me tegen z'n deur en leunde tegen me aan met z'n hele lichaam. Mijn handen woelden door z'n haar. Onze tongen leerden elkaar kennen. Hij legde z'n hand rond m'n achterwerk, en duwde m'n benen omhoog; Ik sloeg m'n benen rond z'n middel en hij duwde me nog harder tegen de deur. Een lichte kreun ontsnapte uit m'n mond. Hij trok me van de muur en wandelde naar z'n bed. Hij ging zitten met mij op z'n schoot, naar hem gericht. Ik duwde hem neer, maar liet z'n lippen niet los. Ik lag nu op hem, kussend, betastend. Hij greep m'n kont vast en wou rechtop zitten. Ik duwde hem steeds terug.
Ik kuste z'n nek en trok aan z'n t-shirt. Hij kreunde zacht. Ik liet hem even los en bekeek hem. Ik ademde snel, hij ook. Ik ging van hem af en liep naar de deur. 'Het spijt me.' riep ik snel. Ik stormde van de trap af en liep het huis uit. Ik stapte snel in mijn auto en reed naar huis.
Er zijn nog geen reacties.