Page 20

Zayn gaat daar dood en ik zit hier te kijken?!?! Ja sorry ik heb geen EHBO les gehad, maar plan om hem hier te sterven heb ik niet.. Maar wacht is. In groep 7 had ik een mond-op-mond beademing les gehad. Zal ik het doen? Wanneer Zayn nog paarser en nog erger begint te trappelen denk ik niet meer na en doe zijn lippen weid open zodat de mijne er op kunnen. Oke dus, voorzichtig blazen. Rustig aan. Ik voel dat Zayn onder me rustiger wordt. Best raar eigenlijk, je blaast iemand op. Na ongeveer anderhalf minuut, wat een beetje te lang is, laat ik hem los. De kleur paars wordt meer roderig en alweer begin ik met de beademing. Ik vind hem best zielig eigenlijk, dat hij zo snel ademt. Na een minuut laat ik hem weer los, met het gevolg dat hij zijn normale kleur weer krijgt en hij weer normaal ademt. Een paar minuten blijven we ongemakkelijk zitten. Tot Zayn de stilte verbreekt.
'Dankje.' zegt hij zacht.
Een vreemd smaakje smaak ik in mijn mond. Ik spuug een klein stukje op mijn vinger; een rode vloeistof. Oh ja, Harry sloeg Zayn waardoor hij hem een bloedlip spoeg en die bloed kwam weer in mijn mond door de beademing. Nog stijf van angst loop ik naar mijn bureau en pak een zak met lotiondoekje die ik eerst moet gaan zoeken. Ik kniel weer bij Zayn neer en veeg het bloed van zijn mond af. Hij geeft een korte kik. Alcohol brandt natuurlijk. Maar nog steeds blijft zijn lip bloeden. Ik sta weer op en vind ergens in een la van mijn bureau een pleister. De pleister openend loop ik naar Zayn, veeg het weer weg, en plak nauwkeurig de pleister op zijn lip.
'Dankjewel.' zegt hij weer. Niks komt er uit mijn mond, door veel gevoelens en gedachtes. Hoe kon Harry hem zoiets doen? Voor mij? Maar we zijn niet eens een stelletje. Ik heb hem maar één keer gezien!
'Inderdaad. Je had gelijk.' zegt Zayn starend naar de plafond. Vragend kijk ik hem aan.
'Wat bedoel je daar mee?' vraag ik voorzichtig.
'Ik had je nooit moeten zoenen. Nu weet ik hoe kwetsbaar je bent.' zegt hij, met in zijn stem duidelijk een vorm van spijt.
'Ohw..' is het enige wat er uit mijn mond komt. Meestal heb ik wel iets in mijn hoofd om te zeggen, niet dat ik dat zeg of zo, maar dit keer is mijn hoofd leeg. Geen reactie gewoon.
'Dus het spijt me.' hij kijkt me langzaam aan.
'Ik had het nooit moeten doen.' zegt hij schamend.
'Inderdaad.' zeg ik. Zacht zuchtig bekijk ik mijn hand. Ze zijn rood, bloedig en dun. Heel dun. Waarom bekijk iik mijn handen eigenlijk? Zayn probeert op te staan, het gaat niet makkelijk maar het lukt wel met moeite.
'En dankjewel dat je mijn leven redde.' zegt hij.
'Sorry, het is allemaal mijn schuld dat Harry je aanviel.' hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
'Ben je gek? Als ik jou niet aan was gevallen dan zou er niks gebeurt zijn!' roept hij. Ik schrik van de toon hoe hij het zegt. Bang schuif ik naar achteren.
'Oh sorry.' zegt hij en komt naar me toe.
'Sorry.' zegt hij zacht. Hij wrijf met zijn wijsvinger over mijn wang wat een relaxend gevoel geeft. Hij pakt een pluk van mijn haar en bekijkt het.
'Je hebt echt mooi haar.' zegt hij bewonderend. Haar? Waarom begint hij nu over mijn haar?
'Ohja sorry.' hij doet het stukje haar terug achter mijn oor. Oke hij is echt raar.
'Sorry.' zegt hij alweer.
'Ja ja nu weet ik het wel.' zeg ik licht geirriteerd.
'Maar je hebt niks terug gezegt.' zegt hij op een vragende toon. Ik voel me wat ongemakkelijk. Ik weet niet wat ik moet zeggen, al helemaal omdat ik altijd al weinig praat.
'Nou?' vraagt hij en buigt om recht in mijn gezicht te kijken.
'Wat nou?' snauw ik. Ja sorry maar dit wordt irritant.
'Ben je nog steeds boos op me of vind je het al goed?' Dit is eigenlijk een moeilijke vraag. Oke hij is aardig, knap en leuk en ik kan moeilijk zeggen dan ik boos op hem ben. Maar ik ben wel boos. Niet alleen op hem maar op de hele wereld. Op mijn ouders, op Harry, op de begeleiders hier, op Zayn toch een beetje, op de mensen die mensen die oorlog maken. Gewoon op iedereen.
