Hoofdstuk 3. Wat is hier aan de HAND?

Mark opende langzaam zijn ogen. Hij was nog erg moe, maar hoorde zijn vader hard roepen: 'Allemaal opstaan!' Daarna volgende een reactie van Kevin. 'Doe eens normaal man! Het is drie uur in de ochtend!' Mark lachte, maar wist dat hij er alsnog uit moest. 'Oja Dragonfly... Ik was even vergeten dat jij een prinsje bent, dus tot één uur in de middag moet uitslapen. Ben je hier om te rusten? NEE! Om te voetballen!' Vervolgens was er een lange stilte. Mark had zijn trainingspak aangetrokken en staarde via het raam naar buiten. Het voetbal veld was erg leeg, maar wat zag hij nou...
'Wat ligt daar op het veld? Het ziet er niet normaal uit....' Vervolgens liep Mark zijn slaapvertrek uit en haastte zich naar z'n vader. 'Oh Mark, jij bent natuurlijk weer de eerste dat had ik niet anders verwacht. Nou ja, je bent toch de aanvoerder, dus hier... lees deze brief. Hij is van iemand die je nog niet zo goed kent.' Vervolgens liep de coach naar zijn kantoor en ging de krant lezen.

Eric tuurde naar het plafon. Hij had heel de avond niet kunnen slapen. Waarom wist hijzelf ook niet, maar er was iets, iets dat niet pluis was. Vervolgens kwam de kleine dagelijkse discussie met Kevin, die de coach altijd won. Eric kleedde zich om en pakte z'n mobiel. Hij keek hoe laat het was. 'Hmmm, ik heb nog tien minuten ongeveer. Ik kan vlug even bellen.' Eric ging naar contacten en zocht naar de T, waar als contact Thuis stond. Hij hield zijn vinger erboven, maar op een of andere manier durfde hij niet. Toch klikte hij erop, maar na dat hij hem twee keer over hoorde gaan, klikte Eric de oproep toch weg. Hij wilde geen slecht nieuws.... Eric ging weer op zijn bed zitten, maar sprong met een ruk overeind door gegil van Mark. 'WAT AXEL IS WEGGELOPEN?'

Mark zag dat iedereen met volle vaart de kamer uit kwam. De jongen met het lange blonde haar kwam als eerste. 'Wat Axel weggelopen? Dat zou hij nooit doen... Voetbal is alles voor hem!' Mark keek teleurgesteld naar de jongen. 'Het is toch zo Byron.... Axel heeft een brief geschreven.' 'Noem hem niet zo coach... Hij haat die naam hij wilt aangesproken worden met Aphrodite.' schreeuwde Kevin. 'En we hebben die trol toch niet nodig...' 'Die trol was wel degene die ervoor heeft gezorgd dat hij een bal in z'n buik kreeg in plaats van jij op je hoofd. Het had misschien wel je einde kunnen betekenen.' schreeuwde Aphrodite. De coach kuchte een paar keer totdat het stil was. 'Mark lees de brief maar voor.'

'Beste team,

Ik kan de druk niet meer aan... Ik stop met voetbal en
ga me meer op mijn carrière richten. Duimen zal ik
altijd en als ik kan.... dan zal ik naar jullie
wedstrijden komen kijken.

Veel succes en sterkte. Dat zullen jullie nu wel nodig
hebben.

Axel.'

