Hoofdstuk 14

Voorzichtig liep ik m'n slaapkamer binnen. "Hallo?" Ik hoorde de douche stromen, aha Rein stond dus te douchen. Ik deed de badkamer deur voorzichtig open en hoorde Rein neuriën. Ik grinnikte in mezelf en deed het licht uit. "Hallo?" Klonk Rein zijn stem en ik hoorde hoe hij de douche uit zette en het douche gordijn iets opzij schoof. "Hallo?" Klonk er nog een keer en ik hoorde voorzichtige voetstappen, ho shit.. Hij was nu al dichter bij het licht en de deur als mij en aangezien hij hoogst waarschijnlijk naakt is.. Ik wilde hem tegen houden maar het was al te laat het licht ging aan en ik sloeg snel mijn ogen dicht en draaide mezelf om. Het bleef even stil en ineens hoorde ik Rein "Jezus, wat doe je hier." Ik draaide me om met nog steeds m'n ogen gesloten. "Je kan je ogen open doen hoor." Ik opende mijn ogen voorzichtig en zag Rein staan met een handdoek om zich heen. Ik was blij hem weer te zien, hoe lang was het nou geleden? Welke dag was het eigenlijk.. Ik liep op hem af en gaf hem een knuffel en hij knuffelde mee. "Ik heb je echt ontzettend gemist, weet je dat?" Ik keek Rein even aan waarbij wat tranen over zijn wangen liepen. "Je hebt al die tijd geslapen?" Ik schudde m'n hoofd. "Ik was te zwak om m'n ogen te kunnen openen. Ik heb zelfs wat voor jullie gemaakt, maar dat komen jullie binnenkort nog wel te weten." Rein knuffelde me weer en ineens hoorde ik hem "Oh shit." mompelen. Ik snapte niet wat er was en had ook geen behoefte om het hem te vragen. "Heb ik veel gemist?"
"Ik heb in ieder geval niet veel bijzonders gedaan.. En de andere jongens ook niet, alleen Nils heeft nu een vriendin."
"Oeh, hoe heet ze?"
"Alishya."
"Zozo."
Al die tijd stonden we nog geknuffeld en ineens brak Rein in snikken uit. Ik streelde geruststellend over zijn rug heen en na een tijdje vroeg ik wat er was, maar ik kreeg geen antwoord. Hij trok me nog dichter tegen hem aan, zo dicht mogelijk en ineens voelde ik mezelf helemaal warm worden. "Wat is er?" "Je ehm.." "Ja ik weet het, daarom zei ik shit.. Maar zolang je niet naar beneden kijkt vind ik het niet erg.. Ik blijf namelijk liever nog even zo staan." "Is goed." We knuffelden elkaar weer en Rein liet me maar niet los, ik kuchte even en duwde hem van me af. "Ben je klaar met douchen? Ik wil ook graag nog even." Rein knikte en ik draaide me om zodat hij de handdoek weer om zich heen kon binden. "Ja ik ben klaar." Ik pakte wat spullen en sprong onder de douche, heerlijk!
Ik stapte onder de douche vandaan en liep voorzichtig het woonkamer gedeelte in van onze slaapkamer, daar zat Rein. Hij keek glimlachend op toen hij me zag; "Je ziet er goed uit." "Dankjewel, ik ga nog even m'n haar doen oké." Hij knikte en dus liep ik weer terug de badkamer in waar ik m'n haar föhnde en er wat mousse in deed. Snel deed ik nog wat mascara op en liep toen weer naar Rein toe en plofte bij hem op de bank. Hij sloeg zijn arm om me heen en trok me voorzichtig tegen zich aan, ik kroop nog wat extra naar hem toe en legde mijn hoofd op zijn schouder. "Hoe gaat het met je?" Ik kreeg geen antwoord. "Rein?" Probeerde ik nog eens en ik keek hem even aan waarna hij snel zijn hoofd de andere kant opdraaide. "Alsjeblieft Rein, vertel hoe het met je gaat." Ik kreeg weer geen antwoord maar ik voelde hoe zijn greep om mij wat sterker werd. "Dacht je dat ik dood ging?" Ik keek hem opnieuw aan en hij knikte voorzichtig. "Je bent dun Rein, te dun." Er liepen weer tranen over zijn wangen en dit keer trok ik hem tegen me aan. Hij bleef maar huilen en ik voelde hoe hij schokte. "Ik ben er nog Rein, alles is goed. Ik blijf hier." Hij keek omhoog en zag helemaal wit, met rode ogen van het huilen. "Hoe voel jij je?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik weet het niet en het doet er niet toe, maar het gaat niet goed met je.." Hij keek weer weg en zuchtend stond ik op. "Ik ga naar de jongens, even laten zien dat ik weer leef." Ik kreeg geen antwoord en dus liep ik maar de kamer ernaast. "NILS DOE OPEN." "NEE GA ZELF." "NEE GEEN ZIN. DAAN JIJ MOET." "NEEHEE.... KOM MAAR GEWOON BINNEN WIE JE OOK BENT." Grinnikend deed ik de deur open en liep ik naar binnen. "Hallo, wie is daar?" Klonk toen ik de deur dicht had gedaan. Voorzichtig liep ik naar binnen, wat zouden ze zeggen... Drie hoofden waren op me gericht en veranderden van nieuwsgierig naar blij. Ze renden op me af en knuffelden me. "JONGENS, BENAUW. LOS PLEASE.." Ze lieten me los en ik plofte bij ze op de bank. "Hoe voel je je?" Vroeg Owen. "Nou ja, wat zal ik zeggen. Gewoon? Niet onwijs goed, niet slecht." Ze knikten. "En met jullie?" "Nu weer helemaal goed." Ik liet mezelf tegen de rugleuning van de bank vallen en keek