Chapter 6 - 2/2

De jongen geeft me een vriendelijke, maar ook mysterieuze blik als begroeting.
'Eh, hoi,' probeer ik een beetje zelfverzekerd uit te brengen. Dat is niet echt iets geworden met 'eh'. Dat klinkt meer een beetje onzeker dan dat het zeker overkomt.
'Dit is de derde keer dat ik je zie,' hoor ik die mooie stem van hem zeggen. Dan besef ik dat ik hem maar twee keer heb gezien. Hij heeft mij wel een keer gezien, maar ik hem niet. Wanneer? Waar?
'Derde keer?' vraag ik verbaast.
'Ja, ik zag je zonet in het park. Je leek een beetje gespannen te zijn.'
'Oh...'
'Je kan trouwens erg mooi zingen,' hij had een kleine duistere glimlach op zijn gezicht en grinnikte. Mijn hard begint nog heftiger te kloppen en ik grinnik verlegen.
'Oh, ik had niet eens in de gaten dat ik zong.'
'Ik meen het serieus. Je kan echt mooi zingen...'
'Bedankt.'
Nu besef ik pas dat hij al best dicht bij staat en ik nog steeds op het bankje zit. Een beetje onbeschoft om te zitten en de ander staat. Hij kan er eigenlijk gewoon bij zitten, maar om een of andere manier durf ik het niet te vragen. Bang dat hij te dicht bij me gaat zitten.
Ik besluit dan maar op te staan en moet mijn kin een klein beetje omhoog doen om hem aan te kijken.
'Ik vergeet me helemaal voor te stellen,' lacht de jongen en steekt zijn hand naar me uit. 'Ik heet Mason.'
Er gaan een paar rillingen door mijn lichaam als ik voorzichtig zijn koude hand schud. Ik weet alleen niet of die rillingen goed of slecht bedoelt zijn.
'Wauw, mooie naam. Ik heet Taylor. Taylor Jenner.'
Mason glimlacht, maar deze keer met iets meer enthousiasme en niet zo veel duister.
'Klinkt niet Nederlands. Laat me raden... Amerika?'
Ik begin te lachen en knik. 'Ja, ik woon hier nog niet zo lang. Ik woonde eerst in Canada.'
'Nice, ik ben half Amerikaans en half Nederlands.'
'Echt?' vraag ik verrast.
Mason knikt en legt zijn tanden bloot die netjes recht in een rijtje staan. Ineens valt me iets op bij zijn hals. Een plekje dat lijkt op een litteken. Ik probeer het plekje te ontcijferen met mijn ogen. Maar het ziet er een beetje onduidelijk uit. Dan gaat er een zin door mijn hoofd.
Een persoon met paarse ogen zal wat anders kunnen zijn of hebben als andere mensen.
Ik schrik een klein beetje en hap onmerkbaar naar adem. Ik kijk op naar Mason en zie dat hij zijn hoofd een klein beetje schuin heeft gehouden. 'Is er soms iets?'
Ik had blijkbaar een nogal verdachte blik op mijn gezicht staan en glimlach naar hem.
'Eh... nee hoor. Ik was alleen een beetje afgeleid door...'
Dan realiseer ik hoe ik praatte. Enorm bekakt. Maar Mason lijkt het zich niet te interesseren. Hij lacht om iets anders.
'Waar was je van afgeleid?'
Even moet ik nadenken wat ik wilde vertellen.
'Ik was afgeleid door eh... Jouw ketting die je om hebt. Erg mooi.'
Dat was niet helemaal waar. Hij heeft echt een coole ketting om, maar ik was daar niet door afgeleid. Ik was afgeleid door dat plekje in zijn hals.
'Eerlijk? Ik denk dat je liegt,' grinnikt Mason.
Ik begin lichtjes te blozen.
'Nou, oké dan... Ik was afgeleid door dat plekje in je hals.'
Mason strijkt met zijn vingers over zijn, voor mijn gevoel, litteken. Even lijkt er een andere blik in zijn ogen te staan. Maar al snel is die verdwenen als hij merkt dat ik het in de gaten krijg.
Ineens voel ik een druppel op mijn voorhoofd vallen. Ik kijk naar boven en zie dat er druppels uit de lucht vallen.
'Shit, het begint te regenen. Ik denk dat ik maar eens ga, ik heb geen zin om nog natter te worden.'
Mason laat een korte glimlach zien. Ineens staat er een hele lieve blik in zijn ogen dat zorgt voor warmte dat door mijn lichaam gaat.
'Ja, ik ga ook maar eens.'
'Doei,' glimlach ik.
Mason glimlacht mysterieus naar me en draait zich daarna om.
Ik draai me ook om en loop verder. Dan besef ik pas dat ik alleen maar zijn voornaam weet en ik weet dat hij half Amerikaans is.
Veel te weinig om informatie...
'Mason...' zeg ik als ik me omdraai, maar gek genoeg zie ik hem nergens meer. Ik blijf verstijft staan. Hij is al weg... Hoe snel kan hij zijn? Ik weet niet hoelang ik daar heb staan denken. Ik heb niet eens in de gaten gehad dat het al veel harder is gaan regenen, en ik nu als drijf nat ben. Ik merk dat ik het enorm koud krijg. Snel ren ik het bos uit en neem de laatste tweehonderd meters naar huis.


Groot Stuk;p -xxx-