(no subject)

(Graaf Ferdinand wil op Jonathan af gaan om hem bij zijn keel te nemen, dan komt Max zich moeien…)
Max: Jij, vuile schoft! Blijf van mijn broer!
Graaf Ferdinand: Oei! Oei! Wat hoor ik daar? Durven jullie een graaf te beledigen? Ik vind het wel kei schattig een speelpleinleider die het opneemt voor zijn kleine broertje.
(Jonathan wil graaf Ferdinand in zijn vinger bijten…)
Joeri: Zou ge ons nu niet de volgende opdracht geven? In plaats van hier heel de tijd onnozel staan te doen!
Graaf Ferdinand: Jullie moeten nu daar die grot in gaan. Hier wacht jullie een opdracht van de zonde traagheid. En, Jonathan, wie weet kan jij je lieve Annelies nog wakker kussen dan wordt ze weer een meisje.
(Graaf Ferdinand lacht en rijdt op zijn paard terug naar zijn kasteel…)
Jonathan: Schurk!
(Jonathan voelt tranen in zijn ogen komen…)
Cassandra: Jonathan. Je hebt het gehaald.
Jonathan: Ja. Ik zou zelfs mijn leven gewaagd hebben. Waarom ben ik niet versteend in plaats van Annelies?
(Cassandra, Sofie en Max proberen Jonathan te troosten…)
Carianne: Jonathan. Is alles oké?
Max: Hij is niet meer te troosten. Het ergste is dat graaf Ferdinand gewoon zit te lachen met zijn verdriet.
Joeri: Wat een harteloze man!
Jonathan: Ja! We worden er gewoon ingeluisd! Maar wacht maar tot ik hem te pakken krijg! Die schurk! Dat monster! Die vlerk!
Carianne: Jonathan, kalmeer even.
(Carianne geeft Jonathan een knuffel en Jonathan voelt zich weer helemaal ontspannen…)
Joeri: Jonathan, we weten hoe jij je nu voelt en we voelen met je mee. Maar we mogen het niet opgeven. We moeten verder gaan. Voor Annelies.
Jonathan: Ja.
Sofie: Het is allemaal mijn schuld. Dit was niet gebeurt als ik niet tegen Annelies zo vervelend had gedaan.
Jonathan: Maar Sofie, waarom zou ge nu de schuld op u moeten steken dat ze versteend is? Daar kun jij toch niks aan doen.
Max: Jonathan heeft gelijk, Sofie. Het is niet jouw schuld. Het is die gestoorde middeleeuwer die ons op de proef stelt.
(Ondertussen in het kasteel…)
Isabelle: Waar ben ik? En hoe ben ik hier in godsnaam beland?
Graaf Ferdinand: Ik heb je ontvoerd. Ik heb al zes meisjes versteend. Dat vriendje van u zou u komen redden, hé? Hoe heette hij ook alweer? Dries? De vorige zes meisjes zeiden ook altijd tegen mij dat hun geliefden zouden komen. Natuurlijk kwamen ze niet en heb ik ze één voor één versteend. En als ik jou als laatste versteend heb kan ik mijn hart eindelijk verstenen.
Isabelle: Je bent een monster!
Graaf Ferdinand: Ja, dat zeiden die andere meisjes ook over mij. Maar je zult niet gered worden door je geliefde. Ik voorspel dat hij allerlei blunders zal oplopen bij het volgen van het pad. En zijn vriendjes zullen allemaal één voor één in steen veranderen.
Isabelle: Ik geloof u niet!
Graaf Ferdinand: Zeg, maar wat ge wilt. Maar Dries en de anderen zullen allemaal in mijn val lopen. (lacht)
Isabelle: Je bent een leugenaar!
(Wanneer graaf Ferdinand verdwijnt komt Charlotte tevoorschijn…)
Isabelle: Charlotte!