022

Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stromen en mijn hart maakte een sprongetje. Hoorde ik het nu goed? Kon Harry niet zonder één van mijn eigenschappen? Een beetje verlegen keek hij me nog eens aan. Wat voelde Harry voor mij na alles wat er gebeurd was? Ik bedoel, ik had hem niet echt heel leuk behandeld. Ook al was het niet mijn schuld. Nathan was eigenlijk diegene die alles heeft verpest. Niet alleen mijn band met Harry, maar ook mijn zelfvertrouwen was weer gedaald tot het nulpunt. Wat als iemand achter de waarheid zou komen? Wat als ik als zwak aan wordt gezien? Dat zou me mijn carrière kunnen kosten, mijn vrienden en misschien wel mijn familie.

Na het interview kwamen we terug in ons hotel om al onze spullen weer bij elkaar te pakken. Op naar onze volgende bestemming, Brazilië! Het was in Brazilië nog warmer dan in Amerika, dus mijn bikini en korte broekjes konden weer voorop in mijn koffer.

‘Hallo Brazil!’ riep ik opgewekt, toen ik eindelijk al mijn koffers weer had en de jongens samen met een aantal beveiligers achter mij aan liepen. Ik keek mijn ogen uit toen ik opeens twee hele bekende personen bij de aankomsthal zag.

Dat waren toch de vriendinnetjes van Liam en Louis? Die ik een paar keer heb ontmoet bij het vertrek. ‘Olivia!’ riepen de twee meisjes al opgewekt en zonder om eerst naar hun vriendjes te lopen trokken ze mij in een groepsknuffel, terwijl ik de meiden amper ken. ‘Wat doen jullie hier?’ vroeg ik vrolijk. ‘Heel erg leuk en aardig Liv, maar mogen wij ze nu even?’ vroeg Liam en ik grinnikte. ‘Heel even maar dan ook heel even’ zei ik grappend en duwde de twee richting de jongens. Zayn kwam mij kant opgelopen en sloeg een arm rond mijn schouders. ‘Zal ik je dan maar even gezelschap komen houden?’ vroeg Zayn charmant en ik knikte. ‘Zaynnie’ mompelde ik grinnikend en keek naar de twee die dicht tegen hun vriendjes aanstonden.

We kwamen bij ons hotel aan. Het was anders dan het hotel in Los Angeles. Het had een rustige en relaxte sfeer. Er stonden zelfs geen fans voor het hotel. Het warmste deel van de dag was al voorbij, maar de zon scheen nog heerlijk op mijn licht getinte gezicht door Amerika. ‘Zo..’ zuchtte ik en plofte neer op de bank in de receptie. ‘Hé luie, kom je niet eerst mee naar onze kamers?’ riep Niall van een afstandje en Zayn gaf me een hand. ‘Wie moet anders ons paleisje openen, prinses?’ vroeg hij en gaf me een kus op mijn hand. ‘Heb ik iets gemist?’ vroeg Danielle aan me en ik knikte. ‘Maar zo’n tien dagen, maar dat haal je wel in’ lachte ik naar Danielle die mij licht grijnzend aankeek en achter ons aanliep.

‘Ik hou van dit land’ zuchtte ik en plofte neer op mijn bed. Ik had gelukkig weer een eigen kamer gekregen en Dan en El zaten bij me op de kamer. ‘Dus kleintje, wat hebben we gemist?’ vroeg Danielle nieuwsgierig. ‘Wat moeten we dan hebben gemist?’ vroeg Eleanor verbaasd en ik was nu maar al te blij met Louis die nog niks over de situatie heeft verteld en dat wilde ik ook graag zo houden. ‘Er is helemaal niks gebeurd echt niet’ zei ik simpel en ik zag een lichte grijns op Danielle haar gezicht ontstaan. ‘Iets in me zegt dat jij helemaal niet de waarheid spreekt’ zei Danielle met wiebelende wenkbrauwen. ‘En iets in mij zegt dat jullie iets voor me achterhouden, ik weet van helemaal niks!’ hoorde ik Eleanor zuchtte. ‘Ik heb het recht om het te weten, ik ben ook een meisje’ zeurde ze het en ik zuchtte geïrriteerd. ‘Er is helemaal niks gebeurd tussen mij en de jongens, helemaal niks’

We zaten met z’n achten buiten aan de grote ronde tafel. Het was een prachtige omgeving, vol met bloemen en lekkere geuren. Ik keek nog eens een keer zachtjes om me heen, terwijl Harry zachtjes mijn richting opkeek. Bij zijn blik voelde ik lichte blosjes op mijn wangen ontstaan en Louis had het door. ‘Liv?’ vroeg Louis en ik keek hem snel aan. ‘Wat is er aan de hand Lou?’ ik keek hem vragend aan. Hij keek me alleen met een strenge blik aan en ik stak mijn tong uit mijn mond. ‘Rustig aan hé dametje. Rustig aan’