De keus
Dongho beefde.
Hij stond in een ongezellige kamer, met zijn hyungs rondom hem heen.
De sfeer was dreigend....
Zijn manager stond voor hem en lachte naar hem. Het was een vriendelijke lach, maar toch had iedereen het gevoel dat er iets slechts zou gaan gebeuren.
De manager haalde een foto tevoorschijn en toonde hem aan Dongho.
"Dongho-ssi... Herken je dit meisje?"
Dongho slikte. Natuurlijk herkende hij het meisje! Het was Park Britt-ni, zijn vriendin.
Hij zweeg.
"Dongho-ssi... Ik vroeg je iets..."
"Ik ken haar, manager-hyung," antwoordde hij voorzichtig.
"Dat weet ik, Dongho-ssi... Wat is ze voor jou?"
Hij kon nu niet meer liegen.
Beschaamd keek hij naar de grond. "Ze is mijn vriendin."
Hij kon zijn groepsleden naar adem horen snakken en zuchtte.
Hier was hij zo bang voor geweest. Hoe was de manager erachter gekomen?
Britt-ni en hij hadden zoveel moeite gedaan om de relatie verborgen te houden...
"Dongho-ssi... Was jij door je contract te tekenen niet akkoord gegaan met het feit dat je geen vriendin zou kunnen hebben?"
Hij knikte voorzichtig. Hij WIST wat in het contract stond... Dat wist hij maar al te goed.
"Je hebt een keuze, Dongho-ssi... Ofwel verlaat je U-KISS en behoud je je vriendin, ofwel verlaat je haar en blijf je in U-KISS.
Hij zweeg.
Opeens doorbrak een kreet de stilte.
"Nee, Dongho-ya, niet weggaan! Denk aan de fans! Denk aan ons..." riep Kevin.
Dongho voelde de tranen opkomen. "Kan... krijg... krijg ik nog wat bedenktijd?"
De manager knikte. "Je krijgt tot morgen..."
De volgende dag had Dongho zijn besluit gemaakt.
Het was geen besluit waar hij zelf achterstond... Maar zijn hyungs hadden hem zo goed als gedwongen.
Hij zou Britt-ni achterlaten.
De volgende dag, nadat hij eerder al zijn besluit had meegedeeld aan de manager-die daar trouwens zeer tevreden mee was- ging hij bij Britt-ni langs.
"Jagiya, ik... ik..." Hij kon het niet vertellen.
"Wat is er, Dongho-oppa?"
"Britt-ni-ya, ik... ik wil onze relatie stoppen...."
Britt-ni kon niet geloven wat er gebeurde. Waarom?
"Waarom, oppa?"
Ze begon te huilen.
"Niet huilen, jagiya!" Hij nam haar in zijn armen en probeerde haar te troosten.
Britt-ni rukte zich echter los. Als hij dan toch met haar wilde breken, was het beter als hij niet zo aardig deed, vond ze.
"Ik... ik ben niet meer verliefd op je..."
Het lukte Dongho maar net om dat over zijn lippen te krijgen.
Britt-ni merkte echter dat hij loog. Ze kende hem veel te goed om het niet te merken.
"Waarom lieg je, oppa?"
"Ik lieg niet, jagiya..."
"Hou op met me jagiya te noemen, oppa... Noem me niet zo als je niet meer van me houdt..."
Het brook Dongho's hart om Britt-ni zo te zien...
"Vaarwel, oppa..." zei Britt-ni en ze draaide zich om omdat ze begreep dat ze niets meer zou kunnen veranderen aan wat Dongho besloten had.
Beiden liepen een andere richting uit- allebei dieptreurig en met tranen die van hun gezichten stroomden....
Maanden gingen voorbij. Iedereen- ook de fans- merkten dat Dongho niet meer zo vrolijk was als vroeger.
Ze weten het aan vermoeidheid.
Yo, listen up. This is my tragic story. Just to break into my heart. Check it.
Nooit had Dongho gedacht dat hun oude song zo zou kunnen verwoorden wat hij nu meemaakte.
I still can’t erase you
Again and again I think of you
I miss you too much
I can’t sleep at night
The raindrops are knocking at my heart’s window
The place that you’ve left
I miss it too much
I can’t sleep at night
Elke zin van het lied was als een spiegel naar zijn ziel. Het klopte allemaal zo perfect.
Elke nacht huilde hij en elke nacht zouden zijn hyungs komen vragen:
"Wat is er Dongho-ya? Is het weer door dat meisje? Vergeet haar toch!"
Maar Dongho kon haar niet vergeten.
Hij probeerde het, dat wel.
Maar het lukte hem niet.
Er gingen opnieuw enkele weken voorbij, en Dongho's toestand bleef hetzelfde.
Hij had trouwens de gehele tijd al niets meer van Britt-ni gehoord...
Hij had zo'n spijt!
Hij wilde haar terug.
Everyday I keep regretting it, I’m sorry/ I pray
I want you to be back
I can’t, I can’t touch you/ I can’t bear the day without you
Can’t hold back the tears
again I can’t forget you/ Till when will I be
like this
Dongho klopte op de deur van het kantoor.
"Kom maar binnen!" riep een vriendelijke stem.
"Manager-hyung... Ik verlaat U-KISS..."
Er zijn nog geen reacties.