4~Why do I feel so sick..

Ik ben zo vermoeid dat ik slaap tot 5 uur in de middag. Normaal als ik om 12 uur naar bed ga word ik ook weer om 12 uur wakker. Mijn hoofd bonkt en ik sta voorzichtig op. De deur gaat open en een lange vrouw met lang rood haar komt binnen. Rose. Waarom moet zij me nou komen opzoeken als ik net wakker ben? Ik weet niet wat ik van haar moet denken. Het enige wat ik van haar weet is dat ze beangstigend sterk is. "Eindelijk wakker?" vraagt ze met een zoet stemmetje. Op dit soort momenten heb ik echt geen idee hoe ze gaat reageren. Ik knik en kom overeind. Rose kijkt me bezorgt aan en legt haar hand op mijn voorhoofd. Haar hand is ijskoud en haar blauwe ogen kijken me onderzoekend aan. "Je ziet er niet goed uit. Voel je je wel goed?" Ik schud van nee en als ik wat overeind kom begin ik te kokhalzen. "Misselijk." Kan ik net uitbrengen. Rose knikt begrijpelijk en strijkt over mijn rug. Gelijk begin ik weer te kokhalzen. Snel spring ik uit bed en ren de kamer uit naar de badkamer. Net op tijd hang ik boven de wc pot. Als ik alles eruit heb komt er ook nog een hoestbui achteraan. Als ook die afgelopen is kom ik overeind en loop naar de wasbak. Ik maak een kommetje van mijn handen en vul dat met ijskoud water. Dan gooi ik die in mijn gezicht. Een opgeluchte zucht ontsnapt mijn mond. Maar dat is snel voorbij als ik in de spiegel kijk. Mijn huid is beangstigend wit en mijn zwarte haar is dof. Mijn ijsblauwe ogen staan vermoeid. Gelijk begrijp ik waarom Rose me zo aan had gekeken. In de spiegel verschijnt Yami. Geschrokken draai ik me om en kijk in zijn ogen. Yami loopt naar de wc en kijkt in de pot. Als hij ziet dat mijn hele maaginhoud erin ligt schud hij zijn hoofd en spoelt door. Dan loopt hij op me af en legt zijn hand op mijn wang. "Je gaat rusten en dan ga je vanavond met Rose en Ismael jagen." Mijn mond zakt open en ik wil protesteren, maar alles begint te duizelen en zak in elkaar. Ik voel Yami's armen om me heen sluiten en daarna niks meer.

"Kira, Kira, wakker worden." "Hmm.." voorzichtig wrijf ik de slaap uit mijn ogen. Wie moet me nou zo ruw wakker maken terwijl ik zo lekker sliep? Als ik mijn ogen goed open heb zie ik dat het Rose is. "Rose, wat is er?" Rose schud haar hoofd. "We gingen jagen met Ismael, vergeten?" Ow ja, ik had er geen zin in. Ik knik maar en kom overeind. Snel kleed ik me om en loop met Rose naar beneden. Daar staat Ismael ongeduldig te wachten aan zijn ogen te zien heeft hij trek. "Eindelijk.." mompelt hij, maar hij stopt met praten als hij Yami ziet. Gelijk zakt hij op zijn knieën en kijkt naar de grond. Naast me zakt ook Rose op haar knieën. Het is best apart om zo'n trotse vrouw op haar knieën te zien zitten. "Jullie zorgen goed voor Kira en verlies haar geen moment uit het oog.." Mompelt Yami. Rose en Ismael knikken. "Begrepen, meester." mompelen ze in koor. Dan loopt Yami naar me toe en legt zijn hand op mijn wang. "Zorg dat je voldoende eet.." fluistert hij zorgzaam. Het liefst zou ik zijn hand van mijn wang slaan, maar ik weet dat dat gekkenwerk is. Ik knik maar en draai me om naar mijn 'bewakers'. Ze kijken me nerveus aan maar ik glimlach geruststellend. "Zullen we dan maar gaan?" Rose en Ismael knikken en komen overeind. Yami kijkt me na ik voel zijn ogen branden in mijn rug. Ze hebben altijd in mijn rug gebrand gestaan sinds hij me verandert heeft. Eerst dacht ik dat hij een soort familie liefde voor me had, maar ik begin steeds meer te beseffen dat dit niet waar is. Het is vreemd voor me om te denken, maar het lijkt er toch echt op dat hij verliefd op me aan het worden is.