Nadat Mark klaar was liep Kevin gelijk weg. 'Oke jammer jammer jammer, maar we moeten door. Coach ik ben naar het veld!' Mark keek woedend naar Kevin. Hoe kan hij zo denken? Mark liet het uit zijn hoofd gaan en merkte nu ook op Eric er niet bijstond. Mark liep naar de kamer van Eric en klopte aan. 'Jaja, ik kom zo!' Mark deed de deur open en zag dat Eric op zijn bed zat. 'Hé, wat is er?' Eric keek naar Mark en zag een vetrouwende en vriendelijke blik. 'Ik... Het zit zo.... Beloof dat je het niet door verteld!' Mark legde zijn hand op zijn borst op de plaats waar z'n hart zat. 'Ik zweer het.'
Eric zuchtte diep en begon te vertellen. 'Je weet dat in Amerika hebt gevoetbald, maar mijn vader werd ernstig ziek... In Amerika konden ze er niks aan doen, maar hier... Hier kon hij geholpen worden en was alles redelijk te betalen. Mijn ouders zijn niet zo rijk snap je. Tuurlijk zou ik terug willen naar Amerika, alleen zou dat niet kunnen. Mijn vader voelde zich zo rot dat hij zelfs een keer heeft geprobeerd zelfmoord te plegen.'
Mark zag dat Eric's ogen langzaam rood begonnen te kleuren. 'Hé, je moet niks hé. Als je het niet wilt vertellen...' 'Ik weet het, maar ik MOET het een keer kwijt...' Mark knikte en kreeg nu kippenvel van het verhaal.
'Na die poging werd hij weer opgenomen in het ziekenhuis. De ziekte was niet erger ofzo, nee hij was alleen bijna dood. Geen eens door die ziekte, nee... Door zichzelf! WAT EEN EIKEL! Ik bid daarom elke nacht en vraag God om mijn vader beter te maken.' Eric liet een ketting zien. Dit is het bewijs dat God bestaat. De ketting was een hand, waar je de handpalm van zag. 'Het is gewoon een hand...' 'Ja, maar wik voelde een hand op mijn schouder dus keek om, maar er was niemand. Vervolgens viel ik en had ik deze ketting in mijn hand. En het mooiste is dat op de achterkant staat. Samen overleef je alles.'
Mark keek verbaast naar Eric. 'Maar waarom ben je dan nu zo?'
'Ik maak mijn vader blij als ik voetbal. Dus daarom voetbal ik hier, alleen.... nu Axel weg is, stellen we niks meer voor. En dat vind ik zo rot.' 'Ja maar Eric...' 'En mijn vader is pas geleden weer naar het ziekenhuis gebracht. Hij had een aanval...' Mark keek bezorgd naar Eric. 'Je kan altijd bij mij terecht Eric....'


De training was begonnen en iedereen keek raar naar het veld. 'Jongens, dit de oefening voor vandaag, daarna gaan we nog ff schieten. Pak allemaal een bal en dribbel over het veld.' Een klein dun jongentje kwam naar voren gestapt. Hij had bruin kort haar en zat constant aan zijn bril. 'Coach, wat heeft dit voor nut?' 'Ik ben jou geen verklaring verschuldigd Willy.' Na die uitspraak pakte iedereen een bal en probeerde over het veld te dribbelen, maar dit ging niet. 'Het lukt niet!' riep Willy. 'Ik sta vast. Ik kan m'n voeten niet bewegen!' riep een jongen met blauw lang haar. 'Nathan wat stel je nou aan?' maar toen Kevin het veld betrad stond hij ook vast. Het hele team probeerde een uur lang vooruit te komen, maar dit lukte niet. Na dat uur kwam de coach aan en zuchtte. 'Dat dacht ik al... Jullie zijn nog niet klaar voor een wedstrijd.' Het hele team keek verbaast. 'Ja wedstrijd. Ik heb ons ingeschreven voor het voetbal frontier toernooi, maar we zullen het eerste team niet eens verslaan!' 'hoe heet dat team, Coach?' vroeg Willy. 'Occult, maar als jullie goed trainen zouden ze niks voorstellen... Naja ik haal jullie hieruit.'
Een kwartier later was iedereen van het veld waarop je niet kon dribbelen. 'Wacht eens even! Dit is sabotage! Iemand heeft hele sterke lijm op het veld gesmeerd!' riep Willy. De coach gniffelde even en liep daarna weg. 'Ga nu maar schieten' ;riep hij.

Mark stond in het doel op een normaal droog veld. Mark dook naar elke bal en had ze dan ook allemaal behalve die van Eric, Aphrodite en Kevin. Elke keer weer moest Mark zijn hand in de lucht en vormde met zijn hand een vuist. Een gele vloed verscheen om zijn hand. Vervolgens trok hij deze weer omlaag, maar daarna gooide hij zijn hele arm lengte omhoog. Een grote gele hand verscheen. De hand straalde macht en pracht uit. 'HAND VAN GOD!' brulde Mark. Vervolgens trok zijn arm schuin naar achter, daarna duwde hij naar hand richting de bal. Deze kwam recht op de handpalm van de grote hand. Er ontstond een gele flits en wat rook rondom Mark ,maar al snel verdween de hand en had Mark de bal stevig vast. 'Deze was voor jou Eric!' riep Mark en hij gaf een knipoog naar Eric.