Hoofdstuk 1

Haar diep, blauwe ogen keken me angstig aan. 'Ga' fluisterde ze. 'Ik kom terug, dat beloof ik.'
Ze draaide zich om en liep langzaam terug naar het midden van het plein. Haar lange, blonde haar hing in slierten naar beneden.
Er zaten scheuren in haar jurk en de touwen om die om haar polsen zaten, waren stevig vastgebonden. Nog één laatste keer keek ze om.
Tranen stroomden over haar wangen. Ga, had ze gezegd. Maar waarheen?
Langzaam verzamelden de mensen zich op het plein. Niemand wilde dit tafereel missen.
Ik hoorde haar schreeuwen. Ik hoorde het geluid van schoppen en slaan. Maar het ergste was het geluid van messen,
die diepe wonden in haar huid maakten. Ik rende naar het plein toe en wurmde me door de mensenmenigte heen.
Ik was te laat. Ik zag nog net hoe een laatste mes in haar maag werd gestoken.
Daarna zakte ze in elkaar. Mijn keel zat dichtgeknepen.
Ik wilde naar haar toe, maar ik werd vastgegrepen aan mijn armen.
'Het heeft geen zin.' Hoorde ik een mannenstem naast me zeggen.
'Ze is dood.' Ik schreeuwde. 'Nee! Dat kan niet. Dat mag niet.'