(no subject)

Lore: Hou nu toch eens op met dat geruzie!
Sofie: Zij is begonnen!
Annelies: Das niet waar! Zij is begonnen!
Lore: Het maakt toch niet uit wie er begonnen is! Joeri heeft gezegd dat we samen moeten werken en het enige wat we tot nu toe hebben gedaan is hier heel de tijd staan bekvechten!
Sofie: Maar zij zit Max heel de tijd te beledigen!
Annelies: En zij zit over Jonathan dingen te zeggen die helemaal niet waar zijn!
Lore: Kijk hé! Ik begin het stilletjes aan beu te worden! Als jullie uw liefdesaffaire willen uitvechten hou mij er dan buiten!
(Lore loopt boos weg. Ondertussen is Jonathan op zoek naar Annelies, Sofie en Max…)
Jonathan: Annelies? Zit ge hier ergens? Annelies, waar ben je?
Annelies: Jonathan?
Jonathan: Annelies! Eindelijk! Waar zijn de anderen?
Annelies: Max en Sofie zijn nog in het bos.
Jonathan: En waar is Lore?
Annelies: Lore is boos weg gegaan. We weten niet waar ze naartoe is gegaan. Waar zijn Joeri en de anderen? Zijn die niet bij jou?
Jonathan: Die staan aan een moeras dat wij nu moeten oversteken. Ga Max en Sofie halen. We moeten die hindernis zien te overwinnen.
Annelies: Oké, maar wat gaat gij ondertussen doen?
Jonathan: Ik breng Joeri op de hoogte dat ik jullie gevonden heb. We spreken af aan de overkant van het moeras.
(Intussen krijgt Joeri een bericht van Jonathan…)
Joeri: Jonathan heeft de anderen gevonden.
Helena: En dat betekent dus?
Joeri: Dat we nu het moeras kunnen oversteken. Maar pas op! Die vrouwen geven een kusje waarvan je versteend dus voor de jongens, laat u niet verleiden.
(De speelpleinleiders wandelen voorzichtig door het moeras. Maar ze weten niet dat graaf Ferdinand klaar staat om iemand te verstenen…)
Jonathan: Oké, volg me. Wij mannen moeten nu voorzichtig zijn dat we niet gekust worden door die vrouwen.
Joeri: Dries, pas op! Laat u niet verleiden!
(De vrouwen van het moeras proberen de mannelijke helft van de groep te verleiden…)
Sofie: Max! Hey! Hij is van mij, hoor!
(Jonathan laat zich ook verleiden door één van de vrouwen…)
Annelies: Jonathan? Jonathan, nee!
(De vrouw kan Jonathan bijna een kusje geven tot Annelies zich er mee komt bemoeien…)
Annelies: Blijf met je tengels van hem af!
(Annelies raakt de vrouw aan en ze versteent…)
Jonathan: Annelies! Ze heeft mijn leven gered! Ze heeft zich opgeofferd voor mij!
Graaf Ferdinand: (lacht) Ja, Jonathan, ze heeft zich voor jou opgeofferd. Maar je vriendinnetje is nu een standbeeld geworden. Jammer dat ze geen tijd had om je nog een afscheidskusje te geven voor ze versteende.
(Jonathan voelt zijn woede te boven komen…)
Jonathan: Gemene schurk!
Sofie: Jonathan, blijf rustig! Dat gij u boos maakt dat is net wat hij wil!
Graaf Ferdinand: Ik ga nu terug naar mijn kasteel, naar mijn gevangene. Ik kan intussen nog bedenken wie van jullie ik nog allemaal ga verstenen. En als Isabelle versteend is kan ik mijn hart eindelijk verstenen. (lacht)
Dries: Geef mij Isabelle terug!
Jonathan: Ja! En geef mij Annelies terug!