'Je bent dus boos op me.' zegt Zayn bevestigend en gaat tegen de muur leunen.
'Nee nee dat is het niet.' zeg ik zacht.
'Wat dan wel.' hij trekt zijn benen naar zich toe. Ik ga wat naar achteren zodat ik ook tegen de muur zitten. Zayn schuift naar me toe.
'Ik ben niet alleen boos op jou, maar ook op heel veel mensen. Ik ben niet zo iemand die alles snel vergeet. Als iemand wat tegen me zegt, onthoud ik dat heel mijn leven. En zo heb ik heel veel herinneringen.' vertel ik zonder hem aan te kijken maar toch zie ik uit mijn ooghoeken dat hij op zijn lip bijt.
'Wow Seher.. Ik ehm.. Tja.. Sorry.' zegt hij zacht.
'Hou is op met je gesorry. Met sorry kan ik niks!' snauw ik. Ik kijk hem aan.
'Eh.. Oke dan. So-' hij slaat zijn hand voor zijn mond. Dit is dus best schattig. Hij lacht.
'Weetje, als je lacht ben je veel mooier dan wanneer je huilt.' zegt hij. Lachte ik? Echt waar? Maar hoezo zegt híj dat? Hij, degene die me aanviel en zoende. Maar toch.. Nu lijkt hij niet zo kwaadaardig.
'Gaat het al wat beter met je ademhaling?' vraag ik om op een ander onderwerp te komen. Hij knikt.
'Alleen het doet wat pijn in mijn buik.' zegt hij en wrijft over zijn shirt heen over zijn buik.
'Oh.. Ga is liggen.' voor ik het weet floept het eruit. Seher waar ben je mee bezig?! Hij gehoorzaamt me en gaat liggen. Voorzichtig doe ik zijn shirt omhoog.
Jezus. Wow. Damn.
'Jaja ik weet het. Teveel tatoe's en te dun.' zegt hij op een toon alsof hij het vaker heeft gezegt. Maar duh.
'Ja. Echt heel dun Zayn. Wow. En die tatoe's.' met mijn hand glijd ik over zijn tatoe's. Teveel eigenlijk.
'Waarom heb je dat gedaan? Voel je je mooier zo?' vraag ik wijzend op een tekstje Friday!.
'Eigenlijk niet. Soms moet het van Modest omdat ik één van de vijf ben die de minste aandacht krijg en als ik dan weer een nieuw tatoe heb krijg ik volgens hun meer aandacht.' legt hij uit. Ik knik.
'Waar doet het precies pijn?' vraag ik. Hij wijst naar onder zijn longen. Ik wrijf over het plekje die hij aanwees. Het is best raar, zit je alleen in een kamer die bijna dood ging en hij een van de rede was dat je zelfmoord pleegde, en hij zit ook nog is zonder shirt op de grond ligt. Na een tijdje worden Zayn's ogen groot.
'Shit. Hoe laat is het.' ik stop. Ik kijk op de klok.
'3 uur.' zeg ik licht vragend maar dan komt het in me door.
'We hadden om 1 uur een intervieuw!' zegt Zayn. Hij staat op en trekt zijn shirt omlaag en loopt richting de deur terwijl ik blijf zitten. Zayn komt terug, en trekt me naar de deur.
'Ga je zo, met je pleister naar beneden.' vraag ik wanneer hij de deur wilt openen.
'Uh.. Dat is best raar ja.' hij laat mijn hand los en trekt de pleister ervan af. Ik steek mijn hand uit en gooi daarna het pleister in de prullenbak. Een doekje gris ik uit de kast en maak het nat zodat ik het bloed van Zayn's lip kan schoonmaken. Het overgebleven bloed is niet veel en laat dan mijn hand zakken om te kijken of het goed is. Prima. De handdoek doe ik weg en wil naar buiten lopen maar Zayn staat voor de deur.
'Ik wil nog één ding zeggen.' vragend kijk ik hem aan.
'Toen jij mond-op-mond beademing deed voelkde ik zo'n raar gevoel. Het was een onbekend gevoel. Het kwam van mijn buik en ik weet zeker dat het niet door de ademloosheid kwam.' zegt hij grijzend. Wat is hij toch een mysterieuze jongen. Nog vragender kijk ik hem aan
'Je snapt het niet hè.' zegt hij grijnzend. Ik schud mijn hoofd.
'Kijk zo snap je het.' hij duwt me tegen de deur en duwt dan ook zijn mond op mijn mond. Verstijfd blijf ik staan.
Vindt hij me dus leuk..?

---

20ste stukje alweer... En ik ben een maand bezig? Wow ik voel me schuldig.. Ik schrijf echt weinig.. Sorrryyyy
maaroke. Hoe vinden jullie Zayn's gedrag?
Wat zal Harry denken? Hoe zal Harry reageren? Wat denken jullie?
Xx