Proloog

Flashback…

Ik sta in mijn kamer, ik hoor geschreeuw van beneden, dat zouden mama en Louis wel weer zijn.
Kon ik er wat aan doen dat ik het lievelingetje was van mijn moeder en Louis van mijn vader we scheelden een jaar en 3 maanden, maar we lijken totaal niet op elkaar.
Dat vinden mijn vrienden heel raar…
Ik heb lang licht bruin haar terwijl hij normaal bruin kort haar heeft al is het niet zo heel erg raar dat ik lang haar en hij kort haar heeft maar ja en dan heb je ook nog de ogen Louis zijn ogen zijn blauw terwijl die van mij bruin zijn wat overigens erg raar is want mijn vader, moeder en oma’s en opa’s hebben allemaal blauwe ogen en dus geen bruine ogen.
“Stomme slet, je bent mijn moeder niet!”
Ooh nu kan Louis elk moment heel boos worden.
Snel ren ik naar beneden en zie hoe hij dreigend op mama afloopt.
Ik spring net op tijd tussen die twee en voel de klap tegen mijn hoofd die voor mama bedoelt was.
“Jij bent de stomste broer die iemand…”
Ik kon mijn schreeuwende zin niet afmaken door een tweede klap die mijn gezicht raakte.
Mijn blik vliegt naar de klok aan de muur 14:21 papa kan elk moment thuis komen, hopelijk is het dan alweer opgelost, hij kan ook zo boos worden.
Duidelijk een trekje dat Louis van zijn vader heeft geërfd.
Ik word in 1 keer uit mijn gedachten gehaald door de trap in mijn buik, ik klap dubbel en blijf op de grond liggen.
Ik zie Louis boos weglopen en even later valt de deur dicht, evenals mijn ogen.
Gelukkig mama en de 2 baby’s in de buik zijn veilig.