(no subject)

Speelplein Ruimte – Het pad der 7 zonden
(Op een mooie zomerdag vertrekt een groepje speelpleinleiders op vakantie naar Kroatië…)
Jolien: Oh, ik kan al niet meer wachten om lekker op het strand te gaan liggen in Kroatië.
Helena: Dit wordt zeker een onvergetelijke vakantie onder ons. Zo’n reisje onder leiding moeten we zeker nog doen.
Joeri: Ik hoop dat ik vooral kennis zal maken met circusartiesten en zigeuners die allerlei kunstjes kunnen doen op de straattheaters.
Helena: Ja, Joeri, als jij circusartiesten ziet optreden ben je ook snel vertrokken, hé.
(Jolien, Sigrid, Helena en Joeri lachen…)
Annelies: Ik heb voor onze vakantie een nieuwe bikini gekocht voor op het strand.
Jonathan: Laat zien.
Annelies: Nee.
Jonathan: Komaan, laat zien.
Annelies: Oh nee.
Jonathan: Oh ja.
Annelies: Oh nee.
Jonathan: Oh ja.
Annelies: Oké. Ik laat het zien. Maar beloof me dat je niet zult lachen.
Jonathan: Ik beloof het.
(Annelies laat haar nieuwe bikini zien…)
Lore: Ik ben echt blij dat we onder begeleiders eens op vakantie mogen. Dat wordt echt plezant.
Carianne: Ja. Lekker genieten op het strand.
Cassandra: En ook eens slenteren door Zagreb. Het wordt zeker een onvergetelijke vakantie.
(Helemaal achteraan op de bus zitten Isabelle, Dries, Sofie en Max dicht bij elkaar…)
Sofie: Lief hé. Wij zijn al een half jaar samen.
Max: Ja. Al een half jaar. En ik hoop dat we nog veel langer samen zullen zijn.
Sofie: Ja. Voor altijd als het moet.
(De bus rijdt al door de grens van Nederland…)
Joeri: Hey, jongens. Kijk! Ik ga een grapje uithalen met de buschauffeur.
(Joeri haalt zijn toeter te boven…)
Helena: Oh nee, Joeri, laat dat. Anders kan de chauffeur niet kijken waar hij rijdt.
(Maar dan plots moet de bus heel hard remmen. Er verschijnt de geest van een meisje en Joeri laat zijn toeter vallen bij de stoelen waar Jonathan en Annelies zitten…)
Annelies: Joeri!
Jonathan: Kunt ge echt niet uitkijken? Onhandige prutser!
Joeri: Sorry.
Jolien: Waarom staan we nu stil?
Max: Ik begrijp er ook niks van. Wat gebeurt er?
Isabelle: We moesten toch in Kroatië zijn? Waarom staan we dan nu nog in Nederland?
Jonathan: Ik denk dat er panne mee gemoeid is.
Buschauffeur: Geen paniek. Geen paniek. Ga allemaal maar terug de bus in en blijf kalm. Ik zal even kijken wat er gaande is.
(De speelpleinleiders gaan terug de bus op. De buschauffeur controleert wat er gaande is met de bus…)
Isabelle: Zo haalt hij Kroatië nooit.
Dries: Dat denk ik ook.
(Alle speelpleinleiders worden een beetje onrustig en onmiddellijk is de hele bus in rep en roer…)
Sofie: En ik had er nog zo naar uitgekeken om gezellig samen op het strand te liggen!
Max: Blijf kalm, Sofie. De chauffeur is gaan kijken wat er aan de hand is. Ge hoeft u niet zo op te winden.
Jonathan: Plezant! Moet die prutser nu heel de tijd aan die motorkap zitten wriemelen?