023

Lauren Brown

Ik sta meteen met een brok in mijn keel. 'Laat je ons nog binnen, of niet?' Vraagt Jane enthousiast. Ik kan ze wel binnen laten, maar Jason zit ook binnen. 'Hallo?' Jane zwaait met haar hand voor m'n hoofd. Ik schud meteen m'n hoofd. 'Ik heb geen tijd. Ik ben bezig met school'. Dit was dus echt wel de domste smoes die ik kon verzinnen. Jane zit bij me in de klas, precies dezelfde lessen, precies op dezelfde dagen toetsen. 'Wat doe je nou raar. We hebben geen toetsen of huiswerk opgekregen'. Ik slik. Jane komt voor me staan en duwt me opzij zodat ze naar binnen kan lopen. Ik loop meteen achter haar aan om haar tegen te houden. Maar ze is sneller dan ik. 'Oh, hierom Mogen we dus niet binnenkomen'. Zegt ze terwijl ze me aankijkt. Ik knik. 'Sorry'. Is het enige wat er uit m'n mond komt. Ik hoor achter me voetstappen, wat betekent dat Sam, Ryan en Justin ook binnen zijn gekomen. Ik draai me langzaam om en daar zie ik ze inderdaad staan. Justin kijkt strak naar Jason. Hij kijkt woedend. Wat is zijn probleem? Ik heb geen relatie. Ik ben degene die kwaad zou moeten zijn. Justin draait zich woedend om en loopt met harde passen de voordeur uit. Met een harde klap slaat de voordeur dicht, waardoor ik schrik. 'Wat is dit?' Vraagt Sam verbaasd. Ik haal m'n schouders op. Jason is ondertussen al gaan staan. Voor hem is dit al helemaal ongemakkelijk. Hij kan hier niks aan doen. 'Misschien is het maar beter dat ik ga Lauren.' Ik ben er met m'n hoofd niet bij. Ik denk meer aan Justin's reactie. Jason komt voor me staan en geeft me een kus op m'n wang. Verschrikt kijk ik op. 'Ja, sorry. Ik bel je vanavond.' 'Hoeft niet, ik begrijp het al.' Ik kijk hem niet begrijpend aan. Zonder uitleg te geven loopt hij langs me heen door naar de voordeur. 'Dus.' Zegt Jane om de ongemakkelijke stilte te verbreken als Jason ook de voordeur dicht heeft geslagen. Ik neem plaats op de bank. Ik plaats m'n knieën op m'n benen en plaats m'n hoofd in m'n handen. Goed gedaan hoor Lauren. Je bent echt goed bezig. 'Ik ga achter Justin aan. Ik wil voorkomen dat 'ie iets raars gaat doen'. Ryan klinkt gestresst. Niemand gaat erop in. Niet dat het veel nut had gehad, want hij was ook meteen weggelopen, het huis uit. Jane en Sam nemen plaats op de bank. 'Waar ben je mee bezig?' Ik haal m'n hoofd uit mijn handen en kijk op naar Sam die me verveeld aan zit te kijken. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik niet begrijpend. 'Eerst Justin, toen Ryan en nu Jason?' 'Er was niks tussen mij en Ryan. En trouwens ook niet tussen Jason en mij'. Komt er pissig uit m'n mond. 'Ik begrijp alleen niet waarom Justin net woedend weg liep?' Zuchtend ga ik met m'n rug tegen de leuning aanzitten. 'Hij is jaloers Lauren'. Deze keer kijk ik Jane aan. 'Hoezo jaloers? Hij is degene die al een vriendin heeft'. Jane knikt begrijpend. 'Laat hem maar gaan. Hij weet gewoon niet wat 'ie wilt'. Ja, kon ik hem maar laten gaan. Dan was het leven op dit moment een stuk makkelijker en leuker geweest..