naar Nils die naast me zat. "En met Alishya?" Nils glimlachte, "Hoe weet je dat?" "Rein." Hij keek de jongens even aan. "Wat heeft hij gezegd?" Ehm, ik dacht even na. "Dat hij me gemist heeft." Ze keken elkaar weer even aan. Owen, die apart op een stoel zat kwam op de tafel voor ons zitten. "Lotte, je moet weten.. Het gaat niet goed met Rein." Ik trok een quasi verbaasd gezicht. "Oh joh, goed dat je het zegt. Ik vond het al zo raar dar hij zo vreselijk dun is en de hele tijd in huilen uit barstte." En weer keken de jongens elkaar aan. "Maar goed," volgde Owen weer; "Hij eet niet meer, vandaar dat hij zo dun is. Hij sliep niet meer en praatte niet meer tegen ons. Het is een tijdje goed gegaan, Tessa had hem hoop gegeven. Dat is al zeker zo'n twee maanden terug, maar na twee weken is hij weer terug gezakt naar hoe hij eerst was. Tessa kon niet meer langs komen doordat ze het zo druk had met school en daardoor is Rein alleen nog maar achteruit gegaan." Ik kreeg tranen in m'n ogen, niet alleen om het verhaal maar ook om het idee dat Tessa en m'n ouders zo ver weg waren. Owen ging weer verder, "Voordat Tessa met hem had gepraat ging het echt onwijs slecht met hem. Hij kwam niet meer in de les, oké laatste tijd ook niet.. Maar hij was weg, we waren hem kwijt. Weet jij waar hij was?" Ik keek hem moeilijk aan en keek even naar Daan en Nils of zij me konden helpen, maar nee. "Dan zal je aan hem moeten vragen waar hij was." Zuchtte Owen. Ik staarde voor me uit en ineens begon ik te huilen, waarna ik allemaal armen om me heen voelde en geruststellende stemmen. Ineens kwam er nog iemand bij, ik keek door m'n tranen heen en zag Rein staan. Ik schoof wat op zodat hij naast me kon zitten en ik kroop weer tegen hem aan net zoals vlak daarvoor op onze bank. "Rein." Snikte ik en keek hem aan. "Waar was je toen ze je kwijt waren?" Rein zuchtte, "Het doet er niet toe." "Waarom at je niks meer?" Rein zuchtte opnieuw, "Ik had geen trek." "Omdat je niet sliep?" Rein sloeg z'n ogen neer. "Wil je me alsjeblieft vertellen wat er was?" Er rolde een traan over zijn wang en hij begon te vertellen. "Het was mijn schuld, alles. Jij lag daar, je was ontzettend dun en je sliep als maar, maar ondanks dat had je wallen. Ik kon niet slapen doordat het ineens weer zo stil was in de kamer. Ik wilde je niet kwijt, ik was je husband. Ik kon niet meer eten doordat er een brok in m'n keel zat. Ik... Ik miste je..." We snikten beide, "Waar was je?" Rein zuchtte, "Je zult er toch wel eens achter komen. Maar ik was bij jou, ik lag bij je in bed. Voor als je weg ging, ik kon je niet alleen laten. Maar laat ook maar.." Dat was zo lief, zo schattig. "Aw Rein. Je bent echt een schatje hé. Weet je nog wat ik tegen je zei, ik weet niet hoelang het geleden is. Maar het is nog steeds zo." Rein kreeg een klein glimlachje door zijn tranen heen. "Ik kon het niet geloven, Kate had me belachelijk gemaakt." "Het is zo, echt waar." "Ik.. Ik hou ook van jou." Ik glimlachte naar hem en stond op. "Ik ga m'n ouders bellen." Ik liep de kamer uit en op de gang pakte Rein m'n arm beet waardoor ik stil stond. Zijn hand ging van mijn arm naar mijn hand en hij trok me voorzichtig wat naar hem toe. "Lotte, wil je echt onthouden dat ik van je houd?" Ik knikte en pakte zijn andere hand. "Rein, wil jij dan ook echt onthouden dat ik nooit niet van je zou houden?" Hij sloeg zijn ogen neer. "Lotte, wil je dan mijn meisje zijn?" Hij trok me wat naar hem toe en ik knikte voorzichtig waarna we voorzichtig onze lippen op elkaar drukten. Ik bracht m'n handen naar zijn nek en hij tilde me even op en draaide een rondje met mij in zijn armen. Vervolgens stopten we de kus en ik keek om me heen, in het kleine halletje stonden allemaal leerlingen en ij de deur opening Nils, Daan en Owen en naast hen Tessa en mijn ouders. Ik rende op ze af en knuffelde ze terwijl ik opnieuw moest huilen. Ook Tessa knuffelde ik en ik vroeg of ze mee naar beneden wilden komen. We liepen naar het podium toe waar ik voor het juiste ritme zocht en Tessa op het podium riep. Ik gaf haar de tekst die ik snel had opgeschreven. De muziek startte en ik seinde dat Tessa mocht gaan zingen. Zelf danste ik erbij en aan het einde gaven Tessa en ik elkaar nog een knuffel terwijl de hele school in de zaal zat en klapten. "Dankjewel dat ik zo lief werd ontvangen op deze school. Ik heb nog geen weekje mee gedraaid maar ik heb hier al drie van mijn beste vrienden zitten en mijn vriendje. Dit liedje en de dans heb ik geschreven in mijn hoofd in het ziekenhuis op het piepje van het apparaat dat naast me stond. Ik was af en toe namelijk wel wakker, maar ik was te zwak om mijn ogen te openen. Bedankt voor alle steun."