018.

"Kim alles goed." Zei ik. Mijn nichtje knikte en zei dat ze bang was. Ze zei dat ze meerdere malen bezoek heeft gehad met de naam Kira.
Ik wist meteen wie ze bedoelde. Ik zei haar ook meteen dat ze mij ook meerdere malen bezoekjes gepleegd en sommige niet zo leuke. Ze zat achter de moordden van onze familie. Die volgens haar niet onze familie zijn, Maar dat liet ik achterwege.
Ze kleden zich om en vroeg of ze weg mocht. Eigenlijk liepen we gewoon weg.
Ik had wat geld gevonden in elk van de huisjes. En het was zelfs gelukt om al die huisjes te verkopen aan de makelaar. We hadden nu sowieso genoeg geld om te overleven. Voorlopig.
Al het geld hebben we op 1 rekening gekregen was natuurlijk veel makkelijker voor de rekeningen en voedsel en andere dingen die we nodig hadden voor ons eigen huis.
Normaal gesproken zouden mensen niet op hun 14de en 15de jaar alleen in een huis wonen. Maar volgens Kira horen wij nooit mensen te zijn. Dus op dat moment was dat eigenlijk ook de enige reden. We hadden dus allebei het zelfde geheim. Kira zei dat het 9 weken kan duren voordat we helemaal klaar zouden zijn met die verdomde transformatie. Ze zei ook dat het misschien sneller kan gaan veel sneller. Ieder geval nu hadden we nog niks gemerkt.