(no subject)

Merlijn: Maar dit is onverantwoord! Door je geliefde kwijt te spelen ben je niet meer in de liefde beginnen geloven! En door enkele dierbaren weg te halen heb je een paar mensen ongelukkig gemaakt!
Charlotte: Hij heeft gelijk, Ferdinand. Ik weet hoeveel verdriet je hebt omdat je me kwijt bent geraakt. Maar wat je nu doet heeft helemaal geen zin.
Graaf Ferdinand: Charlotte? Je leeft dus nog.
(Charlotte verandert van een geest weer naar een meisje. Isabelle en Dries knuffelen en kussen elkaar. Merlijn maakt alle versteningen ongedaan…)
Isabelle: Carianne! Jonathan!
Carianne: Huh? Wat is er gebeurd?
Jonathan: We zijn weer mens geworden.
(De vloedgolf van Merlijn wordt over alle versteende begeleiders verspreid en langzaam maar zeker verandert iedereen weer in mensen…)
Lore: We zijn weer onszelf geworden.
Helena: Ja! We hebben het pad der zeven zonden overleefd.
(Toch is alles nog niet in orde…)
Carianne: Jonathan? Wat is er?
Jonathan: Ik had zo graag gewild dat Annelies, Max en Sofie hier ook bij konden zijn.
(Er komt een traan uit Jonathan zijn oog…)
Graaf Ferdinand: Jonathan, het spijt me dat ik je zoveel verdriet heb aangedaan en je zo boos gemaakt heb. Dus daarom wist ik dat ik je nog iets verschuldigd was.
Jonathan: Ik heb me zo rot gevoeld toen ze in steen waren veranderd.
Graaf Ferdinand: Ik weet het. Maar jullie hebben me weer doen geloven in de liefde en ik wil jullie daarvoor allemaal bedanken. En Jonathan, ik heb een verassing voor jou.
(Annelies, Sofie en Max komen het kasteel binnen. Jonathan krijgt weer tranen in zijn ogen en deze keer van vreugde…)
Jonathan: Annelies! Sofie! Max! Oh, ik heb jullie zo gemist!
(Jonathan, Annelies, Sofie en Max geven elkaar een knuffel. Na hun avontuur worden ze door Merlijn terug naar het jaar 2013 getoverd…)
Sofie: Dat was nogal een avontuur!
Max: Ja! Echt vet cool! Ik had altijd al graag een echt middeleeuws avontuur willen beleven.
Sofie: Ja. Dan zouden we in een echt kasteel gewoond hebben.
Max: Ik zie het nog voor mij. Prinses Sofia en prins Maximiliaan gaan trouwen.
Joeri: Dit is misschien een avontuur van speelplein Ruimte waar de mensen nog over zullen spreken. En we hebben Isabelle kunnen redden.
Isabelle: Ja. Ik wil jullie allemaal bedanken. Dries, je bent het beste liefje voor mij. En jullie zijn de beste vrienden die ik ooit heb gehad.
Lore: Wel, ik vind het niet erg meer om rond te lopen tussen al die verliefde stelletjes. Omdat uiteindelijk alles nog goed is afgelopen.
Annelies: Jonathan, bedankt dat je me hebt gered van de verstening.
(Annelies geeft Jonathan een kusje op zijn wang. Jonathan wordt rood en iedereen lacht…)
Jonathan: Och, jullie hoeven mij niet te bedanken, hoor. Dries is de grote held. Hij heeft ons allemaal gered.
Joeri: Ja, dat is waar. Bedankt, Dries. Gij hebt ons gered.
Buschauffeur: Hier zijn jullie dus! Waar bleven jullie zo lang? Ik kwam zeggen dat de bus weer in orde is! We kunnen verder rijden naar Kroatië!
Joeri: We kunnen onze vakantie uiteindelijk toch nog doorzetten! Kom mee! De bus in! Kroatië, here we come!
(Alle speelpleinleiders stappen de bus op. Een paar dagen later zitten ze in Kroatië gezellig op het strand. Dries en Isabelle zijn weer bij elkaar. Graaf Ferdinand is weer gelukkig met Charlotte. En Jonathan heeft al zijn dierbaren weer terug. Iedereen is blij…)
EINDE