Hunter 23

Hier loop ik dan naast de jongen waar mijn vriendje verliefd op was. Het voelt echt akward maar het is voor een goed doel. Tenminste dat heeft hij me verteld. 'Waarom?' vraagt hij, maar valt midden in zijn zin weg. 'Wat wou je vragen?' zeg ik beleefd. 'Hoe kwam jij in de bak?' vraagt hij terwijl hij beschaamd weg kijkt. 'Oh je mag het gewoon vragen hoor, ik zit er niet mee om er over te praten...' zeg ik met een zucht. Blaine kijkt aan en zegt: 'Dus je bent er trots op dat je in de bak hebt gezeten?' er klinkt een hoop walging in. Ik moet er stiekem om lachen, 'Nee natuurlijk niet maar ik denk dat het goed is om er over te praten en het los te laten. Ik zat in de bak om dezelfde reden als Sebastian.' zeg ik en kijk hem aan om zijn reactie te peilen. Hij schud zijn hoofd en trekt de een goede conclusie, Hij staat even stil voor het bureau. 'Dus jullie zijn dus een lekker stel, twee jaloerse gays worden verliefd in de bak.' zegt hij. Toen kon ik mijn lach niet meer in houden en barst in het lachen uit. 'Hé ik was serieus.' zegt hij sarcastisch en loop het bureau in waar ik tot nu toe na mijn vrijlating nog elke dag was geweest om de lekkerste jongen ever op te zoeken, 'Wacht nog een vraagje, wat ga jullie doen als Sebas vrij is?' vraagt hij voor we naar Jeff lopen die ons op staat te wachten. Ik buig naar voren en fluister in zijn oor 'Volgens mij is er hier iemand stapel verliefd op jouw.' Hij kijkt over zijn schouder, 'Ja jammer genoeg wel. maar..?' komt hij terug op zijn vraag. 'Ik denk dat het tijd word voor onze eerste echte date dus please laat hem vrij. 'Ik zal kijken wat ik kan doen.' zegt hij en loopt naar Jeff. 'Heei Jeff, je weet waarom ik hier ben toch?' zegt hij en geeft hem een vriendschappelijke knuffel, maar voor Jeff betekend het duidelijk veel meer. 'Ehm Hunter, ga maar vast. Ik moet even met Blaine praten. Ik knik en loop naar de bezoekersruimte waar ik even voor 't raam blijf staan. kijkend naar de verslavende jongen die daar op me zit te wachten

'You think that people would have had enough of silly love songs, But I look around me and I see it isn't so. Oh no! Some people wanna fill the world with silly love songs And what's wrong with that? I like to know. Cause here I go again.' zing ik terwijl ik langzaam de bezoekersruimte in. Sebastian kijkt me met wazige ogen van ontroering aan en neemt het van me over. 'I love you, I love you. I can't explain the feelings plain to me, so can't you see? ah he gave me more he gave it all to me, so can't you see. How can I tell you about my loved one?' Lachend veeg ik de tranen uit zijn gezicht. 'Don 't cry, I am here now.' fluister ik en leg zijn hoofd tegen mijn borst, 'I miss you so much. I 'm so bored here.' zegt hij als hij zijn voorhoofd tegen de mijnen. 'I know. Daarom is er iemand met me meegekomen. maar die werd tegen gehouden.' hij kijkt me verbaasd aan, als hij door heeft dat ik het over Blaine heb gaan mijn lippen op zoek naar de zijnen. Al gauw heb ik die gevonden, vanuit de hoek klinkt er een berispend geschraap van de agent. Ik negeer hem en zet om hem te pesten mijn hand op Sebastian 's wang, zoen hem met nog meer passie. Ik voel zijn handen onder mijn shirt verdwijnen, ik wil hem net stoppen, maar ik hoef dat niet te doen. Blaine doet dat voor mij. 'Ik dacht dat ik hier was om over een deal te onderhandelen en niet om naar een vrij partij te kijken.' zegt hij. 'Blaine, ik weet dat ik dit de vorige keer al heb gezegd maar..' begint Sebastian te stamelen. 'Sebas kom hier geef je broertje een knuffel, want je bent nog steeds mijn broer ondanks dat ik nog steeds kwaad op je ben.' zegt Blaine en slaat zijn armen om Sebastian heen die gelijk in zijn armen was gelopen. Ja het doet pijn om ze zo te zien maar het is toch ook weer fijn om familie te herenigen.